Brusselaars over piétonnier: 'Teruggeven aan de auto' versus 'Positief en ontspannend'

Dyab Abou Jahjah: 'Ik heb jonge kinderen en het is hier ideaal om te spelen'

Dyab Abou Jahjah woont in Sint-Jans-Molenbeek, maar wandelt erg vaak door de voetgangerszone en kent de plek naar eigen zeggen erg goed. “Toen het idee van de voetgangerszone verkondigd werd, was ik eerst een beetje sceptisch.

Ik ben namelijk ook een autogebruiker en die noord-zuidverbinding was belangrijk voor de bereikbaarheid. Ik vroeg me dus af of het de moeite waard was. Bovendien waren er al voldoende wandelstraten in de buurt van de Grote Markt: ik vroeg me dus af of het echt daar moest.” Maar vandaag is Abou Jahjah een andere mening toegedaan. “Eigenlijk vind ik het nog geen slecht idee. Ik heb jonge kinderen en het is ideaal om te spelen. Als we in die buurt wandelen, voelt het altijd als een ontlading als we de voetgangerszone bereiken. Dan beginnen de kinderen meteen te springen en te spelen.”

Toch mochten bepaalde zaken voor hem anders aangepakt worden. “De zone mocht groener zijn. Bovendien is het deel aan het De Brouckèreplein nogal doods, terwijl er net veel ruimte is. Om die buurt te stimuleren, moet er nagedacht worden over interessante initiatieven, zoals bijvoorbeeld kiosken plaatsen waar hamburgers verkocht worden. En hoewel veel mensen daar misschien weigerachtig tegenover staan, kan ook een shoppingcentrum helpen om het daar wat levendiger te maken.”

Martha Balthazar: 'De buurt voelt verkocht aan, het zijn de grote spelers die winnen'

Martha Balthazar woont zo’n twee jaar in het centrum van de hoofdstad. “De voetgangerszone is een plek waar ik vaak door moet, niet altijd met evenveel plezier. Het project was een poging om de publieke ruimte terug te geven aan de mensen, maar het zijn vooral de private spelers die het idee gekaapt hebben. De ruimte is verveld tot een shoppingstraat, ook veel van mijn vrienden nemen aanstoot aan het groeiende aantal terrassen. Die maken de vroeger goed gebruikte publieke ruimte privé.”

Balthazar stoort zich aan het feit dat veel particuliere winkels plaats moesten ruimen voor de grotere ketens. “Dat is niet eenduidig slecht, want het trekt veel verschillende mensen aan. Maar de buurt voelt verkocht aan. Het is op zich een mooi initiatief – en beter dan het absurde idee daar auto’s te laten rijden – maar het zijn de grote spelers die er winnen.” Ook als fietser merkt Balthazar dat er niet voldoende werd nagedacht over de inrichting van de voetgangerszone.

“Het is best gevaarlijk om zowel fietsers als voetgangers gebruik te laten maken van hetzelfde streepje openbare ruimte. Ook zou ik zelf eens nadenken over andere vormen van groen. Zelf ben ik niet zo’n voorstander van gras: dat is doorgaans gedoemd om te falen. Maar er bestaan ongetwijfeld spannendere ideeën om reliëf aan te brengen en om de natuur daar iets meer haar gang te laten gaan.”

Marc Didden: 'De politici die hier verantwoordelijk zijn, zouden samen in de Zenne gegooid moeten worden'

“Ik woon er vlakbij en passeer er drie tot vier keer per week. Ik ‘gebruik’ het stuk boulevard tussen Rogier en het Zuidstation al meer dan zestig jaar vrijwel wekelijks.” Marc Didden is naar eigen zeggen niet tegen een voetgangerszone, maar wel tegen de manier waarop die in Brussel aangepakt werd. “Lukraak en zonder enige esthetische waarde. In Parijs en New York vertrouwden ze dergelijk project toe aan intelligente stadslandschapsarchitecten.” Bovendien is er volgens Didden geen sprake van een ‘echte’ voetgangerszone. “Er rijden nog veel te snelle fietsers en bestuurders van steps en pedelecs en wat weet ik allemaal, door.”

“De politici die hier verantwoordelijk zijn, verdienen een molensteen rond hun nek en zouden samen in de Zenne gegooid moeten worden. En ik bedoel niet ‘bij wijze van spreken’.” “Wat nu de voetgangerszone is, zou weer aan de auto moeten gegeven worden en – op brede stoepen – aan de voetgangers. De auto hoort nu eenmaal bij de stad. Die boulevards zijn er gekomen om op elegante wijze van noord naar zuid – en vice versa – te reizen en vervulden die functie goed. Ze vormden een slagader door het hart van Brussel. Die is door boertige politici die uit Antwerpen en Oostende gevlucht zijn, gewoon brutaal afgesneden, met permanente verkeersinfarcten elders tot gevolg.”

Lize Spit: 'Puur als inwoner vind ik dit echt positief en ontspannend'

Toen tien jaar geleden Picnic The Streets werd georganiseerd was Lize Spit al van de partij. “Een vriend zat mee achter het initiatief en ik was zelf een fervent picknicker. Nu is het onvoorstelbaar dat het autoverkeer daar zo aanwezig was. Wij spraken veel af aan de Beurs en je moest maar liefst drie paden oversteken om aan de Dansaertstraat te geraken.” “Zo’n oneerlijke verdeling van de openbare ruimte hoort niet meer thuis in de stad. Puur als inwoner vind ik dit echt positief en ontspannend: mensen zijn ook gelukkiger als ze er wandelen: er is gewoonweg meer ruimte voor andere soorten bewegingen dan enkel autoverkeer. Maar ik heb geen auto, dus ik ben wel bevooroordeeld. En ik kan me inbeelden dat het niet voor alle winkels makkelijk zal zijn.”

Wel maakt Spit zich zorgen om de mogelijke commercialisering van de wijk. “De zone mag geen nieuw Bruparck worden. Het is belangrijk dat de handelszaken die er komen, er niet enkel zijn voor mensen die in en uit Brussel gaan.” Ook over de doorstroom van fietsers moet er volgens Spit nagedacht worden. “Het is niet de bedoeling om fietsers steevast in conflict te brengen met voetgangers, want beide groepen verplaatsen zich op een niet-egoïstische manier. Men moet reflecteren over een efficiënte stadsdoorkruising van noord naar zuid waarbij die groepen niet met elkaar in botsing moeten komen.”