Leticia Sere (32) woont sinds twee jaar in Schaarbeek waar ze enkele maanden geleden Grafik opende, een gespecialiseerde galerie/boekhandel in illustratie en vormgeving. Ze is er gemeenteraadslid voor Ecolo-Groen en werkt halftijds als kabinetsmedewerker in Jette.
© Saskia Vanderstichele
| Leticia Sere opende enkele maanden geleden Grafik, een gespecialiseerde galerie/boekhandel in illustratie en vormgeving, in Schaarbeek.
Enfant terrible: Leticia Sere, zaakvoerster/kunstactiviste/politica
© Saskia Vanderstichele
| Leticia Sere.
Ik ben de dochter van een politiek vluchteling. Mijn vader was als student slachtoffer van de dictatuur in Uruguay die twaalf jaar geduurd heeft en die repressief optrad tegen vrije meningsuiting. Hij is moeten vluchten naar Europa en via Parijs kwam hij in Brussel terecht. Op het Brosella-festival leerde hij mijn moeder kennen, die afkomstig is van Gent.
Mijn maatschappelijk engagement heb ik deels zeker van hem geërfd. Als tiener liet hij me in het Spaans vaak Zuid-Amerikaanse literatuur lezen, onder meer van Pablo Neruda, die ik dan moest samenvatten.
Ik heb een heel vrije opvoeding genoten, maar universitaire studies waren thuis een must. Dat werd Kunstgeschiedenis en archeologie, omdat ik als kind een grote passie en gave had voor tekenen. Ik was er zo goed in dat ik al op mijn veertiende de lessen ‘model tekenen’ mocht volgen aan de academie. Spannend wel, want officieel mag dat pas vanaf achttien jaar.
Op school kreeg ik voor plastische opvoeding soms 22 op 20 (lacht). Ik correspondeerde met mijn neven en nichten in Uruguay meestal via tekeningen, toen nog per fax, en dan legde ik meerdere laagjes over mekaar. Grafische vormgeving avant la lettre, zeg maar. Ik had het liefst Grafiek gestudeerd, heb zelfs het ingangsexamen aan Sint Lukas indertijd gehaald. Maar die grap ging dus niet door …
"Ik mis een speelse dimensie in de politiek"
Toen een aantal maanden geleden een tijdelijke job stopte, wilde ik zelf met een project beginnen waar ik honderd procent kon voor gaan. Dat werd ‘Grafik’. Voor mij is het veel meer dan een winkel in illustratie en grafiek, ik zie het eerder als een artistiek en sociaal laboratorium, een plek waar ik al mijn ideeën op het vlak van kunstactivisme die ik en cours de route heb opgedaan kan testen. Door workshops, ontmoetingen, expo’s en dergelijke te organiseren. Ik wil niet bij de pakken neerzitten én ook niet voortdurend klagen over de huidige maatschappelijke problemen en uitdagingen.
Ik wil via kunst aanzetten tot actie, maar dan wel met een intellectuele en humoristische kwinkslag. Een groot voorbeeld op dat vlak is Antanas Mockus, een Colombiaanse politicus die op een heel ontwapenende manier aan politiek doet door middel van speelse, creatieve interventies. Daar streef ik zelf ook naar. Er ontbreekt momenteel een toegankelijkere én esthetische dimensie in de politiek. Vanuit Grafik probeer ik zoveel mogelijk kunstenaars te selecteren of te motiveren om te werken rond geëngageerde thema’s. Zoals de expo van striptekenaar Wauter Mannaert bijvoorbeeld die nu loopt, en wiens laatste graphic novel onder meer draait om duurzame voeding en de voedselcrisis. Kunst kan soms een aha-erlebnis teweegbrengen, dat wil ik vanuit Grafik zoveel mogelijk faciliteren.
Schaarbeek is een heel vruchtbare voedingsbodem, het krioelt hier van de creatievelingen, architecten, toneelgezelschappen … die zijn allemaal op zoek naar inspiratie en uitwisseling. We zijn nu drie maanden open, maar geloof me, the best is yet to come! (lacht).
Twee jaar geleden ben ik vanuit de Rand in Brussel komen wonen, omdat ik mijn culturele leven wilde optimaliseren. Ik heb alleen in Schaarbeek gezocht, omdat ik al lang verliefd was op de Louis Bertrandlaan. De ‘Buvette’ van de boogschuttersgilde Sint Sebastiaan in het Josaphatpark hier vlakbij is intussen zowat mijn stamcafé.
Trouwens, Josaphat, dat is het schoonste park van Brussel, schrijf dat maar op (lacht). Ik breng er met mijn gezin ongeveer alle zomers door. Brussel is een doos vol verrassingen, deze stad staat voor het spontane, het ongepolijste, het heerlijk onverwachte … Tegelijk is hier natuurlijk nog veel werk aan de winkel. Op het vlak van verkeersveiligheid, luchtkwaliteit, fietsbeleid, noem maar op. Bij de jongste gemeenteraadsverkiezingen ben ik tot mijn verrassing verkozen geraakt. Ik zal de komende jaren zeker weten wat te doen.
Lees meer over: Schaarbeek , Samenleving , Enfant Terrible , grafik , galerie , boekhandel
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.