1 jaar Helpper: al 1.000 buren helpen elkaar

Een lift naar de kapper, een klusje in huis of een helpende hand in de supermarkt. De app Helpper brengt buren in contact als alternatief voor professionele thuishulp. Na een jaar heeft het platform meer dan 1.000 gebruikers in Brussel en er is net vers budget opgehaald om naar de rand uit te breiden. “Er zijn te weinig handen, dus durf te kijken naar andere oplossingen.”

Caroline (66) uit Jette maakt sinds een halfjaar gebruik van Helpper om hulp te vinden bij dagdagelijkse taken. Ze lijdt aan Parkinson, doet haar kine-oefeningen elke dag voor de televisie en moet eenmaal per week naar de logopedist. “Koken gaat nog, net als stappen, maar ik heb veel schrik om te vallen”, vertelt Caroline. Elke donderdag komt er professionele thuishulp langs van ziekenfonds Partena, maar zij hadden volgens Caroline niet genoeg tijd om vaker te komen. Dus verwees Partena haar zelf door naar Helpper, waar ze nu drie hulpvaardige buren heeft gevonden.

“Je ziet hun foto op de website, vraagt wanneer ze beschikbaar zijn en maakt kennis. En dan ben je vertrokken”, legt Caroline uit. Zij zoekt er vooral hulp om boodschappen te doen en om gevoerd te worden. Nu brengt Melissa (31), één van haar helpers, haar wekelijks naar de logopedist. Maar ze komt ook langs voor een babbel of een lift naar de kapper of schoonheidsspecialist.

“Ik vind ons geen concurrent voor de klassieke thuishulp, want er is gewoonweg nog niet genoeg klassieke hulp”, zegt CEO François Gerard van Helpper. Hij richtte het platform twee jaar geleden op nadat zijn eigen vader ernstig ziek was en zijn familie weinig extra zorg vond voor kleinere taken. “Er zijn te weinig handen, dus durf te kijken naar andere oplossingen. Voor heel wat taken heb je geen professionele hulp nodig.”

'Hulp genoeg'

Buren kunnen een stuk van die hulp opvangen, vond Gerard. De voornaamste taken zijn shoppen, koken, klussen, administratie, kinderopvang en vervoer. Daar krijgt een helper 7 euro per uur voor, die onbelast blijft via de wet-Decroo.

Een kwart van de aanvragers zijn ouderen, net geen dertig procent heeft een beperking en twaalf procent is chronisch ziek. En een laatste grote groep zijn drukbezette ouders, goed voor een derde van de helppies.

Sinds een jaar is het platform ook actief in Brussel, intussen goed voor 1087 helppies zoals Caroline en 203 helpers zoals Melissa. “We zorgen bewust dat er altijd meer hulp voorhanden is dan nodig”, zegt CEO Gerard. “Een helper kan wachten, een helppie niet, is onze redenering.”

Al is er in Brussel zeker hulp genoeg: er zijn meer dan vijf helpers per aanvrager op het platform. In Gent en Antwerpen ligt die verhouding ongeveer half zo laag. “We hebben het in Brussel nog altijd iets moeilijker om helppies te bereiken omdat de zorg zo vermorzeld is over de 19 gemeenten”, legt Gerard uit. “Wij leggen contacten met de huisartsen, apothekers en OCMW’s, zodat zij de helppies naar ons doorverwijzen. Maar in Brussel moeten we niet één OCMW overtuigen, maar 19 verschillende.”

Platformwerk

En dan zijn er soms nog stroeve deuren te openen, vertelt de CEO. “De ironie is dat de zorgsector het meeste nood heeft aan innovatie, maar eens je begint te innoveren, staan ze op de rem. Of ze willen het enkel zelf doen. Er zijn al veel deuren voor ons dichtgegaan omdat we niet tot een politieke familie behoren.” Toch weet het platform genoeg investeringen aan te trekken uit de social profit sector. Eind augustus kreeg Helpper nog een kapitaalinjectie van 1,1 miljoen euro, waarmee ze volgend jaar onder meer naar de Brusselse rand willen uitbreiden.

Dat het platform zeker in Brussel de vlucht vooruit neemt, verbaast CEO Gerard niet. “Zoals het cliché het wil is het sociaal contact in grote steden vaak minder hecht. We horen dikwijls dat de helpers hun helppie al kenden van zien, maar pakweg in de supermarkt spreek je elkaar niet zomaar aan. En Brussel is natuurlijk al nummer één in België in platformwerk.”

In plaats van een pizza of Uber te bestellen, bestel je dus online een helpende hand? “We combineren de eenvoud van een online platform, maar dan wel met de nadruk op het menselijke. Het blijft zorg, dus we screenen elke helper vooraf.” Dat gebeurt met een kort telefoontje vanaf een helper zich kandidaat stelt. “Het zijn vaak studenten maatschappelijk werk of mensen die al werken in de zorg. En omdat we geen dure professionals gebruiken, kosten we niets aan de maatschappij”, besluit Gerard.