Olympische sensatie John Heymans: ‘Ik heb veel last van fomo’

Langeafstandsloper John Heymans uit Meise, lid van de Brusselse club Excelsior, verraste op de Olympische Spelen met een elfde plaats op de 5.000 meter, maar ook door zijn openhartigheid. “Ik heb het nodig om zwaar uit te gaan, om daarna weer als een pater te kunnen leven.”

John Heymans (26) mag dan te laat zijn voor ons gesprek, hij stopt ons wel meteen met ontwapenende charme een doosje pralines in de handen en blijkt dan ook snel de ideale interviewee. Dat ondanks zijn slaapgebrek, veroorzaakt door het vele doorzakken in de week na de Spelen. “Ik kan niet geloven dat Parijs nog maar zo kort achter ons ligt, het voelt als maanden geleden,” zegt hij, nadat hij in een zitje van het Koning Boudewijnstadion is geploft.

Aangezien de riem er helemaal af is, veronderstel ik dat we je hier niet zullen zien tijdens de Memorial Van Damme midden september?
John Heymans: Nee, dat is nooit het plan geweest. Zo snel na de climax van de Spelen kon ik niet weer de nodige arbeid verzetten om klaar te raken. Ik moest meteen na Parijs iets helemaal anders gaan doen, om een post-Olympische depressie te vermijden. Sommigen nemen me minder serieus omdat ik open ben over hoe ik graag zwaar uitga, maar ik heb dat nodig om daarnaast gedurende lange periodes als een pater te kunnen leven.
Ik ga nu nog een week feesten en afspreken met vrienden, waarna mijn sociale batterij stilaan leeg zal lopen. Daarna bouw ik de trainingen weer op en eind september trek ik op stage naar een saai dorpje in Kenia, waar er niets anders te doen is dan lopen. Er zijn daar geen afleidingen, cruciaal, want ik heb veel last van fomo (fear of missing out, de angst om iets te missen, red.).

Train je dikwijls hier aan het Koning Boudewijnstadion? Want je bent aangesloten bij de Brusselse club Excelsior, die hier zijn thuisbasis heeft.
Heymans: Nee, de club biedt me veel financiële ondersteuning, maar als ik in België train, loop ik vaak in de velden van Wolvertem (deelgemeente van Meise, red.). Die omgeving is ideaal voor lange duurtrainingen. Ik ga ook trainen in Leuven, maar ik zit vooral zeven maanden per jaar in het buitenland voor trainingskampen. In Kenia, maar ook onder meer in het Amerikaanse Arizona, de Pyreneeën en in het Zwitserse Sankt Moritz. Daarom woon ik nog altijd bij mijn ouders in Meise, maar als ik in de toekomst op zoek ga naar een eigen stek, kijk ik sowieso rond in het centrum van Brussel. Ik hou er van de mix van mensen en het feit dat er altijd iets te doen is. Het centrum leeft echt.

Hoe is die liefde voor het centrum gegroeid?
Heymans: Die gaat terug tot mijn middelbareschooljaren, die ik heb doorgebracht in het Sint-Jan Berchmanscollege vlak bij de Kapellekerk. Een strenge school, waar we in de laatste twee jaren zelfs geen korte broek mochten dragen, maar ik maakte er vrienden voor het leven. Iedere vrijdagnamiddag gingen we naar de Ierse pub Celtica in het centrum, het was mijn tweede thuis. En ik ga er nog altijd graag, met dezelfde vrienden, voor de fijne ambiance.

Was je toen al een fanatieke loper?
Heymans: Ja, ik deed al drie keer per week looptrainingen. Met een groep vrienden liepen we ook elk jaar de 20km door Brussel. Op een bepaald moment haalde ik de top dertig, waarna ik besefte dat er wel meer in zat. Maar in die tijd deed ik nog niet aan atletiek, ik was een ambitieuze hockeyer.

Bij een Brusselse club?
Heymans: Ik heb een tijd bij de club Léopold in Ukkel gespeeld, deed er alles aan om ooit in de eerste ploeg te raken. Mijn droom was om deel uit te maken van het nationale elftal, de Red Lions. Toen ik besefte dat ik daar het talent niet voor had, ben ik op mijn achttiende overgestapt naar atletiek.

Toen begon je tegelijk aan je hogere studies, in de richting bio-ingenieur aan de KU Leuven. Dat lijkt me geen eenvoudige combinatie.
Heymans: Pas tijdens mijn masterjaar, in de covidperiode, ben ik volledig voor mijn sport gaan leven. Wat me ook sterkt in mijn overtuiging dat ik nog veel progressiemarge heb. Want de mannen tegen wie ik tijdens de Spelen liep, lopen al veel langer op hoog niveau. Toch zal het niet gemakkelijk zijn om ze in te halen.

Droom je dan van een medaille op de volgende Spelen, in Los Angeles?
Heymans: Ik denk dat ik er voor de top vijf kan strijden. Dan kan een medaille ook, als echt alles meezit. In de tussentijd komen er al snel andere doelen aan, zoals het EK veldlopen eind dit jaar, en dan het EK indoor en het WK atletiek volgend jaar. En ik denk dat de 20km door Brussel weer eens in mijn planning zal passen. Die moet ik echt ooit eens winnen. (Lees verder onder de foto)

Blijf je ook actief op sociale media? In de aanloop naar de Olympische Spelen postte je heel regelmatig lichtvoetige filmpjes over je voorbereiding.
Heymans: Ik ben daar al twee jaar intensief mee bezig, terwijl ik voordien totaal geen voorstander was van sociale media en niet veel moest weten van influencers. Maar ik besefte dat het een goede manier was om broodnodige sponsors aan te trekken, en ondertussen doe ik het ook met plezier. Het is fijn om te merken dat ik mensen kan motiveren om te lopen, door te tonen dat het leven van een atleet ook niet altijd bittere ernst hoeft te zijn. Dat is ook niet geforceerd, ik blijf mezelf. Ik heb bijvoorbeeld al altijd regelmatig met een zwembroek getraind (lacht).

Het laatste halfjaar is mijn bereik gigantisch de hoogte in geschoten en ik zal nu zeker het ijzer smeden terwijl het heet is. Ik ga op trainingskamp met een contentmaker die filmpjes zal maken. Maar mijn trainingen blijven de absolute prioriteit, ik pas mijn trainingsschema in geen geval aan aan de video's.

Ik zag dat je ook coachingadvies aanbiedt?
Heymans: Ja, voor 90 euro geef ik mensen een pakket met trainingsplannen en advies over voeding, recuperatie of mentale voorbereiding. Ik antwoord op vragen, maar kan geen trainingstraject op maat bieden, daarvoor verwijs ik door naar bepaalde coaches. Via mijn sociale media kan ik mensen van overal ter wereld bereiken. Van de Filipijnen over Hongkong tot Italië zeg maar.

In een vorig leven bouwde je ook mee aan een app voor politieke informatie, CIVIX.
Heymans: Dat was in mijn studententijd, de ideale periode om nieuwe zaken uit te proberen. We maakten met een onpartijdige app de programma's van de verschillende politieke partijen toegankelijk voor een breed publiek, in de aanloop naar de verkiezingen van 2019. Die is toch 65.000 keer gedownload.

Dan ook de politieke microbe te pakken gekregen?
Heymans: Nee, ik moet zeggen dat ik het toch maar een toxisch wereldje vond (lacht). Ik heb daarna even van de wereld van biotech geproefd, maar dat was niet mijn ding.

De vaardigheden die je opdeed tijdens je bio-ingenieursstudies komen wel van pas bij je sportloopbaan. Het feit dat je gebruikmaakte van AI-tool ChatGPT om je kansen op een olympisch ticket te optimaliseren, deed heel wat stof opwaaien in de media. Van plan om daarmee verder te gaan?
Heymans: Ik werk zeker aan codes voor volgende doelen, maar daar ga ik niet te veel over prijsgeven. ChatGPT blijft in ieder geval mijn goede vriend (lacht). Het is ook meer dan dat. Door mijn studies kan ik bijvoorbeeld ook gemakkelijker nuttige info halen uit academische literatuur.

En zou je na je sportcarrière iets met dat diploma willen doen?
Heymans: Ja, liefst als ondernemer. Ik zie mezelf bijvoorbeeld medische apparatuur ontwerpen, maar dan niet voor in een labo van een ziekenhuis, maar voor sporters. Denk aan draagbare toestellen om sporten nog plezanter te maken.