Enorm leuk,” zo noemt Saâd (11) wonen in de voetgangerszone. “De meeste vrienden zijn jaloers als ik voor het eerst vertel waar ik woon. Zeker omdat ik naast een gamezaak woon en vlak bij de bioscoop. We hebben volop restaurants en het openbaar vervoer voor de deur.” Die liefde voor het hypercentrum heeft Saâd duidelijk geërfd van zijn moeder Wahiba Rachdi (48), die al bijna achttien jaar op de Anspachlaan woont.
| Saâd woont in de voetgangerszone.
“Ik heb ’s avonds de zon in huis en alles voor de deur. Na Saâds geboorte zijn we gewoon naar een hogere verdieping verhuisd, om een slaapkamer meer te hebben. Mijn man is vrachtwagenchauffeur en zou liever in Waver of zo willen wonen, ergens buiten de stad. Maar hij zegt altijd dat hij mij zo graag ziet dat hij dan maar hier blijft wonen (lacht).”
Wat Rachdi wel mist: de parkeerplaats die ze vroeger voor de deur had. “Als we eens grote boodschappen gaan doen bij Aldi of Cora, dan zijn dat best veel zakken. Die moeten we nu ergens buiten de voetgangerszone uitladen en dan tot bij ons thuis slepen. Mijn man neemt de auto in de week mee, hij rijdt ermee naar de parkeerplaats waar zijn vrachtwagen staat.”
“Voor mij is dit geen voetgangerszone als er ook steps en fietsen in mogen rondrijden, en die storen al mijn buren. Ik heb veel bejaarde buurvrouwen en bij hen is dat gespreksonderwerp nummer één. Een van hen heeft zich onlangs nog bezeerd toen ze werd aangereden.”
Lees meer over: Brussel-Stad , Samenleving , Mobiliteit , voetgangerszone , 10 jaar na Picnic the Streets
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.