Rue du Croissant (3): Familie Dos Santos

De zwarte fles op de salontafel liegt er niet om. Joacquim en Christina Dos Santos zijn afkomstig uit de buurt van de Portugese stad Porto. Ze zijn daar getrouwd, maar zo’n dertien jaar geleden kwamen ze naar Brussel. Dat wil zeggen dat alleen de oudste dochter Claudia in Portugal geboren is. Ze kwamen op zoek naar een beter leven met wat meer financië­le mogelijkheden. Al is het verschil tussen Portugal en België kleiner geworden.

Joacquim werkt van maandag tot zaterdag in de bouw en kent ondertussen dus zowat heel België; Christina is met ziekteverlof. Voor haar was het overigens al de tweede keer dat ze naar België kwam. Toen ze veertien jaar was, belandde ze hier voor de eerste keer. "Ik heb een zus die hier ondertussen al dertig jaar woont. Omdat ik op mijn veertiende niet meer naar school wilde, zei mijn moeder dat ik dan maar moest gaan werken. Toen ben ik met mijn zus naar hier gekomen. Ik ging als huishoudster inwonen bij een Belgische familie in Overijse. Ik kookte alle dagen voor acht mensen - Belgische kost, dat heb ik daar geleerd. En ik hielp bij de opvoeding van de kinderen, waaronder een baby, terwijl ik zelf in feite nog een kind was. Ik stuurde het geld naar mijn moeder, en in het weekend ging ik naar mijn zus in Elsene. Nadat ik naar Portugal was teruggekeerd, heb ik nog wat gecorrespondeerd met de familie, maar de laatste keer dat ik nog telefonisch contact heb gehad, is ondertussen acht jaar geleden."

Joacquim en Christina hebben nog de Portugese nationaliteit, maar weten niet of ze ooit nog terugkeren. "Ik mis Portugal niet," zegt Christina, "maar je weet nooit. Misschien als we wat ouder zijn. Mijn kinderen zullen in elk geval hier blijven en het zou pijn doen om van hen te scheiden. We brengen wel al onze vakanties in Portugal door, al zit de Algarve tegenwoordig vol Duitsers."
Belgische kost koken doet Christina ook niet meer: "Sorry, al die boter, hesp en kaas... dan vind ik de Portugese keuken toch beter. Soms maak ik wel eens spaghetti bolognese, maar dat is de enige toegeving (lacht)."

Toch heeft de familie niet het gevoel deel uit te maken van 'de Portugese gemeenschap' in Brussel. Christina: "We kennen mensen van heel veel verschillende nationaliteiten. In Brussel zijn er misschien wel wat te veel vreemdelingen. Niet dat ik racist ben, maar de regering laat te veel toe om geld in het laatje te krijgen. Iedereen heeft het recht zijn kinderen een goede toekomst te bezorgen, maar er zijn er mensen die beter in hun land zouden blijven als het toch maar is om voor problemen te komen zorgen."

Over de buurt heeft de familie Dos Santos niet zoveel te zeggen. "Je hoort weleens wat ruzie tussen de jongeren op straat, maar we vinden het hier wel leuk. Soms is het te vuil. Dat we op de grens van Sint-Gillis en Vorst liggen, heeft daar misschien iets mee te maken." Dochter Claudia studeert voor tolk-vertaler en heeft ook al theatercursussen gevolgd. De familie Dos Santos komt zeker kijken naar het toneelstuk dat de naam van hun straat kreeg.