Lichaam pas na jaar ontdekt in sociale woning: 'Niet te vatten dat niemand hem miste'

Op de site van de Lakense Haard werd een man gevonden die al minstens een jaar lang dood in zijn appartement lag. Ongerelateerd werd op dezelfde site nog een ander overlijden vastgesteld, dat wel na enkele dagen werd ontdekt. De sociale huisvestingsmaatschappij bekijkt nu hoe ze eenzaamheid kan aanpakken.

De twee overlijdens werden vastgesteld in de sociale woningen van de Lakense Haard aan de Antwerpsesteenweg naast het Maximiliaanpark, bericht De Standaard. Dat bevestigt Liesbet Temmerman (Ecolo), de voorzitster van de openbare vastgoedmaatschappij Lakense Haard, aan BRUZZ.

Eén van de twee personen was hoogstens vijf tot zes dagen voor de ontdekking van zijn lichaam overleden. “Toen de man niet meer naar het buurthuis op de site ging, wat hij normaal meerdere keren per week deed, heeft men ons verwittigd en hebben wij de politie gevraagd om langs te gaan. Toen is het lichaam aangetroffen,” zegt Temmerman.

Veel schrijnender is het andere overlijden dat op dezelfde site werd vastgesteld. Minstens een jaar na zijn overlijden werd het lichaam van een zestiger aangetroffen in zijn sociale woning. Buurtvereniging La Sphère Volontaire filmde de buitenkant van dat appartement. Op hun filmpje is een balkon vol duivenpoep en afval te zien.

Een uitpuilende brievenbus met schijnbaar alleen correspondentie van de sociale huisvestingsmaatschappij had het vermoeden kunnen wekken dat er iets mis was. “Soms zijn huurders maandenlang afwezig, omdat ze bijvoorbeeld in het buitenland zijn. Wij mogen de sleutel niet zomaar in het sleutelgat steken,” zegt Temmerman. Volgens haar was er geen geurhinder rond het appartement.

“Sommige huurders worden opgevolgd door een sociaal assistent, bijvoorbeeld als ze een handicap hebben, maar deze persoon bevond zich niet in een dergelijke situatie,” vertelt ze. Wel moest de man op regelmatige basis contact hebben met zijn dossierbeheerder. Dat is niet gebeurd. “Hoe dat komt, gaan we nu proberen uit te zoeken. We hebben al het mailverkeer daarover bijgehouden.”

Achterstallige huur

Bij de Lakense Haard ging een eerste alarmbel in februari af, toen bleek dat de huurder van de sociale woning de huur niet meer betaalde. “Het alarm gaat pas af wanneer de huurachterstand oploopt tot een bepaald bedrag. Door omstandigheden kan dat soms maanden duren,” legt de voorzitster van de huisvestingsmaatschappij uit.

“De man betaalde een zeer lage huur via domiciliëring en had een grote terugstorting ontvangen voor elektriciteits- en gasverbruik, waardoor het lang geduurd heeft.”

Lees verder onder de foto.

Toen er geen antwoord kwam op de aangetekende brieven heeft de Lakense Haard in maart aan de politie gevraagd om langs te gaan. “Dat is toen niet gebeurd. Toen we de politie in april een herinnering stuurde, is men wel gaan kijken,” zegt Temmerman.

“Ik ben er persoonlijk nog altijd van aangedaan. Zoiets zal vast ook in de privé gebeuren, maar daar is men er door achterstallige huur misschien sneller bij.”

Eenzaamheid

Geen energie- en waterverbruik had een andere indicator kunnen zijn van het overlijden, maar opvallend is dat er sinds het overlijden wel nog waterverbruik was in het appartement. Hoe dat komt, is de huisvestingsmaatschappij aan het nakijken, maar blijft voorlopig een mysterie.

“Dat is een beetje gek. Misschien is er ergens een lek, maar er zijn geen vochtproblemen in het appartement. Dat hebben we al nagekeken. Misschien is de spoelbak van het toilet defect, waardoor er nog waterverbruik was. Het toont dat dat geen indicator is die je kan vertrouwen.”

Dat het overlijden van de zestiger zo lang onopgemerkt bleef, heeft natuurlijk vooral te maken met eenzaamheid. De Stad Brussel en het OCMW lanceerden anderhalf jaar geleden een campagne om ouderen uit hun isolement te halen.

Door de tragische ontdekking van vorige week wil de Lakense Haard bekijken hoe die eenzaamheid op eigen niveau kan aanpakken. Daarover vond al een vergadering plaats met verschillende betrokken actoren.

“Alleenstaande mensen met geen of weinig contact is niet alleen in Brussel een probleem. Als sociale huisvestingsmaatschappij is het ook niet onze kerntaak, maar hoe kunnen we vermijden dat zoiets gebeurt? We bekijken met het OCMW, de interne siteverantwoordelijke en de politie wat we kunnen doen."

"Met de bewoners proberen we na te gaan wie zij zien als geïsoleerde alleenstaanden,” aldus Temmerman nog. “Niemand heeft deze mens gemist, de buren noch de familie. Dat is niet te vatten.”