De maakbare stad: de Brouckèreplein

Brussel verandert elke dag, en vaak kunnen we ons al snel niet meer herinneren hoe een plek er vroeger nu weer uitzag. Soms gebeuren die veranderingen en stoemelings en soms zijn er jaren gepalaver nodig om tot een consensus te komen.

In de zomer van 2012 bewoog er iets in Brussel. Burgers eisten de openbare ruimte op en filosoof Philippe Van Parijs schreef een open brief waarin hij opriep om op 12 juli te picknicken op het Beursplein. Dat plein was toen ook al het centrum van de stad en de vast aankomstplaats van de meeste betogingen die netjes de centrale lanen volgden.

En plots ging het snel: verschillende politici -Brussels burgemeester Yvan Mayeur voorop- achtten de tijd rijp voor verandering. Toch zien we op de foto uit 2015 nog geen verkeersvrij de Brouckèreplein. Er was immers toch best wat weerstand van de handelaars uit het centrum die vreesden dat hun klanten zouden wegblijven.

Er werd overlegd en er werd een soort voorlopige voetgangerszone aangelegd. Op de foto uit 2015 zie je al wat betonblokken die de voetganger moesten beschermen. Op het de Brouckèreplein was toen precies één enkele persoon gedomicileerd. Het bekende hotel Métropole was al begonnen aan haar zwanenzwang en vreesde door de voetgangerszone helemaal doodgeknepen te worden.

Wat is er sinds 2015 allemaal veranderd? De Brouckèretower (die vroeger de Philipstoren heette) was in 2015 nog helemaal zwart en uitgeleefd. Vandaag loopt de renovatie op haar einde en is de dubbele toren wit geworden. Het administratief centrum (met in 2015 het logo van elektronicafabrikant Hisense als weerwoord aan Philips) aan de overkant is ook aan haar laatste maanden bezig en verhuist binnenkort naar een passieve nieuwbouw op de plek van het vroeger Parking 58 stond.

Het stopt hier ook niet: de gebouwen tussen de UGC-bioscoop en de Jacqmainlaan worden gestript. Gevelarchitectuur heet dat, een benadering met voor en tegenstanders, maar het zou best kunnen dat de komst van nieuwe bewoners ook voor nieuw leven zal zorgen op het plein.

Hotel Métropole heeft ondertussen de geest gegeven en zelfs het Grand Café op het gelijkvloers bleek, ondanks een heropstart en veel goeie wil, toch niet levensvatbaar. Hopelijk doet dat de kritiek dat het een lege winderige vlakte is geworden waar niets te beleven valt verstommen.