'Wollah! Hier j'avais mon toets wiskunde. My god, c'était difficile, meisje'

BRUZZ-columnist Karl Meesters voedt zijn kind meertalig op. Naast Nederlands, Frans, Engels en Russisch wil Meesters zijn zoon een vijfde taal aanleren: Het Brussels van Raymond Goethals. 'Een dialect beweegt mee op de hartslag van de stad.'

“Ik spreik een bekke Brussels. Ge moet ma mo verstoen.” Dixit Raymond Goethals in de documentaire over zijn leven; ik kijk geregeld naar de dvd. De iconische Belgische trainer was voor mij van kleins af een gruute Brusselse vedette en veroverde voor altijd een plaats in mijn hart met zijn sappige taalgebruik en onvergetelijke quotes.

Ik ging destijds zelfs naar zijn begrafenis in de basiliek van Koekelberg. Ik krijg nog keekebisj als ik terugdenk aan het moment waarop voetbaliconen als Paul Van Himst, Robbie Rensenbrink en Basile Boli zijn kist naar buiten droegen.

Hoewel hij een wandelende voetbalencyclopedie en tactisch genie was en als een van de eerste Belgische trainers ook buiten onze landsgrenzen succes oogstte, verliet hij op taalkundig vlak nooit het Brusselse moeras. Zijn Brussels zat hem even gegoten als zijn lange regenjas en de sigaret in zijn mondhoek.

Ik ben sindsdien ook verliefd geworden op het Brussels, spiegel van de ziel van de stad. Frans noch Nederlands, en vol zelfspot, een dialect voor pottepeis en broebeleirs. Dialecten worden vaak nostalgisch bezongen, maar wat ik het mooiste vind, is dat dialecten mee bewegen op de hartslag van de stad. Wanneer ik in de metro zit, spits ik graag mijn oren om de nieuwe klanken op te vangen.

'Zijn goesting krijgen'

Een van de mooiste is het taalgebruik van de Brusselse jongeren vandaag. “Wollah! Hier j'avais mon toets wiskunde. My god, c'était difficile, meisje.” Een heerlijke mocktail van minstens vier talen die ik vandaag met evenveel smaak savoureer als het taaltje van den Tuveneir. Ik krijg er spontaan een glimlach van.

In De Standaard las ik onlangs nog een artikel over meertaligheid, naar aanleiding van een interview met nieuwsanker Fatma Taspinar in Humo. Ze sprak over de uitdagingen, maar ook de voordelen van een meertalige opvoeding. Zo zouden kinderen die consequent meertalig opgevoed worden aanvankelijk meer moeite hebben om die talen te onderscheiden, maar scoren ze later gemiddeld beter op intelligentietests. Ze leren makkelijker nieuwe talen en zijn toleranter voor diversiteit. Meertaligheid geeft hen als het ware een bredere kijk op de wereld.

We moeten onze Brusselse meertaligheid koesteren. Want een goede meertaligheid versterkt de maatschappelijke en economische positie van Brusselaars en biedt hen meer kansen. Zelf kan ik alleen maar dankbaar zijn dat ik drie talen spreek en daar weinig heb voor moeten doen. Het heeft mijn complexe traject als persoon met een beperking op de arbeidsmarkt en in de samenleving alleen maar geholpen.

Ook mijn zoontje wordt meertalig opgevoed. Door de zeer diverse taalachtergrond van de familie weet hij intussen 'zijn goesting te krijgen' in het Nederlands, Frans, Engels en Russisch. Hoog tijd om daar de parel van de dialecten aan toe te voegen: de taal van Raymond. Of we daar een minister van Meertaligheid en een Brusselse Raad voor Meertaligheid voor nodig hebben, laat ik in het midden. Naar verluidt wordt daar vooral meertalig gepalaverd. Ni zievere, speile!