De plotse dood van een linksback in het Astridpark

In Sporting Flagey zoekt BRUZZ een interessant verhaal uit de Brusselse sportwereld. Deze week: Michel Soulier van derdeklasser Union Namen stierf op een zachte zomeravond in 1977 tijdens een bekerduel in en tegen Anderlecht.

Donderdag komt Anderlecht voor het eerst dit seizoen in actie in de Beker van België. In deze fase van het toernooi krijgen de grote clubs traditioneel een ploeg uit de lagere klassen als tegenstander – paars-wit wacht dit keer een korte verplaatsing naar Tubeke. Haalbaar, maar toch vervelend op zo'n kille avond in oktober, ook al omdat daar op enkele tientallen meters van het veld de drukke spoorlijn Brussel-Mons loopt. Eén overijverige treinmachinist die wat langer claxonneert en je riskeert meteen een achterstand te moeten inhalen.

Hoe sympathiek ook die eerste ronde van de beker, ze roept bij mij altijd een nare herinnering op.

Net tien jaar geworden stond ik op 27 augustus 1977 helemaal vooraan in de grote staantribune van het Astridpark toen het bescheiden Union Namen op bezoek kwam in Anderlecht. Mijn oudere zussen waren gek van Ludo Coeck, de allereerste Belgische voetballer met de looks van een filmster. Dus toen die van Berchem naar Brussel verkaste, werden paars en wit de overheersende kleuren in ons huis in Noord-Limburg. Daarin was ook een bakkerij gevestigd, waardoor het bijwonen van wedstrijden van Anderlecht volledig bepaald werd door het jaarlijks verlof, meestal de laatste twee weken van augustus.

Omdat de Ring nog niet voltooid was en navigatiesystemen niet bestonden, ontwikkelden de ritten van Lommel naar Anderlecht zich altijd tot een ware expeditie, dwars door het ons volkomen onbekende Brusselse stadscentrum. Elke inzittende had de opdracht vooral uit te kijken naar de Chaussée de Mons. Daar in de buurt immers zouden vast en zeker de lichtmasten opdoemen van het magische Emile Verséstadion. Te midden de paniek in onze overvolle Opel nam het verlangen naar het van dichtbij in actie zien van Rensenbrink, Van der Elst of Vercauteren stelselmatig toe.

*lees verder onder afbeelding

Dat is op die zachte zaterdag in 1977 niet anders. Net zozeer onder de indruk van de omstandigheden als ik blijken de voetballers van Namen geen partij voor de vedetten van het Park. Niet strijd, maar speelsheid zou deze avond de boventoon voeren. Tot halverwege de eerste helft de linksback van de bezoekers om onverklaarbare redenen in het gras valt. Weinig mensen in het stadion hebben iets in de gaten, maar wij, die vlak bij het tafereel staan, zien door de afrastering een lichaam dat stuiptrekt en ogen waaruit alle glans verdwijnt. Een handvol seconden later staat een groepje spelers rond de roerloze voetballer. Handen gaan de lucht in, een dokter en een verzorger, in wie ik Fernand Beeckman van op de ploegfoto's in mijn Panini-boeken herken, knielen bij de speler, die enkele minuten later op een draagberrie het veld verlaat.

De wedstrijd gaat verder, Anderlecht wint met 10-0, maar van euforie is al lang geen sprake meer.

Zevenveertig jaar later ben ik in Hargimont, een piepklein Ardens dorp, op bezoek bij de 73-jarige Paul Soulier. Het was zijn oudere broer Michel wiens hart het toen begaf. Tussen ons in: het shirt dat Michel die avond droeg. Paul vond het pas enkele jaren geleden, na de dood van zijn moeder, terug. Ze had het achteraan in een kast op haar slaapkamer verstopt.

Haarlok

Vier zonen en een dochter waren er in het gezin. Niemand bevond zich die avond in Brussel om de wedstrijd bij te wonen. Paul was arbeider bij de spoorwegen en had dienst. Toen om tien uur ‘s avonds zijn shift erop zat, was het opmerkelijk stil in de zaal waar de nachtploeg zich klaarmaakte om aan de slag te gaan. Pas toen hij thuis zijn vrouw en schoonmoeder in tranen aantrof, werd hem duidelijk wat er zich in de hoofdstad had afgespeeld.

De dood van de oudste zoon in het gezin is door raadsels omgeven. Paul is ervan overtuigd dat het keiharde schot van Anderlecht-speler Arie Haan, dat zijn broer met de borstkas afweerde, hem enkele minuten later fataal is geworden. Hoe dan ook, een grondige autopsie van het lichaam kwam er nooit. "Mijn zus, die samen met mijn ouders 's nachts in het crematorium was, vroeg alleen of ze een haarlok van haar broer mocht hebben."

Michel Soulier ligt begraven in de schaduw van het kerkje in Ychippe, niet ver van het huis van zijn weduwe. Zij was wel in het stadion, hoogzwanger van haar eerste kind. Twee dagen na de begrafenis van haar man zou ze bevallen. Yannick Soulier werd geboren op zaterdag 3 september 1977. Om 20 uur, exact hetzelfde tijdstip waarop een week eerder Anderlecht-Union Namen op gang werd gefloten.