‘Beyond the lines. Drawing in space’ in Villa Empain: dansen op een dunne lijn

De expo Beyond the lines. Drawing in space in Villa Empain brengt hulde aan de techniek van het tekenen door de experimenteerdrang van hedendaagse kunstenaars te tonen. Ze voert bezoekers naar fascinerende parallelle universa, al zijn niet alle dansvariaties op de dunne lijn even geslaagd.

De tijd dat tekenkunst stiefmoederlijk werd behandeld als pure voorbereiding voor schilderijen en sculpturen, ligt gelukkig al even achter ons. Art on Paper, de internationale tekenbeurs van Brussel, is ondertussen een gevestigde waarde en de Brussels Drawing Week viert dit najaar zijn vijfde verjaardag.

De expo Beyond the lines. Drawing in space van de Boghossianstichting in Villa Empain trekt deze lijn door. Negen hedendaagse kunstenaars, die allemaal ooit resident waren in de art-decoparel, etaleren er een rijke variatie aan experimenten met verschillende onderwerpen, vormen en kleuren. Allemaal vertrekken ze van de dunne lijn van de tekening.

Het meeste indruk maakt de Brusselse Amélie Scotta, geboren in het Franse Nantes, met wier werk de expo ook aanvangt. Scotta roept met haar tekeningen vragen op over het wezen van architecturale constructies en, hoewel er geen mensen in te zien zijn, van degene die ze bouwt en bewoont.

In Quechuas toont ze bijvoorbeeld subtiel het contrast tussen tentjes van onzichtbare daklozen en een monumentale passage in een wijk van Parijs. In Presidio, verwijzend naar een voormalige Cubaanse gevangenis, laat ze licht binnenvallen in het cirkelvormige gebouw, als een teken van hoop voor de mensen in de cellen. Frivoler is haar reeks van torens in verschillende kleuren en vormen, die wat aan kleurpotloden doen denken. Scotta kiest haar materiaal zorgvuldig uit: zo tekent ze de ene keer op Japans washipapier en de andere keer op thermisch papier, dat je kent van kassabonnen.

Ook de grote pentekeningen van een andere Brusselse artieste, de uit Duitsland afkomstige Ulla Hase, krijgen de nodige ruimte om tot hun recht te komen. De creaties van Hase zijn contemplatief, zelfs meditatief van aard. In het monumentale Multiple silences genereren de verschillende lagen blauwe lijnen een verrassende indruk van diepte en beweging. Je kan ze blijven volgen, lijkt het wel. Troubled times brengt dan weer heel andere emoties over, met inkt die vlekkerig buiten het kader bloedt.

Tussen het werk van de andere artiesten vallen in het bijzonder de raadselachtige groene composities van de Libanese kunstenaar Alaa Itani op. Ze trekken je een vreemde wereld in, die zowel onder water als in een geheel andere dimensie kan liggen. Een groot contrast met het minimalistische universum geschapen door de Franse Marine Pagès, die met haar lijnen structuren opbouwt waarin evenwicht en ritme centraal staan.

De Amerikaan Brendan Sullivan Shea is degene die de nieuwste technologie het meest omarmt. Hij werkte met computergesteunde ontwerpen voor zijn abstracte zwart-wittekeningen, die ook zijn afgedrukt met een gehackte 3D-printer. Maar helaas levert die aanpak niet de meest prikkelende resultaten op.

Op het einde van de expo is het nog fijn verdwalen in het dromerige landschap vol geometrische figuren aangelegd door het Franse kunstenaarskoppel Rébecca Konforti en Romain Ruiz-Pacouret. Ze bieden een reflectie op de architectuur en nemen je in hun kamer in Villa Empain ook mee op een surrealistische trip langs bossen, oerwouden en meren, waarbij je schijnbaar ook via een portaal de kosmos zelf kan binnenstappen.

Beyond the lines. Drawing in space is nog tot 3/11 te zien in Villa Empain, alle info op villaempain.com