Youth Coalition stoomt Brussel klaar voor 2030: 'We kunnen wél impact hebben'

Onder de noemer Youth Coalition buigen honderd Brusselse jongeren zich drie dagen lang over de toekomst van hun stad, en de uitdagingen die ze moet overwinnen om in 2030 culturele hoofdstad van Europa te worden. Vier van hen blikken vooruit.

Brussel wil in 2030 opnieuw culturele hoofdstad van Europa worden, nadat het dat al was in 2000. Co-opdrachthouders Jan Goossens en Fatima Zibouh leiden de kandidatuur van hun stad in goede banen, maar ze rekenen daarvoor ook op de participatie van hun stadsgenoten. Veertig procent van de Brusselse bevolking is jonger dan dertig, via het deelproject Speak Up Brussels! krijgen die een stem in de debatten. Onder de noemer Youth Coalition zullen honderd jongeren zich zo op 9, 10 en 24 september in het Brussels Parlement buigen over 1.000 vragen die 1.000 Brusselse jongeren gesteld hebben over hun stad, hun dromen en verwachtingen, en over de uitdagingen die Brussel moet aangaan om de titel van culturele hoofdstad in de wacht te slepen. Vragen die in zes domeinen zijn geclusterd, van inclusiviteit over mobiliteit tot klimaat en identiteit. De bevindingen en ideeën van de jonge denktanks worden op de laatste dag gepresenteerd aan de beleidsmakers.

Wassim Allouka: 'Burgerparticipatie is essentieel'

23 jaar, uit Jette. Neemt deel aan de commissie ‘Identity & Culture’

Ik begin eind deze maand aan mijn laatste jaar human resources aan de ULB. Via een tweede master wil ik me verder bekwamen in internationale betrekkingen. Daarnaast ben ik coördinator van de Fédération de la Jeunesse Musulmane, een vereniging die de betrokkenheid van jonge moslims in de samenleving bevordert en die strijdt tegen racisme en discriminatie. Inclusiviteit en cultuur liggen mij na aan het hart, het is door culturele activiteiten dat je banden kan smeden tussen jongeren en boodschappen kan overbrengen met een politieke impact. Youth Coalition is mij ter ore gekomen dankzij Fatima Zibouh van Brussels2030.

Ik had haar leren kennen dankzij mijn werk bij de Fédération de la Jeunesse Musulmane, en ze heeft me aangemoedigd om deel te nemen. Daar heb ik geen seconde over getwijfeld. De enige manier om dingen in gang te zetten, is door je stem te laten horen. Door samen te komen in het Brussels Parlement krijgen de jongeren bovendien de kans om te proeven van politiek. Politiek is meer dan om de vijf of zes jaar gaan stemmen. Om zelf mee te bouwen aan een betere toekomst, is burgerparticipatie essentieel. Initiatieven als Youth Coalition kan ik dus alleen maar toejuichen.”

Eliot Docquir: 'Brussel heeft een voorbeeldfunctie'

15 jaar, uit Elsene. Neemt deel aan de commissie ‘Climate’

Al van jongs af ben ik geïnteresseerd in politiek. Ik zit in mijn vierde jaar in het Collège Saint-Hubert in Watermaal-Bosvoorde, waar ik Latijn en moderne talen volg, maar ik kan niet wachten om mij te mengen in de debatten. Het blijft de beste manier om dingen te veranderen, al heb ik net als mijn generatiegenoten niet veel vertrouwen in het huidige systeem. Er wordt veel te weinig gedaan rond grote vraagstukken zoals de klimaatcrisis.

Daarom doe ik ook mee aan de Youth Coalition, om de stem van mijn generatie te laten horen en haar bezorgdheden te uiten, en om te proberen om klimaatkwesties op te nemen in de kandidatuur van Brussel als culturele hoofdstad van Europa. Als Europese hoofdstad heeft Brussel sowieso een voorbeeldfunctie te vervullen, dus mogen we wel extra ons best doen. Er zijn bijvoorbeeld grote uitdagingen op het gebied van mobiliteit en huisvesting. We moeten meer investeren in groen in de openbare ruimte, in isolatie en zonnepanelen. Ik heb al mee met Youth for Climate geprotesteerd tegen onderzeese mijnbouw en voor de erkenning van ecocide als misdaad, maar het is de eerste keer dat ik aan zo'n debat zal deelnemen. In mijn eentje ga ik niets kunnen veranderen, daarom is het net goed om samen te komen. Als we met veel zijn, kunnen we wél impact hebben. Het moet, want het gaat om onze toekomst.”

Thalya Sita Bantsimba: 'Diversiteit is de kracht van Brussel, maar ook zijn grootste uitdaging'

21 jaar, uit Anderlecht. Neemt deel aan de commissie ‘Safety’

Ik wist al vroeg in het middelbaar dat ik advocaat wilde worden, om families en vooral jongeren juridisch te ondersteunen. Ondertussen zit ik in mijn tweede jaar rechten aan de Université Saint-Louis, dat deel uitmaakt van de UCL. Ik ben opgegroeid in Jodoigne, een plattelandsdorpje in Waals-Brabant, waar ik het enige zwarte meisje was. Ik had er moeite om mij uit te drukken, en als ik het deed, had ik de indruk dat niemand luisterde, toch zeker de volwassenen niet. Ik werd ook vaak uitgelachen. Toen ik in Brussel belandde, is dat gelukkig helemaal omgeslagen. Hier zijn mensen veel ruimdenkender.

Ik heb het gevoel dat ik erbij hoor en dat ik mijn stem kan laten horen. Aan de andere kant denk ik dat de grootste kracht van Brussel, zijn diversiteit, ook zijn grootste uitdaging is. Er zijn zoveel verschillende meningen en manieren om naar de dingen te kijken. Het is niet altijd makkelijk om daar een goed draaiende maatschappij mee te bouwen. Soms heb ik de indruk dat we opgesloten zitten in onze eigen meningen. De sleutel ligt wat mij betreft in het onderwijs, we geven kinderen les over seksualiteit en over omgaan met pesterijen, maar we moeten hun ook van jongs af vertellen wat racisme is, wat islamofobie is, wat xenofobie is. Daarom neem ik ook deel aan het luik 'Safety': ik droom van een Brussel waar iedereen zich veilig voelt.”

Panagiota Theofilopoulou: 'We worden zo overstelpt door informatie dat we niet meer zien wat we zelf kunnen doen'

24 jaar, uit Laken. Neemt deel aan de commissie ‘Community’

Ik zou mezelf omschrijven als artiest-activist. Ik heb een theateropleiding gevolgd, ondertussen studeer ik ook film aan de ULB. Je kan geen kunst maken zonder in de realiteit te staan, en zonder te proberen om verandering teweeg te brengen. Ik heb me altijd het lot aangetrokken van sans-papiers, mensen die in hongerstaking gaan enzovoort. Ik vind het waanzinnig dat er in de hoofdstad van Europa nog steeds mensen op straat moeten slapen, terwijl er zoveel leegstand is in de stad. Als je een paar van die gebouwen herinricht, kan je er meteen mensen zonder dak boven hun hoofd huisvesten.

Een ander ding dat me na aan het hart ligt, is de ongelijkheid tussen mannen en vrouwen. Via sociale media heb ik ook een kleine rondvraag gedaan bij mijn vrienden om te weten wat zij belangrijke thema's vinden. Maar daar heb ik maar weinig respons op gekregen. Daarom is zo'n initiatief als Youth Coalition belangrijk: mensen moeten meer betrokken zijn bij sociale en politieke kwesties. Omdat wij degenen zijn die de dingen kunnen veranderen, en gewoon omdat het ons allemaal aangaat. Het lijkt alsof we machteloos zijn, maar dat zijn we niet. We worden zo overstelpt door informatie dat we niet meer zien wat we op onze eigen schaal kunnen doen. Zoals meer groen in de stad brengen, voor de verkoeling, of onze daken wit verven, zoals in Griekenland. Dat vergt ook een zekere trots. België is zo'n klein, divers land, maar we hebben zulke mooie dingen gerealiseerd op artistiek vlak. Die trots moet je voelen, die zorgt ervoor dat je je engageert en dat je dingen wilt veranderen.”