Nederbrusselaars - de predikant: 'Steeds minder Nederlander'

In 1998 werd de van origine Nederlandse predikant Gottlieb Blokland (55) – na een jarenlange tussenstop in De Panne met vrouw en vier kinderen – voorganger van de Bethelkerk in Schaarbeek. “Ik voel me hier steeds minder Nederlander dan Brusselaar.”

De Bethelkerk is een Nederlandstalige protestants-evangelische kerk die in 1923 het daglicht zag als Vlaamse tegenhanger van een Franstalige evangelische kerk.

“Nederlanders die in Brussel een evangelische kerk zoeken sluiten vaak aan bij de Engelstalige kerken omdat die groter zijn”, zegt voorganger Blokland. “Onze gemeenteleden zijn wel ook Nederlanders, maar nog steeds in hoofdzaak Vlamingen uit de stad en de Rand."

"Toen ik hier aankwam was het een hele aanpassing en mijn grote zorg om de kinderen te integreren in de stad. Vandaar mijn idee om hen in de zeilclub in te schrijven om vrienden te maken. Ondertussen zijn ze als Nederlandstalige volwassenen wel absoluut geïnteresseerde Brusselaars geworden, ze willen hier niet weg." (De oudste woont al zelfstandig (als arts) in Brussel, een andere geeft les bij De Toverfluit in Molenbeek, red.)

Maaltijdbedelingen
De ‘vernieuwingsopdracht’ voor deze stadskerk heeft de predikant wel bijzonder ingevuld. “In al die jaren is er naast de Bijbelkring die we houden, een jongvolwassenengroep – die vroeger niet bestond – die goed draait. Om meer te betekenen in onze omgeving zijn we begonnen met in cafés de eenzamen aan te spreken en uit te nodigen. Daaruit ontstond maaltijdbedeling in de kerk, wat zeer is uitgegroeid. Wekelijks gaan we nu ook naar het Noordstation, waar we vluchtelingen en daklozen uitnodigen voor maaltijden. Wat niet wegneemt dat het pastorale werk hierdoor stopt.”

Verwordt uw traditioneel intellectualistische kerk daarmee niet tot een armenkerk, willen we weten. Blokland: “Voor de betekenis van onze Kerk op de plek waar we staan, heeft dit heel veel waarde. Het is onze opdracht om na te denken over onze betrokkenheid met stedelingen rondom ons, en wat we kunnen doen. En het resultaat laat zich zien: we trekken heel wat volk aan op die maaltijden.”