Festival Poetik Bazar serveert Turkse poëzie

Het meertalige poëziefestival Poetik Bazar vult met zijn vierde editie Les Halles met een markt, lezingen, ontmoetingen, concerten, workshops en party's. In het uitgebreide programma gaat dit jaar bijzondere aandacht naar Turkse poëzie.

Meertalig schrijver, literair vertaler en kunstenaar Canan Marasligil (zij/hun) zorgde als curatrice voor een inclusief, participatief, feministisch en soms politiek programma, dat ook niet-Turkstaligen betrekt.'

Voor Marasligil, die in Turkije werd geboren, opgroeide in Brussel, maar al jaren in Amsterdam woont, betekent het curatorschap van het onafhankelijke festival een terugkeer naar onze hoofdstad, nadat ze er eerder al curator was voor Europalia en te gast op Sulaiman Addonia's Asmara-Addis Literary Festival (In Exile). “Ik denk niet dat mensen veel Turkse dichters kennen, behalve misschien Nazim Hikmet. Poëzie kan gevaarlijk zijn, vertalen is altijd een beetje verraden, en publiceren kost ook geld. Maar er zijn genoeg vormen, platformen en mensen om gedichten te kunnen verspreiden en creatief om te springen met de interpretaties en de vertalingen ervan. De collectieve aanpak biedt ook mogelijkheden.”

Turks betekent voor Marasligil ook niet 'van Turkije.' “Ik ben niet geïnteresseerd in een nationalistische benadering van poëzie. Het is niet één land, één taal. Turkije kent meerdere talen, het Turks is aanwezig in heel Europa, en Turkije bestaat ook in onze verbeelding. Met Gonca Özmen, Ceren Uzuner, Karin Karakaşli en Lütfiye Güzel heb ik dichters gekozen die een band hebben met Turkije, maar ook met Duitsland, Nederland of Armenië. Het zijn vrouwen, sommigen van hen zijn queer. Poëzie leent zich tot het ontdekken van gelaagde identiteiten.”

Naast een algemeen en meertalig programma, waarin de vier dichters hun werk introduceren, zijn er nog drie specifieke. “Eén gaat over het voor iedereen herkenbare thema van de stad, over hoe zowel mensen die er wonen als mensen die er niet (meer) wonen Istanbul verbeelden. Een tweede ziet poëzie als een manier om te protesteren tegen het kapitalistische systeem, tegen racisme, tegen de schending van vrouwen- en lgbtqia+-rechten, en tegen exclusie. En dan is er nog een workshop, die ik zelf ga geven, over het vertalen van de poëzie van Karin Karakaşli. Die staat ook open voor mensen die geen Turks kennen.”