Humans of Brussels (21)

"Ik ben altijd al artistiek aangelegd geweest. Als jong meisje was ik gek op poëzie. Maar mijn ouders wilden dat ik secretaresse werd, zoals mijn zus."

"Die mensen waren getekend door de oorlog. Artistiek talent aanmoedigen was toen niet de gewoonte. Secretaresse, dat was het beroep van de toekomst (lacht). Maar ik was er niet methodisch genoeg voor.

Uiteindelijk ben ik lerares plastische kunsten geworden. Schilderen, beeldhouwen, alles heb ik gedaan. Maar sinds het met mij fysiek wat minder gaat, zoek ik nieuwe expressievormen die lichamelijk minder zwaar zijn. Nu ben ik bezig met fotografie. Ik blijf nieuwe dingen ontdekken."

***

"J'ai toujours eu un penchant artistique. Comme jeune fille, j'adorais la poésie. Mais mes parents, traumatisés par la guerre, voulaient que je devenais secrétaire, comme ma soeur. A l'époque, les parents n'avaient pas l'habitude d'encourager leurs enfants dans les domaines artistiques.

Mais je n'étais pas assez methodique pour devenir secrétaire. Je suis devenu professeur d'arts visuels. Peinture, sculpture, j'ai tout fait. Mais depuis que j'ai plus de mal physiquement, je cherche de nouvelles formes d'expression. Comme maintenant la photographie. Je continue a découvrir."

***

"I've always had an artistic flare. As a girl, I adored poetry. But my parents wanted me to be a secretary like my sister. They had lived through the war, and encouraging your child's artistic talents just wasn't that important back then. Secretary was the profession of the future (laughs).

But I wasn't methodical enough. I became an arts teacher. Painting, sculpting, you name it. But things get harder, physically, so I try to find new forms of expression that are less demanding. Like photography. I keep discovering new things."