Recht op een Dak zwiert met aanbevelingen: ‘Regering, luister naar ons’

Aan de Beurs zwierden leden van daklozenorganisatie Recht op een Dak dinsdag stapels papieren in de lucht, symbool voor de talrijke aanbevelingen uit de sector die maar niet gehoord worden, terwijl het aantal dak- en thuislozen blijft stijgen. “We vragen al 30 jaar structurele oplossingen.”

4.647 papieren aan memoranda hebben de Brusselse daklozenorganisaties naar eigen zeggen geschreven, gericht aan de Brusselse politiek. Maar die aanbevelingen worden maar niet gehoord, betreurt sectorkoepel Recht op een Dak vzw. Met de landing van de nieuwe regering in zicht wil de sector hun eisen nog eens op de politieke agenda plaatsen.

“We vragen al decennia om veel meer in te zetten op preventie en een snellere uitstroom uit dakloosheid. Als sector schuiven we daarvoor oplossingen naar voren, waar we veel energie in steken en grondig onderzoek naar voeren. Maar al die papieren liggen grotendeels stof te vergaren en worden veel minder gebruikt door de regeringen dan we zouden willen,” zegt woordvoerder Daan Vinck.

Beter voorkomen dan genezen

“Dakloosheid zou maar een tijdelijk halte in iemands leven mogen zijn,” vervolgt Vinck. Maar nu is dakloosheid vooral iets waar je maar moeilijk weer uitgeraakt. “We hebben als sector het gevoel dat we altijd een beetje achterop hinken en niet structureel kunnen werken. Hopelijk is dat bij de nieuwe regering anders. Wij zijn er in ieder geval als ze onze steun willen gebruiken.”

Preventie is een speerpunt voor de daklozenorganisaties. “Want het kost veel meer middelen om mensen achteraf weer uit de dakloosheid te krijgen. Zorg bijvoorbeeld dat uithuiszettingen beter omkaderd worden. En pak de stijgende huurprijs aan, want nu is het voor mensen met een laag loon of vervangingsinkomen heel moeilijk om een woning te blijven betalen,” aldus Vinck.

'Onmenselijk'

Inventieve oplossingen uit de sector worden inderdaad maar heel moeilijk opgepikt, bevestigt Brigitte Houtman van vzw Talita, een opvanghuis voor vrouwen. “We hebben al 15 jaar een ‘pilootproject’ met transitwoningen, voor vrouwen met kinderen die tijdelijk geen woning vinden. Maar het is nog steeds niet volwaardig erkend. Zolang de politiek niet met grootschalige maatregelen komt, hebben wij het gevoel dat we ter plaatse blijven trappelen.”

Alain, een voormalige legerofficier, verloor zijn job bij Caterpillar nadat vorig jaar de fabriek gesloten werd. Hij is nu, op zijn zestigste, dakloos en voelt zich in de steek gelaten. “Het is niet normaal en onmenselijk dat een regering dakloosheid laat bestaan. Ik hoop dat de mensen die betaald worden om dat probleem op te lossen, er eindelijk iets aan gaan doen.”