Voor wat hoort wat. De liberalen van de stad Brussel willen een algemene bouwstop voor sociale woningen. Moeten dan meteen ook de flexi-jobs op de schop? Trekken we alle vervangingsinkomens op tot de Europese armoedegrens? Als iedereen genoeg verdient om een eenvoudige, maar comfortabele woning met privétoilet te huren op de privémarkt, kunnen we inderdaad zonder sociale woningen.
© PhotoNews
| Er zijn in Brussel 40.000 wachtenden voor een sociale woning. Veel mensen verdienen niet genoeg om een eenvoudige woning op de privémarkt te huren.
Debat
Edito: minder sociale woningen? Dan ook minder flexi-jobs
Schepen Els Ampe (Open VLD) en haar collega's van de MR hebben hun eis voor een betere spreiding van sociale woningen zodanig radicaal geformuleerd dat ze er wel de cover van De Standaard mee hebben gehaald, maar geen bondgenoten bij de andere partijen.
Zeker niet met meer dan 40.000 wachtenden voor een sociale woning. Er zijn immers veel mensen die niet genoeg verdienen om een eenvoudige woning op de privémarkt te huren: leefloners, werkzoekenden, gepensioneerden, maar ook langdurig zieken en zelfs working poor.
Maar Ampes voorbeeld zegt meer dan de kiesslogan. Eén derde van de woningen in de Vijfhoek is in handen van de overheid. Dat zijn deels sociale woningen, en deels woningen voor de middenklasse in handen van de stad of het OCMW. En dat vindt Ampe ongezond - wat haar goed recht is.
Een duik in de recente geschiedenis werpt echter een ander licht op dat cijfer.
"De Haussmannappartementen langs de centrale lanen zijn in de jaren 1980 gered om middeninkomens in de stad te houden. Dat systeem heeft decennialang goed gewerkt, tot het cdH in 2000 stadseigendommen in handen kreeg. De prijzen gingen de hoogte in"
De Haussmannappartementen langs de centrale lanen zijn in de jaren 1980 gered door een PS-burgemeester om middeninkomens in de stad te houden. Dat systeem heeft decennialang goed gewerkt, tot het CDH in 2000 stadseigendommen in handen kreeg. De prijzen gingen de hoogte in.
Goed gelegen appartementen werden te duur voor de gewone middenklasse, minder goed gelegen eigendommen werden vertimmerd tot sociale woningen, zodat de middenklasse ging lopen en de buurt er nog op achteruitging. Hoeveel middenklassenwoningen zijn door dat systeem sindsdien van bestemming veranderd? Dat is de eerste vraag die moet beantwoord worden voor een ander woonbeleid in de Vijfhoek, waar inderdaad te weinig middenklasse woont.
En waar middenklasse ontbreekt, gedijt ook de kwaliteitshandel niet, al richt kwaliteitshandel zich ook op pendelaars.
Schepen voor Handel Marion Lemesre (MR) zwoer zes jaar geleden dat ze de kwaliteitshandel zou terughalen naar het centrum. Er is niets van te merken. En ook hippe zaken laten de Vijfhoek links liggen. Ze trekken liever naar Sint-Gillis, waar burgemeester Charles Picqué (PS) gestaag panden aankoopt die verbouwd worden tot betaalbare woningen voor de (lagere) middenklasse.
Lees meer over: Brussel , Samenleving , sociale woningen , huurprijzen , armoede , Brussel Huisvesting
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.