Randje buitenspel: de benen van Franky

Straks blijven nog twee landen over die kans maken op de titel. De andere werden voortijdig, en volledig (on)verdiend uit het toernooi geknikkerd. Zij zijn al bezig het aandeel van hun bondscoach in de mislukking aan te dikken, en voorts het belang van dat hele EK weg te relativeren. De uitgeschakelde supporter moet zijn leven weer op de rails krijgen. Behalve bondscoach­bashen en de rest van het toernooi half negeren, dragen daar nog andere streken en sentimenten toe bij. Zoals pissig zijn op de Fransen, die al hun geluk blijkbaar maar normaal vinden. Jaloers zijn op de Nederlanders, die zelfs in hun magere voetbaljaren meer lol hebben beleefd aan het spelletje dan wij in onze vette. En twijfelen over de Turken, die je het had gegund door hun outsiderrol en hun voetbalhart, maar niet door dat vuurrode nationalisme en die Grijze Wolven.
Sowieso is die heerlijke tijd van de eerste twee speeldagen in de groepsfase – met elke dag drie wedstrijden vol doelpunten – al lang ingeruild voor resultaatvoetbal waar een buitenlander de schouders voor ophaalt. Die grote leemte moet worden ingevuld door zelf te gaan voetballen in het park met jumpers for goalposts. Of door toch al eens een oog te werpen op de eerste transfers van RWDM, en de uitslagen van de eerste oefenmatchen van Union. Je kan je ook verlagen tot de Tour, of juist weer wat maatschappelijke betrokkenheid toelaten door de oorlogen en verkiezingen opnieuw wat op te volgen, en te erkennen dat extreemrechts nog altijd erger is dan defensief voetbal.

Bij dat alles komt mij wel nog geregeld een beeld voor ogen dat zo het beeld van het EK van de Belgen dreigt te worden. Dat van de benen van Franky Vercauteren. Vercauteren won als voetballer en trainer meer titels en bekers dan het gros van de huidige Rode Duivels. In de aanloop naar dit EK werd hij bij de Voetbalbond verantwoordelijk voor de sportieve staf van de Duivels. Toen hij in die hoedanigheid mee het veld op kwam om na Frankrijk-België de supporters te groeten, trokken zijn oude voetbalbenen in die strakke trainingsbroek krommer dan ooit. De benen waarmee hij vroeger ballen trapte die automatisch rot van effect waren, en die de beruchte banaanvoorzetten opleverde waarmee zelfs de roerloze Lukaku van dit EK moeiteloos topscorer geworden zou zijn. Slechte mensen zullen in de O-benen van Vercauteren een grote nul lezen, of het zwarte gat zien. We weten nu eenmaal niet wat Franky de afgelopen weken en maanden allemaal heeft uitgespookt. Misschien waren de structuren, strategieën, plannen en tactieken perfect verdedigbaar, en was het echt gewoon pech die ons van de Europese titel heeft gehouden. Wie zal het zeggen? De benen van Franky hebben zich gezet als de armen van iemand die permanent de schouders ophaalt. Het was wat het was. Daar gaat de nuchtere Vercauteren nu niet meer over discussiëren.