Rolstoelgebruiker stopt hongerstaking, huisvestingmaatschappij belooft onderzoek

Roelstoelgebruiker Jacques Petit is gestopt met zijn hongerstaking. Sinds zondag at hij niet meer om aandacht te vragen voor de nodige aanpassingen in zijn appartement. Al maanden vraagt hij de Brusselse huisvestingmaatschappij om stevige leuningen te installeren in zijn woning, maar voorlopig zonder resultaat.

Het was op advies van zijn arts en advocaat dat Jacques Petit zijn hongerstaking donderdagmiddag stopzette. Hij wilde aandacht vragen voor zijn slecht aangepaste sociale woning. De badkamervloer is te glad, de wastafel en gootsteen te hoog en de handvatten die hem in de douche en door de rest van het huis moeten ondersteunen, zijn al meerdere keren afgebroken waardoor hij lelijk ten val kwam. Sindsdien is zijn chronische pijn heviger. “Als ik ’s ochtends om negen uur een afspraak heb, moet ik om drie uur al opstaan om morfine te nemen om daarna te kunnen douchen.”

Acht maanden geleden contacteerde Petit daarom de Brusselse Gewestelijke Huisvestingsmaatschappij (BGHM) met de vraag om de nodige aanpassingen door te voeren. Hij bezorgde hen de bestaande richtlijnen voor huisvesting van personen met een beperkte mobiliteit, maar voorlopig zonder resultaat. Zondag besliste Petit daarom om in hongerstaking te gaan, en donderdagochtend ging hij op gesprek met onder andere medewerkers van staatssecretaris van Huisvesting, Celine Frémault (CDH).

“Het was een goed gesprek,” vertelt Petit. “Al reageerde de directeur van de huisvestingsmaatschappij wat aangebrand. De kabinetschef heeft hem moeten uitleggen dat ik niet hem, maar alle sociale woningen die niet aangepast zijn, aan de kaak stelde.” De huisvestingsmaatschappij heeft beloofd om naar de situatie te kijken. “Er is haast bij, want binnenkort begint de bouwvakantie,” zegt Petit. “Ook nu is het al moeilijk om iemand te bewegen de aanpassingen te komen doen.” Hij durft dus niet te vroeg te juichen. “Ik geloof pas dat de maatschappij iets doet, als ik het met mijn eigen ogen heb gezien.”

Voorlopig geen timing

De huisvestingmaatschappij kent de situatie van Petit. “De woning was aangepast," reageert directeur Yves Lemmens. “Alleen waren de leuningen niet sterk genoeg. We moeten dus onderzoeken wat er is gebeurd.” Of er daarna een tijdelijke oplossing komt in de vorm van nieuwe leuningen, of een volledig nieuwe badkamer, kan hij voorlopig niet zeggen. Ook de exacte datum waarop het onderzoek zal plaatsvinden is voorlopig onbekend. “Er moet eerst een afspraak worden gemaakt met de Brusselse Haard en de heer Petit.”

Hoewel de situatie om dringende aanpassingen vraagt, is Petit niet de enige in zijn situatie, gaat Lemmens verder. “Alle mensen met een handicap hebben dezelfde problemen.” Hij wijst er bovendien op dat Petit zich niet aan de normale procedure heeft gehouden, waarbij hij een klacht had kunnen neerleggen tegen de BGHM.

Gevraagd naar een reactie op de norm die voorschrijft dat vijf procent van de sociale woningen aangepast moet zijn, reageert Lemmens: “Dat is inderdaad opgenomen in onze beheersovereenkomst, en alle nieuwe sociale woningen voldoen daaraan. Voor onze al bestaande gebouwen is dat niet zo evident. Die zijn soms honderd jaar oud, en vol met trappen. We doen wat we kunnen, maar aanpassingen zijn kostelijk voor iedereen.”

Tweede hongerstaking

Het is niet de eerste keer dat Petit in hongerstaking gaat om aandacht te vragen voor zijn situatie. Twee jaar geleden stopte hij twaalf dagen met eten toen hij driehoog in een studio woonde, waar de lift regelmatig defect was. Na die hongerstaking kreeg hij zijn huidige woning toegewezen. Dat betekent niet dat de hongerstakingen alleen om zijn eigen situatie gaan. "Ik probeer dit soort situaties te voorkomen voor anderen. Waarom lukt het in andere landen wel om goede voorzieningen te installeren, en hier niet?"