'Love lies bleeding': een even uitzinnige als hitsige queer noir

Blijf weg van Love lies bleeding als je geen buitensporige finales of de liefde op haar morsigst lust. Ren ernaar toe als je Kristen Stewart en roekeloze cinema kan smaken.

Love lies bleeding is de film die op het Brussels International Fantastic Film Festival slachtoffer was van een door seksistisch en homofoob gejoel veroorzaakte rel. Zonde. De tweede film van Rose Glass verdient vooral veel liefde want hij is gedurfd en opwindend. De Britse regisseuse van de bejubelde horrorfilm Saint Maud liet haar verbeelding los op het New Mexico van de jaren 1980. Ene Lou steekt er haar arm in de goorste wc-potten van de gymclub die ze uitbaat. Met de dag wordt het minder waarschijnlijk dat ze ooit nog wegrent van haar deprimerende leven in de naargeestige stad waar haar schoonbroer haar zus mishandelt en haar criminele vader een wapenclub leidt.

Maar dan stormt Jackie haar leven binnen, een vrouw die in Las Vegas een kampioenschap voor bodybuilders wil winnen. Het is liefde op het eerste gezicht. Morsige, passionele liefde die beide partijen de dieperik in dreigt te sleuren en niet (!) het beste in de mens naar boven brengt.

Kristen Stewart, de avontuurlijkst aangelegde der filmsterren, speelt Lou met hart en ziel. Nieuwkomer Katy O’Brian verbijstert als Jackie, de onuitgegeven kruising van een femme fatale met Arnold Schwarzenegger in zijn Mr. Universe-jaren.

Stiliste Rose Glass weet heel goed dat cinema zoveel meer is dan een verhaaltje. Ze denkt in beeld, geluid en lichaamssappen. Ze dopeert de outlawromantiek van Thelma & Louise met de ene injectie steroïden na de andere en laat haar hitsige film noir in de finale bewust ontsporen in het buitensporige.

Het is heel goed mogelijk dat Love lies bleeding geen spek voor uw bek is, maar verpest het dan niet voor zij die wel zin hebben in een uitzinnige queer noir.

Love lies bleeding is vanaf vandaag te zien in de filmzalen