De PS zet de toekomst van het Brussels Gewest op het spel

'Van PS-baas Ahmed Laaouej wordt gezegd dat hij een superstrateeg is. De vraag vandaag is toch vooral welk spel hij speelt.' Dat schrijft Steven Van Garsse, senior writer en politiek analist voor BRUZZ, in een nieuwe Bijgedachte.

Krijgen we ooit nog een Brusselse regering? Het is wat velen zich vandaag afvragen. Donderdag was er eindelijk een meerderheid aan Nederlandstalige kant, met Groen, N-VA, Open VLD en Vooruit. Het mocht een klein mirakel heten.

Voor de PS is die coalitie echter de druppel. Het partijbestuur van de PS besliste maandag om uit de regeringsonderhandelingen te stappen. Met de MR besturen was al een moeilijke kaap om nemen, de N-VA er nog eens bij, is imbuvable. De PS wou in juni overal in de oppositie gaan. Dat is waar de partij nu ook in Brussel voor lijkt te kiezen.

Daarmee is de patstelling compleet. Aan Nederlandstalige kant is werkelijk alles uitgeprobeerd. Er is maar één werkbare coalitie uitgekomen, namelijk een met de N-VA. Aan Franstalige kant zijn er geen serieuze meerderheden denkbaar zonder de PS, de tweede grootste partij in het Brussels Parlement. Kortom PS en N-VA zijn tot elkaar veroordeeld.

En toch komt deze nieuwe coup de théâtre niet helemaal als een grote verrassing. De PS had al langer aangegeven dat een regering met N-VA voor haar heel moeilijk lag. Een Nederlandstalige onderhandelingsnota waarin institutionele hervormingen naar voren worden geschoven, gaf de PS extra munitie. Een rel op sociale media na uitspraken van Theo Francken (N-VA) in De afspraak op vrijdag was de doodsteek.

Wat nu? Geen kat die het weet. Formateur David Leisterh (MR) kan bij Ecolo en Défi aankloppen om hen in te wisselen voor de PS, maar de kans dat die partijen wel met N-VA in zee willen, is zo goed als nihil. Dus zal Leisterh toch weer bij de PS uitkomen.

Van PS-baas Ahmed Laaouej wordt gezegd dat hij een superstrateeg is. De vraag vandaag is toch vooral welk spel hij speelt.

Tijd kopen

De PS weet goed dat de Nederlandstalige onderhandelingsnota niet te nemen of te laten is. Het gaat zelfs niet eens om een echte onderhandelings­nota, zoals die van Bart De Wever op het federale niveau. De nota die in La Libre is gelekt, waren slechts de contouren om de onderhandelingen met de Nederlandstaligen op gang te trekken. Het was niet meer dan een synthese van de verschillende partijprogramma’s van de Nederlandstalige partijen. Van een Nederlandstalige eindnota is helemaal geen sprake, zelfs al laat de PS graag uitschijnen dat dat wel het geval is.

Dus wil de PS wellicht tijd kopen, en dan is het automatisch kijken naar het federale niveau. De onderhandelingen voor een Arizona-regering zitten in de laatste fase. Als die federale regering binnenkort landt, is het onderzoeken wat dat voor Brussel betekent. Op het vlak van arbeidsmarktbeleid bijvoorbeeld, met de voorstellen om de werkloosheid te beperken in de tijd. Of op het vlak van migratie, met een krimp in de opvang, waardoor een nieuwe opvangcrisis dreigt. Ook de financiering van het Brussels Gewest staat ter discussie. De N-VA vindt dat Brussel sowieso al te veel geld krijgt.

Het is voor de PS, die federaal hard oppositie wil voeren, niet het goede moment om dan in Brussel zoete broodjes te gaan bakken met diezelfde N-VA. Wat zeker ook meespeelt, is dat de insitutionele hervormingen die de Vlamingen voorstellen zich in het hart bevinden van het PS-machtsimperium in Brussel: de gemeenten, de OCMW’s, de politiezones, de intercommunales. Het verklaart wellicht waarom de PS reageert als door een wesp gestoken.

Gijzeling

Daarmee gijzelt de PS wel de Brusselaars die nu al maanden wachten op een regering. Met de weigering zet de PS tegelijk ook de toekomst van het Brussels Gewest op het spel. Er moet dringend een saneringsplan komen om de begroting op termijn op orde te krijgen. Zo niet, riskeert in de lente een nieuwe ratingverlaging, met nadien hogere rentes tot gevolg. Voor een gewest dat kreunt onder de schulden zou dat bijzonder slecht nieuws betekenen.

Ahmed Laaouej speelt het spel hard, maar op een bepaald moment moet de verantwoordelijkheid voorgaan op de partijpolitieke belangen. Dus moet de PS weer aan tafel, in het belang van de Brusselaar, en van het Brussels Gewest.