Philippe Fernande en Reginald Debacker zijn verpleger in een Brussels openbaar ziekenhuis en sociaal assistent bij het Brusselse OCMW. "We zijn op. Zo kan het niet verder." klinkt het, als we hen vragen naar de motivatie voor de syndicale acties vandaag. Overal neemt de werkdruk toe. Het aantal patiënten stijgt, het aantal steunaanvragers bij het OCMW eveneens. Alleen het aantal personeelsleden blijft gelijk.
De verhoogde werkdruk zorgt voor stress en ziekte. Maar zieke collega's worden niet vervangen. Het vele werk wordt dan verdeeld onder de "gezonde" collega's. Een vicieuse cirkel. Daardoor is er minder tijd voor patienten of steunzoekers.
En dan is er ook nog het luik verloning. De loonbarema's liggen in Brussel 10 procent à 15 procent lager dan in Vlaanderen. En bovendien gaan die vanaf een bepaald aantal dienstjaren niet meer omhoog, tenzij bij de indexering van de lonen. Ook hier vragen de bonden boter bij de vis.
De strijd tegen de werkdruk en een beter loon is voor Fernande en Debacker ook een strijd voor de patiënten en steunaanvragers. "Want ook zij zijn de dupe van de gevoerde politiek."
Lees meer over: BRUZZ 24 , Brussel , actua , openbare besturen , vakbonden
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.