Er is een sekswerker gedood in onze stad. Dat weten we allemaal. Verder weten we weinig.
Hoer is het oudste beroep ter wereld naast vroedvrouw. Vrijen en geboren worden als basis van menszijn: al naargelang je stemming is dat wrang of poëtisch.
Column
Celia schiet met scherp: 'Naar een hoer luistert niemand'
Lees ook: Celia schiet met scherp: aangereden wild
Er is momenteel veel te doen rond het beroep. Zweeds model, decriminalisering, legalisering, sekswerk of klanten criminaliseren, vrouwen redden, mensenhandel. Iedereen heeft een mening. Het is als lezen door melkglas: je ziet iets, maar begrijpt niet wát.
Misschien hebt u al een sekswerker ingehuurd, ik niet. Ik kende er een paar. Chantal, getrouwd met een klant, tevreden oudere vrouw. Sanne, negentien, deed sm na een zware jeugd, klom daardoor tegen alle verwachtingen in op. Sondra: gesmokkeld en ‘gered’. Ik had hun werkplek gezien. Ik weet weinig.
Naar hoeren luistert men niet. Men redt, betuttelt, werkt tegen, bespreekt. Op Twitter kan je sekswerkers volgen. Er rijzen hoe langer hoe meer belangenverenigingen op. Je kan met hen praten. Wat je dan hoort, is interessant.
"De overheden kunnen proberen wat nooit gedaan wordt en wat sekswerkers al tijden vragen. Luisteren"
Je hoort over dat Zweedse model: hoe het vrouwen huurcontract, bankrekening en kinderen afneemt. Kapotbeschermd. De waaier van werelden: raamprostituees, specialisten, thuiswerkenden, gesmokkelde mensen, transgenders, mannen enzovoort. Je hoort hoe de reddingsindustrie sekswerkers slachtoffers noemt. Iedereen móet gered, willens nillens.
Bij een vereniging voor sekswerkers of die ‘hún’ belangen verdedigt’ mag je achterdochtig zijn. Veel verenigingen beslissen zoals de katholieke kerk: wat zij willen dat goed is. Belangenverenigingen ván sekswerkers, die hebben recht van spreken. Sekswerkers zelf.
In Brussel worden de verhalen van Belgische belangenvereniging Utsopi steeds schrijnender. De ‘oplossingen’ maken sekswerkers het leven zuur. Brusselse burgemeesters schuiven hen mekaar door als pokerfiches. Vergunningen, sluitingsuren, regels, paperassen, controles. Zonder reden met als boodschap: kras maar op. Jij bent overlast.
Emir Kir spreekt over uitroeien, Close kiest ook repressie. De buurt ‘opschonen‘? Ramen worden gesloten, vrouwen belanden op straat. Noem ze allemaal gesmokkeld, dan kan je criminaliseren. Is de politie nodig? Ze komen laat, om papieren te controleren, of niet. Clerfayt behandelt hen als mensen. In het land der blinden. Villa Tinto, is dat een oplossing? Het klinkt netjes, maar is alleen met papieren te gebruiken - en hoe dwing je zo’n waaier in een vleessupermarkt? Sekswerkers zijn minstens verdeeld.
Nu vallen er doden. Verbaast dat onder zulke omstandigheden? Hoeren die staken met een publieke mars, hoe uitzonderlijk dat is? En nog blijft men over de hoofden heen praten.
Ik weet weinig. Ik heb geen zoveelste mirakeloplossing. Maar de overheden kunnen proberen wat nooit gedaan wordt en wat sekswerkers al tijden vragen. Luisteren. Niet naar wie het beter weet. Naar sekswerkers zelf. Daarna kan er gepraat worden met iedereen en hen erbij, maar eerst geluisterd. Er wordt nooit geluisterd naar hoeren. Maar ze zijn wel mensen. Brusselaars, zoals u en ik.
COLUMN Celia schiet met scherp
Een keer per week zet Celia Ledoux de stad in haar blootje in haar column.
Lees meer over: Brussel , Column , COLUMN Celia schiet met scherp , Celia Ledoux , prostitutie
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.