(rechts) ''We werken op de vlooienmarkt op het Vossenplein, allemaal voor een patron. Elke dag van een uur of vier, vijf 's morgens tot twee uur 's middags, laden en lossen.''

(midden) ''Ik ben niet langer naar school geweest dan het eerste middelbaar, maar in de toeristische sector in Tunesië heb ik Engels, Nederlands en Duits geleerd. Frans niet, ik vond de moeilijke talen leuker (lacht). We leven alle drie al jaren in Europa. Ik heb acht jaar in Groningen gewoond, drie jaar in Duitsland, nu een jaar of vijf in Brussel.''

(rechts) ''Al is de situatie er zeker verbeterd na de revolutie, terug naar Tunesië willen we niet. Het leven is goed hier. Er is vrijheid, de politie laat je met rust, je kunt een deel van je inkomen sparen. Alles gaat goed voor ons, alleen de papieren ontbreken. Daarvoor moeten we een arbeidscontract en adres hebben, maar dat gaat weer niet zonder papieren.''

''Ik woon in een kraakpand, maar op de twintigste augustus moeten we er allemaal weer uit. Ook de kinderen en ouderen. Waar ik daarna ga wonen? Dat weet ik nog niet.''

***

(à droite) On travaille sur le marché aux puces de la Place du Jeu de Balles, chacun pour un patron. Chaque jour, on commence à quatre ou cinq heures du matin jusqu'à deux heures dans l'après-midi. Nous chargeons et déchargeons les camions, entre autres.''

(au milieu) “Nous habitons déjà depuis plus de dix ans en Europe. J'ai quitté l'école secondaire en première année, mais dans le secteur touristique en Tunisie j'ai appris le néerlandais, l'anglais et l'allemand. Pas de français, je préfère les langues difficiles (rires).''

(à droite) Même si la situation s' est améliorée ces dernières années, on ne veut pas retourner en Tunisie. La vie est bonne ici, il y a beaucoup de liberté, les policiers te laissent tranquilles, on peut épargner de l'argent. Tout va bien, sauf les papiers qui nous manquent. Il faut avoir un contrat et une adresse pour obtenir des papiers, mais il faut avoir des papiers pour pouvoir signer un contrat.

''Je squatte dans un bâtiment, mais on doit quitter les lieux le 20 août. Il y a des enfants, il y a des vieux. Où je vivrai après? Je ne le sais pas encore.''

***

(on the right) ''We work at the flea market at the Place du Jeu de Balles, all of us for a boss. Everyday we work from 4 or 5 in the morning until 2 in the afternoon. Loading and unloading trucks, that kind of stuff.''

(in the middle) ''We've been living in Europe for over ten years now. I left secondary school after the first year. But afterwards I learnt Dutch, English and German in Tunesian hotels and resorts. No French, I preferred the difficult languages (laughs).''

(on the right) ''The situation in Tunisia is better now, but we still don't want to return. Life is good here, the police never bothers you, you can save a part of your income.''

''Everything is going well, it's just the papers we lack. In order to get them, we need a contract for a house or a job. But to get those, you need papers.''

''I squat, but we have to leave the building on the 20th, even the elderly and the children. Where I'll live afterwards ? I don't know yet.''

Humans of Brussels

Brussel, dat zijn in de eerste plaats de mensen die je er tegenkomt. Of ze er nu wonen, werken of als toerist passeren. Met Humans of Brussels brengen we hen in beeld. De mosterd haalden we bij gelijkaardige initiatieven in steden als New York en Parijs, maar ook Leuven.

Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.

Lees meer over: Sint-Gillis , Samenleving , Humans of Brussels

Lees ook

Iets gezien in de stad? Meld het aan onze redactie

Site by wieni