Feest of domper? Straks nieuw hoofdstuk Crossing, RSD Jette en FC Ganshoren in beker

Op een lager niveau dan Union, Anderlecht en RWDM zoeken ook drie kleinere Brusselse voetbalclubs fanatiek naar een plaatsje in de zon. Zondagnamiddag om 16.00 uur krijgen ze daartoe een uitgelezen kans, want dan spelen Crossing Schaarbeek, RSD Jette en FC Ganshoren in de vierde ronde van de Beker van België, in eigen stadion bovendien. "Ik wil een team dat een fierheid uitstraalt die eigen is aan Brussel en die de tegenstander meteen doet denken: dat wordt hier niet simpel."

Een fysiektrainer, een video-analist en een extra kinesist: toen Dave De Herdt (43) aan het begin van de zomer voor het eerst zijn opwachting maakte als de nieuwe trainer van Crossing Schaarbeek daverde de club heel even op zijn grondvesten. De ex-trainer van onder andere RC Mechelen en Turnhout wilde vanaf dag één het vuur in zijn spelersgroep aanwakkeren en het stof van de tafels blazen. Met goed gevolg, want Crossing heeft de afgelopen weken al enkele keren van zich doen spreken in de Beker van België. Vanmiddag treedt de nieuwe ploeg van De Herdt, al enkele jaren een vaste waarde in de derde amateurklasse, in de vierde ronde aan tegen Heist uit de eerste amateurklasse.

Voor De Herdt was Brussel tot enkele weken geleden onbekend terrein. Tegenwoordig rijdt hij elke dag vanuit Boechout, ten zuiden van Antwerpen, naar het Josaphatpark. "Brussel is veel kosmopolitischer dan Antwerpen, heb ik al gemerkt, en ook verdraagzamer naar andere culturen. Ik denk dat ik zes verschillende nationaliteiten in mijn team heb, de voorzitter maakt er ook een punt van dat de spelersgroep een spiegel vormt van de gemeenschap hier."

De Herdt kan zich helemaal vinden in die zienswijze, al waarschuwt hij ook voor laksheid. "Soms krijg je dat soort sfeer in teams waar veel culturen samenkomen, maar ik heb vanaf het begin aangegeven dat ik onverbiddelijk ben voor laatkomers en dat hebben de spelers goed opgepikt. Tegelijkertijd probeer ik me ook zo veel mogelijk te verplaatsen in hun wereld. (Lacht) Daarom geef ik ook al wel eens een bees bij de eerste begroeting 's morgens."

Trots uitstralen

De Herdt kent de bewogen en rijke geschiedenis van de club. Niet dat hij er ook maar één moment aan denkt om de club naar eerste klasse te loodsen, het niveau waar Crossing begin jaren zeventig heel even van mocht proeven. "Ik wil een team dat elke speeldag een fierheid uitstraalt die eigen is aan deze stad en die de tegenstander meteen doet denken: dat wordt hier niet simpel vandaag. En, als we buiten Brussel spelen, mogen ze gerust naar ons wijzen, zo van: daar zijn de dikke nekken. Zolang we in de wedstrijd maar ons meesterschap tonen en dat weten om te zetten in een mooi resultaat."

Stadion met geweldige sfeer

Uit niets valt tijdens het gesprek af te leiden dat De Herdt vorig jaar twijfelde of hij nog wel iets te zoeken had in de voetbalwereld. Zijn werkgever, bpost, had hem overgeplaatst naar een grote vestiging in Sint-Niklaas. Daar kreeg de operationele manager te horen dat hij voortaan dag in, dag uit 600 postbodes moest aansturen. Een hele kluif, die hem niet langer toeliet avond na avond op een trainingsveld te staan. Maar kijk, toen na zes maanden sneller dan verwacht alles in zijn plooi viel, begon het toch weer te kriebelen. "Ik zit nu veel in de auto, maar dat geeft me de kans mijn trainingen, die helemaal in het Frans verlopen, goed voor te bereiden."

En dus hoopt De Herdt ook dat Crossing in het komende seizoen mee zal doen in de strijd om promotie naar de tweede amateurklasse, een situatie waar de club zich twee jaar geleden ook in bevond, maar toen te kort kwam tegen het meer vermogende Union Namur. "Ik geloof erin. Er wonen hier drie keer zoveel mensen als in een doorsnee Vlaamse stad als Turnhout, dat zegt iets over het potentieel. Het enthousiasme kan hier snel oplaaien. Vorig weekend toen we in de derde ronde Hasselt (dat een reeks hoger uitkomt, red.) versloegen, hing in ons stadion een geweldige sfeer. Die van Heist, dat nog een niveau hoger speelt dan Hasselt, moeten zondag van bij de aankomst voelen dat Crossing geen alledaags team is. Als we dat kunnen uitstralen, zit er zeker iets in."

Torenhoge ambities

Zo mogelijk nog ambitieuzer klinken ze bij RSD Jette, dat uitkomt in de tweede amateurklasse en het straks opneemt tegen C.S. Onhaye, een dorpje tussen Dinant en de Franse grens.

“Verkijk je daar maar niet op, Onhaye is een sterke tegenstander. Vorig seizoen eindigden ze tweede in derde amateur, na Mons dat door het kampioenschap is gefietst", zegt sportief manager Serge Van Delsen aanvankelijk wat voorzichtig.

Maar Van Delsen droomt van meer, zo blijkt al snel. Mocht Jette doorstoten naar de volgende ronde, dan wacht de winnaar van het duel tussen Rebecq en Lebbeke. “Op papier is Rebecq de sterkste ploeg, een reeksgenoot met veel ambitie die serieus geïnvesteerd heeft. Stel dat we daar voorbij geraken, is er een serieuze kans om tegen één van de grote Belgische te spelen. Dat zou een belevenis zijn.”

Dat Van Delsen al een ronde verder durft te kijken, bewijst de torenhoge ambities van de Jettenaren. De bij leven al legendarische voorzitter René Kruys begint aan zijn laatste mandaat en zou maar wat graag promoveren. “De bedoeling is om dat over twee jaar te doen, maar als het vroeger kan, des te beter,” aldus de sportief manager.

Nieuwe trainer en ploeg

Om dat doel te bereiken is er ook flink geïnvesteerd. Van Delsen kan alvast de renovatie van de buvette, de vestiaires, de parking en de tribune aankondigen, ten belope van anderhalf miljoen euro. Bovendien streek er ook een nieuwe trainer neer: Michel Delph, overgekomen van reeksgenoot en buur FC Ganshoren. “Het gevoel heerst dat alles mogelijk is in de beker."

En die ambitie koestert de club ook in de competitie. “Door de hervorming van eerste nationale (die wordt gesplitst in een Vlaamse en Franstalige reeks van respectievelijk 16 en 12 clubs, red.) promoveren straks naast de kampioen nog zes andere ploegen. Een unieke kans dus om in eerste amateurklasse te geraken.”

Om die te grijpen, trok Van Delsen maar liefst vijftien nieuwe spelers aan. De 52-jarige sportief directeur heeft de voorbije jaren dan ook een sterk netwerk uitgebouwd in het Belgische (amateur)voetbal, bij achtereenvolgens RWDM, Dender, Vilvoorde, Black Star en FC Ganshoren. Met die laatste club promoveerde Van Delsen van derde naar tweede amateurklasse, maar twee jaar geleden verliet hij de Green Boys uit onvrede met het bestuur. “Een desillusie, want met beperkte middelen had ik toch heel mooie dingen neergezet.”

Van Delsen had even genoeg van het voetbal en zette bewust een stap achteruit. “Tot Michel Delph me overtuigde om terug te keren. Ik ken Michel al jaren en we zijn altijd goede vrienden gebleven. Toen hij me vroeg of ik bij Jette mee een nieuwe ploeg wilde uitbouwen, heb ik toegehapt.”

Brussels DNA

Niet enkel Van Delsens stevig netwerk, ook de goede relaties met RWDM hielpen bij het aantrekken van nieuwe spelers. Enkele U21-spelers die geen profcontract kregen in Molenbeek, versterken nu de Jetse eerste ploeg. Veel aanpassen moet het voor hen niet geweest zijn, want ook bij Jette spelen ze “volgens Brussels DNA,” dixit Van Delsen. Dat wil zeggen: “leuk attractief en technisch voetbal. Iets wat contrasteert met hetgeen ze in pakweg Rochefort of Warnant de mensen voorschotelen. Daar spelen ze fysieker, met veel duels."

Verwacht vanmiddag dus het betere Brusselse tiki-taka op het veld van RSD Jette.

Exodus bij FC Ganshoren?

Dat gezegd zijnde, ook bij de buren in FC Ganshoren belooft de bal – volgens datzelfde Brusselse voetbal-DNA – vlotjes rond te gaan. Het Brusselse amateurvoetbal is een kleine wereld, met veel kruisbestuivingen tussen de clubs. Zo nam Crossing Schaarbeek het vorige week in een oefenduel nog op tegen FC Ganshoren, waar sinds eind 2021 Michaël Vossaert voorzitter is. Die stelde indertijd de huidige trainer bij RSD Jette, Michel Delph, nog voor als trainer bij Ganshoren en vroeg Serge Van Delsen als sportief manager, toen hijzelf Dany Demolder opvolgde als voorzitter. Net als Delph en vier spelers, vertoeft Demolder nu aan de andere kant van het Laarbeekbos, bij Jette. Ganshoren moest voor dit seizoen dan ook driftig op zoek naar een nieuwe oefenmeester.

Een exodus wil Vossaert het vertrek van spelers en staf evenwel niet noemen. “De spelers die gebleven zijn vormen een groep vrienden die goed aan elkaar hangt. Aangevuld met enkele nieuwelingen, hopen we match na match verbetering te zien.”

Misschien daarom dat de voorzitter met minder grote verwachtingen toeleeft naar de bekerwedstrijd van vanmiddag tegen Zelzate, net als Ganshoren uitkomend in de tweede amateurklasse. “We zullen zien, er is een goede dynamiek en we hoeven onszelf geen druk op te leggen.”

De eerste indruk is dus dat staf en spelers de grote veranderingen verteerd hebben, al neemt Vossaert dat woord liever niet in de mond. “Ik hoef niets te verteren. Voetbal werkt volgens cycli. We hebben een mooie periode achter de rug en nu is het zaak om verder te bouwen en te verbeteren. Ook ik moet nog verder evolueren in mijn rol als voorzitter. We doen het daarom stap voor stap."

'Kind van het voetbal'

Vossaert is op dreef. Voetbal stroomt dan ook door de aderen van deze gewezen voetballer, die intussen op de bank zit van het Brusselse en Franstalige parlement voor Défi. “Een kind van het voetbal," zoals een vriend hem omschrijft op zijn website, zal hij wel altijd blijven.

“Ik ben zeer vroeg begonnen, op mijn zesde, als gamin bij Black Star. Hoewel Anderlecht ook kwam scouten, trok ik naar RWDM." Daar werd hij onder de vleugels genomen van Jos en later Daniel Reynders. “Eerst wilde ik keeper worden, maar uiteindelijk schoof ik door naar het middenveld.”

Later volgde de keuze tussen studies en het najagen van een voetbalcarrière. Het werd het eerste. “Ik houd ook van het leven,” lacht hij. “Al ben ik snel terug in het voetbal gerold.” Vossaert werd jeugdtrainer bij RWDM in 2004, maar stopte acht jaar later. “Ik hield enorm van die job, maar de combinatie met mijn professionele carrière werd te zwaar. Vossaert werkte intussen op het kabinet van Défi-minister Didier Gosuin, voetbalde in de eerste ploeg van FC Ganshoren en geraakte in 2012 verkozen als gemeenteraadslid in Sint-Jans-Molenbeek.

Voetbal en politiek

Voetballers in de politiek: Walter Baseggio, Marc Wilmots en Logan Bailly lieten er zich ooit toe verleiden, maar met een 4-4-2 hervorm je geen belastingen. Dan lijkt politiek engagement in het voetbal beter te werken. Althans bij het FC Ganshoren van Vossaert. Zo ziet de voorzitter voetbal als een manier om schooluitval bij jongeren aan te pakken.

Als lid van het Franstalige parlement bezocht hij het ‘agence de l’inclusion par le sport’ in Roubaix, een organisatie gesubsidieerd door de Franse overheid, die in samenwerking met verschillende sportclubs jongeren na schooluitval begeleidt naar werk of een opleiding.

Dat inspireerde de politiek geëngageerde voorzitter tot een gelijkaardig project in april dit jaar: “Met de steun van de burgemeester en het schepencollege van Ganshoren hebben we toen een atelier georganiseerd met een aantal actoren uit het brede maatschappelijke veld, zoals Actiris, Bruxelles Formation en Cité des métiers.” Vossaert wil het project nu verder uitwerken voor zijn voetballers. “Misschien worden ze geen Ronaldo of Messi, maar op zijn minst geven ze een goede wending aan hun leven of krijgen ze een opleiding."

Veel jongeren uit Ganshoren weten alleszins de weg naar de voetbalclub te vinden. “We zitten hier letterlijk tussen de woontorens. Er zijn sociale woningen, er is het jeugdhuis en de jongeren kennen ons. Ze weten dat we geen spelers weigeren. Er is wel een wachtlijst, omdat we slechts over twee terreinen beschikken. Maar evengoed verwijs ik spelers door naar andere clubs: Schaarbeek, Jette, Molenbeek, noem maar op.”

En zo is de cirkel rond. Het Brusselse amateurvoetbal lijkt springlevend. Drie overwinningen zondagnamiddag zouden een bekerderby tegen Union, RWDM of Anderlecht - de natte droom van iedere fan van Crossing, Jette of Ganshoren - alweer een klein beetje dichterbij brengen.