Olivier Maingain (Défi) liet weten niet met de N-VA te willen regeren in 2019. Maar wat als beide partijen incontournable blijken?
© Photonews
| De N-VA en DéFi riskeren in 2019 belangrijke spelers te zijn bij de regeringsvorming, maar Maingain sluit de deur voor een regering met de N-VA.
Maingain kan N-VA niet zomaar opzijschuiven
Het is Défi-voorzitter Olivier Maingain die de deur sluit. “Wie met de N-VA een bestuursakkoord wil ondertekenen, zal ons niet in de regering hebben,” zei hij op de nieuwjaarsreceptie van zijn partij. “De bestaansreden van de N-VA is de Belgische staat uiteen te halen.”
Maingain suggereert tegelijk dat er in Brussel twee meerderheden kunnen bestaan, mocht zowel de N-VA als Défi noodzakelijk zijn bij de regeringsvorming.
De laatste peilingen onthullen alvast dat beide partijen aan een fikse opmars bezig zijn in Brussel. De N-VA en Défi riskeren in 2019 belangrijke spelers te zijn bij de regeringsvorming. Wat gebeurt er dus, als zij allebei vriendelijk, doch resoluut voor elkaar passen?
Code rood
Eigen aan de Brusselse regeringsvorming is dat die grotendeels gesplitst verloopt per taalgroep. Frans- en Nederlandstaligen gaan na de verkiezingen apart op zoek naar een eigen meerderheid. Pas wanneer die in beide taalgroepen bestaat, gaan de twee rond de tafel zitten voor de laatste loodjes.
Eigen aan de Brusselse regeringsvorming is dat die grotendeels gesplitst verloopt per taalgroep. Frans- en Nederlandstaligen gaan na de verkiezingen apart op zoek naar een eigen meerderheid.
Het Franstalige Défi heeft dus geen zeggenschap over de onderhandelingen aan Nederlandstalige kant. Het is natuurlijk wel het recht van Maingain om niet in een regering te stappen waar de N-VA deel van uitmaakt.
Zelfs al gaan we er – hypothetisch – even van uit dat beide partijen absoluut noodzakelijk zijn, dan nog is het geen code rood. Er bestaat sinds het Lombardakkoord van 2001 een ‘deblokkeringsmaatregel’.
Die laat toe om wetgeving ook zonder meerderheid in beide taalgroepen goedgekeurd te krijgen. Dat is bijvoorbeeld nodig voor gemeenschapsaangelegenheden. Na een mislukte stemming volgt er een afkoelingsperiode van een maand, waarna slechts een derde van de stemmen in beide taalgroepen noodzakelijk is.
De regel werd destijds ingevoerd om ervoor te zorgen dat het Vlaams Blok de Brusselse politiek niet lam kon leggen, maar kan evengoed gebruikt worden om de N-VA te omzeilen, door bijvoorbeeld aan Vlaamse kant een minderheidsregering te installeren, zonder N-VA.
Labiel
Of dat ook wenselijk is, is een andere vraag. Steeds een afkoelingsperiode inlassen zou de politiek aanzienlijk vertragen. Een Nederlandstalige minderheid zou aan de goede wil van haar Franstalige partners overgelaten worden, wat alleen maar meer in de kaarten van de N-VA dreigt te spelen.
Ook in de Vlaamse Gemeenschapscommissie zou een minderheidsregering machteloos staan. Voor elke begroting wordt die afhankelijk van de steun van de oppositie. Weinig politici zullen in de rij gaan staan voor een zitje in zo’n labiele meerderheid.
Met andere woorden: de demarche van Maingain is institutioneel mogelijk, maar komt in de praktijk neer op politieke zelfmoord voor de Nederlandstalige partijen die erin mee stappen.
Al wordt de soep in de politiek zelden zo heet gegeten als ze opgediend wordt. Zo herinneren we ons nog dat de eerste twee Brusselse regeringen onder Charles Picqué (PS) zowel het FDF als de Volksunie bevatten, respectievelijk de voorgangers van Défi en de N-VA.
Lees meer over: Brussel , Brussel Kiest 2018 , Politiek , Olivier Maingain , N-VA , Défi
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.