Onze journalist vrijwillig in de gevangenis: ‘Beetje als een studentenresidentie’

Een vijftigtal magistraten en enkele journalisten mochten afgelopen weekend de megagevangenis in Haren uittesten, die over enkele weken opengaat. Onder hen BRUZZ-journaliste Charlotte Deprez.

Jullie waren er van zaterdagochtend tot zondagmiddag. Hoe zag je cel eruit?

Ik verbleef op een eenpersoonscel van leefeenheid 613, waar plek is voor zo’n dertig gedetineerden. Er was een bed met daarop een pakket lakens, helaas waren ze bij mij het deken vergeten. Voorts waren er een bureau en een stoel, een kleine frigo, een tv en, achter klapdeuren, een toilet en een douche, een beetje zoals een kamer in een studentenresidentie. Magistraten die ik sprak, noemden het een hotel in vergelijking met Vorst en Sint-Gillis. O ja, er was ook een telefoon in de cel, onze gsm hadden we moeten afgeven. Er stak een telefoonkaart met vijf euro belkrediet bij.

Werkte alles? Is deze gevangenis van de toekomst klaar om open te gaan?

Er waren toch nog wat kleine probleempjes. De tv deed het bijvoorbeeld niet en ook de celdeur was lastig open te krijgen. In deze gevangenis mogen de gedetineerden, tenminste wanneer het controlesysteem het toelaat, zelf hun deur openen. Kwestie van hen wat autonomie te geven. Op een touchscreen verschijnt dan een icoontje met een open deur. Maar de deurklink zelf is zo onhandig dat ik er de eerste keren niet uitkwam.

Bovendien waren er communicatieproblemen en verliep alles nogal chaotisch. Op ons schema stond er een activiteit op zaterdagmiddag om één uur. Maar de deur ging niet open. Om twee uur heb ik dan via dat schermpje contact gezocht met de veiligheidsagent. Die verbinding werd al snel verbroken en een uur lang klonk er een luide beltoon in de cel. Heel frustrerend, het leek alsof ik geen adem kreeg in die kleine ruimte waarvan het raam maar een piepklein stukje open kan. Dat was het enige moment dat ik me echt opgesloten heb gevoeld. Uiteindelijk ben ik gaan bonzen op de deur en kwam er iemand. Het bleek een misverstand.

Geen activiteit dus, hoe zag het schema er voor de rest uit?

We konden een aantal keren de cel uit, bijvoorbeeld om eten te gaan halen, boterhammen ’s ochtends en ’s middags, 's avonds warm, kip met boontjes en aardappelen. Maar dat eten moesten we telkens opeten in de cel, met de deur dicht. Vreemd voor een open afdeling.

Verder mochten we naar buiten voor de wandeling, op een kleine koer, en ‘s avonds konden we een uurtje naar de gemeenschappelijke ruimte van de leefeenheid.