“De Belgische buren wreven graag in mijn krulletjes toen ik kind was. Ze waren niet racistisch. Vijftig jaar later voel ik me hier als Marokkaan minder thuis dan toen, ook al woon ik hier al zo lang.”
Humans of Brussels (84)
Lees ook: Humans of Brussels (145)
“De spanningen nemen toe. Ik probeer optimistisch te blijven voor mijn twee zonen, maar ik maak me ernstige zorgen. De onschuld is weg. We hebben geen dromen meer.”
***
"Les voisins belges aimaient caresser mes cheveux bouclés quand j’étais enfant. Il n’y avait pas beaucoup d’étrangers, les voisins étaient gentils, pas racistes."
"Cinquante ans plus tard, je me sens moins chez moi qu’avant, étant Marocain."
"Les tensions augmentent. J’essaie de rester optimiste pour mes deux fils, mais je m’inquiète. L’innocence est disparue. Nous n'avons plus de rêves."
***
“When I was little, the Belgian neighbours liked to brush through my curly hair. They weren’t racist back then, there weren't a lot of foreigners around."
“Fifty years later, I feel less at home than when I was a newly arrived Moroccan kid, even though I've been living here for so long.”
“Tensions are growing. I try to stay optimistic for my two sons, but I constantly worry about it. The innocence is gone. We have no dreams left.”
Humans of Brussels
Lees meer over: Sint-Agatha-Berchem , Samenleving , Humans of Brussels
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.