Christian De Coninck: 'Niemand zou mogen zien wat ik die dag heb gezien'

Christian De Coninck (62) levert met Flikstories zijn zoveelste boek af. Geen nieuwe misdaadroman, wel een verzameling van ervaringen uit zijn politiejaren. “Christian is een warme man met een groot gevoel voor humor.”

Christian De Coninck is wellicht een van de bekendste Brusselse politieagenten, en volgens collega’s en vrienden ook een heel goede. “Hij is heel plichtsbewust,” zegt Jacqueline De Vroede, die tot haar pensioen secretaresse van verschillende korpschefs is geweest. “Christian is iemand op wie je kan rekenen, zowel professioneel als privé. Je kon altijd bij hem terecht met problemen.”

De Coninck groeide op in Koekelberg, waar zijn ouders een bakkerij hadden. Al van kinds af aan was hij geboeid door de politie. Die interesse is altijd gebleven, dat verklaart mee zijn keuze om criminologie te studeren. In 1982 begon hij op 22-jarige leeftijd bij de gemeentelijke politie van Brussel. Vier jaar later werd hij gepromoveerd tot adjunct-politiecommissaris. Daarna had hij verschillende functies, tot hij in 2000 woordvoerder werd.

Hij schreef zijn eerste roman in 2005, toen hij een tijd in het ziekenhuis lag. Twee jaar later werd zijn debuut De Praagse Connectie uitgegeven bij uitgeverij Houtekiet, die ondertussen deel uitmaakt van de Nederlandse VBK Uitgeversgroep.

Enkele jaren later kwam huidig woordvoerder Ilse Van de keere het communicatieteam versterken. “Dat was een verademing, zo kon ik ook af en toe rust nemen”, zegt De Coninck. Van de keere noemt De Coninck een geboren agent. “Als Christian met een grote zaak bezig was, wou hij die ontleden tot in de puntjes. Hij zou er alles aan doen opdat de zaak opgelost zou raken.”

Aanslagen in Brussel

De Coninck behandelde in zijn veertigjarige carrière veel ernstige zaken. “Dat is niet te onderschatten. Zeker als er slachtoffers zijn, kunnen die zaken in je kleren blijven zitten. Het gaat immers ook altijd over de familie van iemand,” zegt Van de keere.

De Coninck maakte onder meer het Heizeldrama mee, en ook veel moordzaken, maar de aanslagen in Brussel luidden het einde van zijn carrière in. Op 22 maart 2016 was hij van dienst en werd hij als persverantwoordelijke naar het metrostation Maalbeek gestuurd. “Dat was een oorlogsgebied. Niemand zou mogen zien wat ik die dag heb gezien, geroken of gehoord. De geur van verbrand vlees en gestold bloed. Het was verschrikkelijk,” zegt hij daarover.

Het duurde een tijd voor hij hulp zocht, maar onder druk van collega’s deed hij toch die stap. “Ik wist dat er iets schortte, maar ik kon er de vinger niet op leggen. Het was Ilse die zei: ‘Ofwel maak je een afspraak bij de dokter, ofwel maak ik er een voor jou.’”

In 2017 kreeg hij de diagnose van posttraumatisch stresssyndroom (PTSS), waarna hij vroegtijdig met pensioen ging. Nog steeds heeft hij last van flashbacks. “Als je werkt bij de politie denk je dat je er maar moet tegen kunnen, omdat het je werk is. Je wil altijd verder doen, maar op een bepaald moment moet je vaststellen dat het niet meer gaat,” reageert Van de keere.

De Coninck ging vaak langs bij Dirk Vannetelbosch, pastoor van de Sint-Pieterskerk van Jette. Vannetelbosch, bij de Brusselse politie gekend als ‘padre’, is voor veel agenten een vertrouwenspersoon. “Christian zou nooit iets dramatiseren en hij had alles altijd onder controle, maar iedereen heeft grenzen. Soms kom je op een punt dat het gewoon te veel is,” zegt Vannetelbosch.

Maandag is het terreurproces over de aanslagen van 22 maart 2016 begonnen. De Coninck stelt zich burgerlijke partij als slachtoffer, maar veel zal het voor hem niet veranderen. “Ik kan de pagina niet omslaan. Het is niet omdat de daders veroordeeld zijn dat alles voor mij opgelost is.” Ook woont hij het proces niet zelf in de rechtbank bij, wel probeert hij het thuis via internetradio te volgen.

Schrijven als verwerkingsproces

Nadat hij was gestopt als agent, bleef hij schrijven. Ondertussen zit hij al aan zijn 22ste boek. Zijn meest recente, Flikstories, dat zaterdag werd voorgesteld, is een verzameling van de ervaringen die De Coninck het meest zijn bijgebleven, positieve en negatieve, grappige en droevige. Het gaat over de gruwelijke beelden waar agenten mee geconfronteerd worden, maar ook over de grapjes die collega’s onderling maken.

“We zijn heel tevreden met het boek,” zegt Vé Bobelyn, directeur van VBK België. “Behalve een goede schrijver is hij ook een fijn iemand om mee samen te werken. Christian is een warm persoon met enorme emotionele skills.” Hoewel zijn boeken over misdaad en moord gaan, heeft hij een groot gevoel voor humor, zegt Bobelyn. “Ik heb al vaak de slappe lach gehad door hem. Het verbaast me soms dat iemand die zulke gruwelijke verhalen kan neerpennen, tegelijk zo hartelijk en zo grappig kan zijn.”

Flikstories is niet het laatste boek van De Coninck. Hij wil zich volledig wijden aan politieromans schrijven. “Het helpt me om alles te verwerken. Als ik schrijf, kruip ik echt in het verhaal en ben ik even weg.”