Philippe Bormans, CEO van Union: ‘Een betere optie dan de Bempt-site is er niet voor ons’

Met een historische achtste finale in Europa en een titelstrijd in het verschiet zijn het alweer gouden tijden voor vicekampioen Union. Al associeert CEO Philippe Bormans de woorden 'money time' dezer dagen vooral met een lap groene grond op de Bempt-site in Vorst, waar de toekomst van de traditieclub verzilverd moet worden in de vorm van een nieuw stadion.

De grasmat in het Joseph Marienstadion oogt vers, de zonnestralen boven het Dudenpark doen verlangen naar de lentemaanden die voor de deur staan en het seizoen in een definitieve plooi zullen leggen, maar de Union-CEO zit met zijn gedachten vooral in andere oorden, zo'n twee kilometer zuidelijker: de gedoodverfde Bempt-site, waar straks een nieuw stadion voor de Brusselse voetbalrevelatie moet verrijzen. Of toch niet helemaal: één cruciale avond, die vers in het geheugen zit, zindert nog na.

Union greep vorige week nipt naast een beker­finale, na de loterij van de penalty's. Hoe zuur was die uitschakeling?
Philippe Bormans: Het deed veel pijn om net via penalty's de bekerfinale mis te lopen. Er zaten natuurlijk wat factoren tegen: je trapt die beslissende strafschoppen niet in eigen huis, maar op het veld van Antwerp, in een kolkend stadion met veel sfeer, recht voor de Antwerpse harde kern. Maar ja, als je de beker wilt pakken, moet je winnen van iedereen die je pad kruist.

Desondanks gaat het de club dit seizoen alweer voor de wind, met een tweede plek in de competitie en zelfs een stek in de achtste finales van de Europa League. Eerlijk: had iemand bij Union dat verwacht voor de start van het seizoen?
Bormans: Gehoopt natuurlijk wel, maar omdat de technische staf was veranderd en we een paar sterke spelers moesten laten gaan, had niemand dit zien aankomen. Andere teams wisten dit seizoen ook waartoe Union in staat is. De perceptie was anders, en dat speelt in je nadeel.
Maar: wat we in Europa neerzetten, had niemand zien aankomen, al is dat een verhaal apart, iets wat moeilijk te vergelijken valt met prestaties in eigen land. Het ziet er ook naar uit dat we ons in de competitie voor de Champions' Play-offs zullen plaatsen en het zal zaak zijn om met een zo klein mogelijke achterstand aan die play-offs te beginnen. Dan is alles nog mogelijk. Ondanks de bekeruitschakeling blijft de honger naar een trofee groot.

Hoe belangrijk is de rol van de nieuwe coach Karel Geraerts in het succesverhaal?
Bormans: Kijk, hij heeft de voorbije twee jaren zijn stempel al stevig gedrukt als assistent. Voor hem kiezen nadat Felice Mazzù was vertrokken, was daarom een no-brainer. Als mens is hij ook niet veranderd sinds hij hoofdcoach is. Hij werkt keihard en is ambitieus, maar stelt zich niet hautain op.

Franky Van der Elst zei over hem: “Hij doet het zo goed dat ik me al afgevraagd heb in hoeverre het succes van Mazzù vorig seizoen met Union niet ook al het succes van Karel Geraerts was.”
Bormans: De rol van T2 valt niet te onderschatten, maar dat ziet de buitenwereld niet snel. Een sterke coach laat zich altijd omringen door mensen die kwaliteit brengen, en die hebben invloed.

Wie vorig jaar ook mee verantwoordelijk was voor het wonderseizoen, maar net als ex-trainer Felice Mazzù niet meer bij de club is, is aanvaller Dante Vanzeir. Deed het pijn om hem te zien vertrekken?
Bormans: Natuurlijk hadden we hem liever hier gehouden. Dante is een heel belangrijke speler geweest, maar het was niet realistisch om hem nu een transfer te weigeren (naar New York Red Bulls, red.).

Hij liet in de media ontvallen dat het contact met New York Red Bulls “kinderachtig” verliep, er “dingen geëist werden die niet voorzien waren” en dat zijn argumenten in een gesprek met u “zowat werden weggelachen”.
Bormans: ​​​​​​​Ik heb daar achteraf met Dante nog over gesproken. Kijk, je zit met drie partijen rond de tafel en iedereen heeft zijn argumenten en bevindingen. Hem verkopen, betekende de club verzwakken, maar: we hebben hem laten gaan, terwijl we toen nog op drie fronten actief waren. Dat is het grootste teken van respect naar een speler toe, vind ik, want je schuift als club het collectieve belang aan de kant. Ik kan me wel inbeelden dat zijn verwachtingen van hoe zo'n transfer verloopt anders waren, maar de plooien zijn – wat mij betreft – gladgestreken.

Een loonsverhoging had hem in België kunnen houden, klonk het. Ook kapitein Teddy Teuma drong daarop aan.
Bormans: (Kijkt rond in het bescheiden clubsalon) Je ziet waar we zitten. We kunnen als club niet boven onze stand gaan leven. Engagementen op de lange termijn aangaan die uitgaven inhouden waarvan we niet zeker zijn of we ze ons kunnen permitteren: dat zou niet meer of minder dan slecht beleid zijn.

Leeft de schrik dat nog meer beslissende spelers zullen willen vertrekken omdat ze het gevoel hebben dat ze niet naar waarde worden geschat?
Bormans: Wij hopen net dat spelers het zó goed doen dat ze worden weggeplukt, want da's win-win voor iedereen. Alleen moet het op een respectvolle manier gebeuren. Ondertussen blijft Union een brug voor spelers die, bijna allemaal, van kleinere clubs komen. Je moet hen natuurlijk ook de kans geven om die brug over te steken. Maar een grote uitverkoop na vorig seizoen, waar veel mensen van uitgingen, is er niet gekomen: dat zegt ook iets over de nieuwe status van onze club.

Alles wat met het financiële te maken heeft, wordt vandaag bij Union in één adem genoemd met het stadionproject. Waarom is een nieuwe thuishaven zo cruciaal voor Union?
Bormans: In de voorbije vijf jaar heeft Union dertig miljoen euro verlies opgebouwd. Vorig jaar ging het om zo'n vier miljoen, terwijl het Joseph Marienstadion bijna elke wedstrijd uitverkocht was en wij er ook op andere inkomstenniveaus, zoals tv-gelden, op vooruitgaan. Hoe komt het dat we dan toch nog zoveel verlies lijden? Financieel wanbeleid is het alvast niet – wij beschikken over een van de kleinste budgetten in eerste klasse.

Hoeveel levert het Joseph Marienstadion jullie vandaag op?
Bormans: Uit alle stadioninkomsten halen wij zo'n vier à vijf miljoen euro op. Vergeleken met kleinere ploegen zoals STVV of Eupen, zitten wij niet eens aan de helft van hun stadioninkomsten. En als je onze inkomsten naast die van de G6 (de zes topclubs, red.) legt, is dat peanuts. Dat stadion is net zó belangrijk omdat het je als club een levenslijn geeft in de toekomst. Ja, wij leven ook van uitgaande transfers, maar je wilt bepaalde spelers ook eens graag langer bijhouden, en uitgaande transfers zijn daarbij ook niet gegarandeerd als het eens een seizoen minder draait. Ook Europees voetbal levert op, maar opnieuw: dat is nooit een garantie wanneer je aan een seizoen begint. Globale inkomsten uit ticketing – het commerciële en sponsoring dankzij wedstrijden in een stadion: dat is een vaste bron van inkomsten, die natuurlijk veranderlijk is, maar het is het vaste minimumbedrag dat omhoog moet. Dan kan je de loonmassa verhogen en langetermijnengagementen aangaan met spelers.

Het contact met de gemeente Vorst is de voorbije jaren op z'n zachtst gezegd moeilijk verlopen, heeft u al vaker aangegeven. Hoe komt dat?
Bormans: Dat is een goede vraag. Ik ben bij Union begonnen in augustus 2018, enkele maanden voor de gemeenteraadsverkiezingen. Begin 2019 heb ik contacten gelegd bij het nieuwe gemeentebestuur. In dat seizoen draaiden wij mee bovenaan in tweede klasse en hadden we Anderlecht en de latere landskampioen KRC Genk over de knie gelegd in de beker. Om maar te zeggen: er was iets op til. We hebben toen bij Vorst al laten weten dat we ons oog hadden laten vallen op de Bempt-site en dat we lange­termijnplannen hebben voor een stadion. Natuurlijk gingen we er niet van uit dat de dag nadien alles in kannen en kruiken was. Wij hebben dan achter de schermen ons werk gedaan, maar qua terugkoppeling is er nooit constructief meegedacht.

Jullie zijn niet serieus genomen?
Bormans: Ik denk van wel, maar het gevoel was misschien meer: waarom kunnen ze niet elders naartoe trekken?

Aan mij vertelde de burgemeester niet lang geleden nog dat ze onlangs nog in het Joseph Marienstadion was en de sfeer er goed zat: “Waarom kunnen ze er niet blijven?”
Bormans: ​​​​​​​(Lacht) Dan neemt de burgemeester het veiligheidsaspect en het economische verhaal niet serieus. Je moet je afvragen: waar moet de club over tien jaar staan? Niemand kan zich inbeelden dat Union in 2033 nog in het Joseph Marienstadion speelt.

Hoe staat het dossier er momenteel voor?
Bormans: Naar mijn aanvoelen, is er nu al veel schrik voor de volgende verkiezingen en wordt het dossier daarom verder op de lange baan geschoven. Dat is geen specifiek Vorsts probleem, dat is een Belgisch probleem. Ook met die realiteit in het achterhoofd, betreur ik dat het dossier niet hand in hand is vastgepakt in de voorbije jaren, toen die verkiezingen nog ver weg lagen. Maar bon, ik wil nu vooral focussen op een uitweg uit de impasse.

Heeft het Brussels Gewest de sleutels in handen?
Bormans: Absoluut. Bovendien staat de Brusselse regering erg positief tegenover het verhaal. Alleen: het moet nu eens gaan gebeuren, hè. In de komende weken moeten er geweldige stappen vooruit gezet worden. Het kan niet blijven aanslepen. Ik weet dat Vorst en de Brusselse regering al hebben samengezeten, wij wachten om mee aan te schuiven, hopelijk deze week.

Is er een plan B, of is Bempt de enige mogelijke site?
Bormans: Wij zijn een buurtclub en dat willen we zo houden. De typische sfeer, het lokaal-historische verhaal: dat willen we niet veranderen. We zouden het onszelf ook gemakkelijk kunnen maken en op de Heizel gaan spelen, maar dat zou een dooddoener zijn voor de club op lange termijn. Op Bempt is het RUP (ruimtelijk uitvoeringsplan, red.) in orde, we zitten aan de Ring, het mobiliteitsplan is haalbaar … kortom: we gaan geen betere optie vinden. Als het daar niet lukt, zie ik niet in waar het wel kan lukken.

Hoe moet het project juist gefinancierd worden?
Bormans: De financiering is rond. Hoe het technisch juist in elkaar zal zitten, of we het stadionproject in naam van de club of met een nieuwe vennootschap opzetten, is toekomstmuziek. Het zal erop neerkomen de best werkbare formule te vinden. Het voornaamste is dat we het stadion volledig zelf financieren. Dat is juist de sterkte van de club. Als we op eigen benen kunnen staan in een nieuw stadion, is de club gered voor de komende decennia.

Waarom denkt u dat u in een nieuw stadion effectief elke thuismatch een groot deel of alle zitjes kan vullen?
Bormans: Ik zeg niet dat we daar vanaf het eerste jaar zullen vollopen, maar we moeten ons spiegelen aan clubs zoals bijvoorbeeld KV Mechelen (dat in een stadion met 16.000 zitjes speelt, red.). We mogen onze voet naast zulke ploegen zetten. Het zal hard werken worden, maar we zitten centraal en trekken supporters uit verschillende hoeken, dus ik heb er wel goede hoop op. Alle indicatoren voor een groeiverhaal zijn aanwezig. Van tweeduizend toeschouwers in de lagere klassen naar achtduizend vandaag gaan, was moeilijker.

Maar nu draait Union mee aan de top van de eerste klasse, sportief nog beter presteren is moeilijk.
Bormans: Zo bekijk ik dat niet. Het gaat ook over naamsbekendheid, beleving, en wat je kan aanbieden. Op Union zitten geen successupporters, er is altijd ambiance en dat trekt mensen aan.

Nieuw stadion of niet, in 2024 verhuizen – zoals de bedoeling was – wordt hoe dan ook onmogelijk.
Bormans: Dat zal inderdaad niet lukken. We hopen vanaf 2025-2026, dat lijkt mij vandaag het vroegst haalbare.

Dat is nog steeds snel.
Bormans: Maar wel te doen.

Deze week staat de eerste confrontatie met Union Berlin op het programma in de achtste finales van de Europa League. “Financieel de minst interessante tegenstander,” zo liet u optekenen in een krant.
Bormans: Omdat we ze al tegengekomen zijn in de groepsfase. Maar als wij donderdag een goed resultaat halen in de heenmatch in Berlijn, zullen we zeker nog extra mensen kunnen lokken voor de return in Brussel. Maar als je ziet wie er nog in de trommel zat – Manchester United, Juventus – dat deed dromen.

Met het oog op verder bekeren, zou ik nochtans liever Union Berlin willen bekampen.
Bormans: Als voetballer leef je voor de absolute topmatchen tegen een ploeg als United of Juventus. Op Union Berlin zijn we al eens gaan winnen. Op dat vlak was de loting een beetje jammer.

Hoe schat u de kansen van Union in?
Bormans: Moeilijk te zeggen. Onze tegenstander blijft een ploeg met een veel groter budget, die tot vorige week mee aan kop stond in de Bundesliga.

Weet u nog tegen welke ploeg Union bijna dag op dag acht jaar geleden speelde in tweede amateur?
Bormans:(Denkt niet zo lang na) Grimbergen?

Juist. En het resultaat?
Bormans: Verloren, denk ik.

Inderdaad, 1-3. Het kan verkeren.
Bormans: Dat is het mooie aan voetbal.