Sportcolumn David Steegen: Luka en Fredje

De thuiswedstrijd tegen Sporting Charleroi wordt professioneel afgewerkt. Dankzij fris en fruitig voetbal winnen we met een droge 2-0. In oktober vorig jaar leed RSCA zijn laatste nederlaag in de Jupiler League. De ontketende Carolo's hadden die avond met veel energie tegen een wat uitgeblust Anderlecht gevoetbald. De piepjonge Brusselaar Yannick Ferrera, 32 jaar oud en helemaal voetbalgek, was hun trainer.

Ferrera stamt uit een echte voetbalfamilie. Zijn oom Manu is assistent-trainer bij KAA Gent, diens broer was ooit de assistent van Leo Beenhakker en is vandaag de rechterhand van Michel Preud'homme in Saoedi-Arabië. Daar was neefje Yannick ook actief in de trainerstaf van Al-Shabab. Ferrera werd er zeer goed betaald. Tegen alle verwachtingen in liet hij de lucratieve job schieten om voor een karig loon de gedoodverfde degradatiekandidaat en het immer onrustige Charleroi te leiden. Een week voor de komst naar het Astridpark lijkt het de Brusselaar te zijn gelukt. De Zebra's hebben thuis de rechtstreekse concurrent Lierse SK geklopt. Die overwinning werd gevierd als een titel.

Een dag voor de verplaatsing naar Anderlecht valt het nieuws in als een bom. De jonge Brusselaar houdt het voor bekeken bij Charleroi. "Ik mis respect," stelt hij. Er wordt gegist. Hij zou een loonsverhoging verwacht hebben na de redding, al wordt dat ontkend door het bestuur. Ferrera heeft een paars verleden. Hij was jeugdtrainer in Neerpede. Wie hem gekend heeft, weet hoe ambitieus hij is. Dus komt Charleroi zonder trainer naar Brussel.

Grootheid Luka Peruzović, technisch directeur van de Carolo's, neemt tot het einde van het seizoen over. Peruzović is een van de grootste voetballers die ooit voor paars-wit gespeeld heeft. We ontvangen hem met de nodige eerbied. Als speler won hij drie kampioenstitels, en werd hij Europees kampioen in 1983 tegen Benfica. De voormalige verdediger is een mooie, waardige man met Joegoslavische grandeur van net geen 62. Voor de wedstrijd komt hij iedereen even groeten in de kantoren. Enkele dagen eerder had ik, dankzij de commercieel directeur van de club, het geluk te mogen lunchen met Olympisch kampioen Fred Deburghgraeve. De oud-zwemmer oefent een commerciële functie uit, en wil met RSC Anderlecht samenwerken. De West-Vlaming is supporter van paars-wit. "Ik heb op het einde van mijn loopbaan alleen van RSC Anderlecht een kaartje ontvangen om mij te bedanken voor mijn prestaties. Dat vergeet ik nooit," vertrouwt de atleet ons toe. Ook de Anderlecht-huurlingen van Charleroi begroeten ons hartelijk. Ziguy Badibanga lacht zijn tanden bloot als hij zijn collega's terugziet. "Wat is het hier veranderd," zucht de interim-trainer van Sporting Charleroi. "Al is dat natuurlijk ook wel normaal." Na de wedstrijd troon ik hem mee naar de gloednieuwe perszaal voor de traditionele persbabbel na de match. Ze is verhuisd naar de oude fitnesszaal waar hij in de jaren tachtig honderden uren gezwoegd heeft. Peruzović zucht bewonderend. Zijn analyse is kort en duidelijk. Charleroi heeft terecht verloren van de beste ploeg van België. Hij is een man van weinig woorden. Ik proef weemoed en nostalgie.
Yannick Ferrera had misschien beter even gewacht met dat ontslag.

David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht