Brusselse frieten scoren in Saint-Tropez: 'Fransen kunnen alles, behalve frieten bakken'

Patrick De Corte (64), beter bekend als dé stem van de Brusselse foorkramers, trok zijn kraam deze maand op in het mondaine Saint-Tropez. Sterker nog - de friturist werd zélf uitgenodigd om daar het dubbel gebakken Belgische goud aan de m/v/x te brengen. En dat wordt gesmaakt.

Foorkramer en friturist Patrick De Corte, een telg uit een legendarisch foorkramersgeslacht, zette zijn kraam deze zomer op in Saint-Tropez en de zaken lopen er behoorlijk lekker. Hij werd enkele maanden geleden zelf uitgenodigd om frieten te verkopen op en rond de Belgische feestdag aan het Zuid-Franse strand, en dat plan heeft zich sterk uitgebreid. De friturist heeft dus de handen vol wanneer we hem bellen op een doordeweekse woensdag. "Ik ben een bekke gestresseerd, ik ben just bezig mé mijn marchandise." Toch maakt hij tijd voor een klein gesprekje.

"Ik sta hier nog tot oktober, en het is hier gezellig", laat De Corte fier weten, maar hij zegt er meteen lachend bij dat hij er niet tot Sint-Juttemis wil blijven staan. Dat hadden de plaatselijke autoriteiten hem nochtans gevraagd. "Maar dat ga ik niet doen hoor, néé! Ik ben vraiment malheureux dat ik niet bij mijn vrienden op de Zuidfoor ben."

Foodtruck De Corte op de parking van de Nieuwe Haven in Saint Tropez blijft er dus zes maanden lang, en geen dag langer staan. Temeer omdat De Corte het naar eigen zeggen niet voor het geld doet. Vier maanden geleden wist zijn familie nog niet eens of er überhaupt een inkomen zou zijn deze zomer. Het was toen nog niet zeker of de Zuidfoor wel volledig zou doorgaan. Maar nu heeft hij dus niet één, maar twee goed draaiende kramen. Het familiekraam op de Zuidfoor wordt voorlopig vooral draaiende gehouden door zijn kinderen, die de beignets en frikandellen bakken alsof ze van hun vader komen.

Het Franse mankement

"Ik sta hier vooral in Frankrijk omdat ik trots ben op onze frietcultuur", zegt De Corte. "De Franse keuken is fantastisch - goede wijnen, goede kazen, goed eten. Maar goede frieten bakken? Dat kunnen ze hier nog niet", lacht hij. En ook de garnaalkroketten blijken een populaire nieuwigheid te zijn aan de mediterraanse kust, maar niet voor de vele Belgen die zijn kraampje bezoeken. Zijn frietketel installeerde hij in een Chinese reproductie van de oude Citroën HY, zonder motor - blijkbaar zeer populair bij de Franse bevolking. Het werd een mooie blinkend zwarte foodtruck, waar de frieten iets duurder verkocht worden dan bij ons. "Ah ja, want hier wonen wel mensen met een dikke portemonnee", lacht De Corte.

"Ik ben hier een beetje ambassadeur", zegt hij. Hij mag zijn thuisbasis Brussel dan enorm missen - niet in het minst het voetbal van zijn favoriete ploeg RSC Anderlecht - de sfeer in Saint-Tropez is wel op z'n minst iets gezelliger dan die op de Zuidfoor. "Hier zijn de mensen à l'aise, ze zijn op vakantie. Het is hier rendez-vous in de zon, voor Duitsers, Belgen, Nederlanders en Fransen."

Frituur Junior

Hoe hard hij zijn frituur in Brussel ook mist, toch wordt het stilaan tijd dat hij de fakkel ook in z'n thuisbasis doorgeeft, en daarvoor komt deze testperiode voor de volgende generatie als gelegen. "Ik kan dit niet tot mijn honderd jaar doen", zegt De Corte, ook al zou hij het ergens wel missen. Na de zomer nemen zijn kinderen Junior, Marvine en Estelle het dus grotendeels over. Maar over concrete pensioenplannen durft vader De Corte nog niet spreken.

"Mijn ouders zijn gestorven toen ze zo oud waren als ik nu ben", zegt de 64-jarige ondernemer. Hij leeft vooralsnog voorzichtig in het 'nu'. "We zullen zien hoe gezond we zijn en blijven. In ieder geval ligt mijn toekomst in Brussel. Ik ben een trotse Buumdroeger en draag elk jaar de Meiboom mee. En ik moet naar de voetbal kunnen gaan, hè! Ne supporteur is ne supporteur, tot in de kist!"