Nederbrusselaars - de studente: 'Houd van drukke steden'

Studente Sociaal-Economische Wetenschappen Fatimah Al Hilou (23) heeft drie nationaliteiten: de Irakese, de Nederlandse en de Belgische, en vindt dat leuk. “Ik voel me van alles. Als ik naar Nederland ga, vragen ze: ‘Kom jij van België?’ Terwijl ze hier zeggen: ‘Ja, die Nederlander daar.’"

Soms maken mijn vrienden wel eens grapjes over mijn accent. Dan denk ik: "O jeetje, blijkbaar hoor ik bij geen van de twee. Ik blijf een buitenlander.”

Fatimah was ongeveer vijf jaar toen haar gezin uitgenodigd werd om in Nederland te gaan wonen. Na jaren op de vlucht, achtereenvolgens in Iran, Maleisië en Australië, voelde dat bevrijdend. “Tot op de dag van vandaag zijn we koningin Beatrix enorm dankbaar.”

Pendelen naar Ninove
Het gezin kwam in Vlaardingen terecht, een kleine stad met zo’n 70.000 inwoners. Toen de zoektocht van Fatimahs vader naar werk niet zo vlotte, zocht hij werk buiten de landsgrenzen. Hij vond uiteindelijk een job bij La Lorraine Bakery Group, en pendelde elke dag heen en terug naar België. "Bovendien woonde de zus van mijn moeder intussen in Brussel, dus zijn we na negen jaar in Nederland verhuisd naar Brussel.”

Niemand van het gezin vond dat erg, want Brussel ligt hen wel. “Wij Irakezen houden van drukte in een stad (Fatimahs ouders vluchtten destijds uit Basrah, een miljoenenstad in Irak, red.). Toen we in Sint-Agatha-Berchem kwamen wonen, was dat dichtbij de snelweg, en ik vind zoiets helemaal niet erg."

"En weet je, ook het Belgische klimaat bevalt me, zelfs vooral de winters en de lentes. De zomers hier in België zijn voor mij al te warm. In Arabische landen zoals Irak is het dan meer dan vijftig graden. Dat kan ik niet goed verdragen. Mijn moeder lacht er altijd mee: ‘Nou, gelukkig voor jou dat wij hier wonen!’ zegt ze dan.”

Meer getuigenissen van Nederlanders in Brussel leest u in ons dossier.