Sportcolumn David Steegen: Lilicup

Mijn vriend Axel is scenarioschrijver, copywriter, vertaler, tekenaar en hij kan een afwasmachine herstellen. Een man met een fijnzinnig gevoel voor humor. Brusselaar. We zien elkaar niet zoveel omdat de werkdruk te hoog is en het familiaal leven ook heel belangrijk is. Daarnaast moet er nog wat gevoetbald en gesport worden.

Ik pleit schuldig. Zijn vele voorstellen worden door mij bijna voortdurend afgewimpeld. Het is frustrerend. Axel is een man van tienduizend ideeën per seconde. De creatieve Brusselse geest wil voortdurend bruggen bouwen tussen cultuur en voetbal, zijn onvoorwaardelijke passies. Altijd broedend op 'projecten' (wat een gruwelijk woord), slaagt hij erin, in tegenstelling tot vele fantasten die deze aardkloot rijk is, om de ene verwezenlijking na de andere neer te zetten. Zo heeft hij zich in het zuiden van het land een mooie naam als cartoonist bij elkaar getekend. Zijn tekeningen zijn typisch Brussels. Nooit stout, altijd met een knipoog en enige zelfspot is hem niet vreemd. Zo was Axel graag ambtenaar op ziekteverlof geworden of herder met een fluit. De duizendpoot werkt ook voor een van de beste radiozenders ter wereld, Classic 21 van de RTBF.

Axel is een Anderlechtsupporter en voetbalpurist. Twee keer hetzelfde. Hij beleeft de club met nostalgie, met veel liefde en met een onbegrensde eerbied voor het verleden. We delen de onvoorwaardelijke en romantische liefde voor Robby Rensenbrink, Ludo Coeck en Enzo Scifo. De voetbalvirtuozen belichamen onze passie. Voor een verjaardag schonk hij me ooit een tegel met de afbeelding van Johan Cruijff. Zuivere vintage. Hij had er honderden op de kop getikt. Op een of andere rommelmarkt. Die ene tegel koester ik als een kleinood. Enkele maanden geleden vertelde hij dat zijn partner een bakkerij zou openen die cupcakes zou aanbieden. "Hoe kan je daar nu je brood mee verdienen?", dacht ik in alle stilte. Onlangs zocht hij me na het voorbije glorierijke seizoen op om mij iets voor te stellen. Aan de telefoon verontschuldigde hij zich alvast. "Deze keer is het ernstig, David," verzekerde hij me. "Ik heb een uitgever en al, echt waar." Hij vertelde dat hij, samen met een vriend, een boek over de Rode Duivels aan het opstellen is. Duizenden anekdotes over de nationale ploeg, gebundeld en geïllustreerd met zijn cartoons. Om de gewonnen 32ste titel te vieren had hij een mooie doos met vier cupcakes meegebracht. De roze linten en letters op de spierwitte doos straalden klasse en familiale warmte uit. Gezelligheid zoals we die op zondag bij onze oma's beleefd hebben. Zorgeloosheid, in het volwassen leven helemaal verdampt en verdwenen. "De bakkerij is dus nog steeds open, goed voor hem," dacht ik nuchter.

Het is geenszins de bedoeling om het terrein van Nick Trachet of van een of andere culinair erudiete restaurantcriticus te betreden, maar nu kan het even niet anders. De cupcakes van bakkerij Lilicup aan de Edelknaapstraat in Elsene zijn onwaarschijnlijk en onbeschrijfelijk lekker. Dat bevestigt mijn jongste dochter, die bekend is met de suikerzoete smaak dankzij een meter van tachtig jaar. Het mooiste is dat de vitrine van Lilicup in het paars en wit geschilderd werd toen RSCA kampioen werd. Une maison de confiance. Nu al. Brussel is de mooiste stad ter wereld.

David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht