Doe uw ogen dicht. Als ik nu ‘cake’ roep, wat ziet u dan voor u? De kans is groot dat het zo’n balkvormig, sponsachtig gebak is dat in ‘plakken’ wordt geserveerd bij thee of koffie.
Culinair ontdekt: cake
Lees ook: Culinair ontdekt: rode kool
Het is eigenlijk een zeer banaal baksel. Als iemand me er voorzet en er fier lachend bij zegt: ‘Ik heb hem zelf gebakken,’ dan zal ik graag een ‘plak’ cake aanvaarden, maar in een winkel cake kopen? Daar zijn toch genoeg andere dingen te krijgen?
Wij gebruiken voor dit gebak een Engels woord: cake. Dat zegt al veel. Ooit is het recept overgewaaid uit het land waar volgens zoveel gastronomen geen ernstige keuken te vinden is. Maar cake zit er ginder ingebakken en we hebben hem grif overgenomen. Het woord cake is eigenlijk afkomstig van de Vikings: kaka, gebak in het algemeen.
Zo kennen ze in Scandinavië ook vlees- en viscakes (kjøttkaker, fiskekaker). Mettertijd is het woord in het Engels heel verschillende baksels gaan betekenen. Zo is er het beroemde geval van de jaffacake (hier ook wel Pim’s cake genoemd), een koekjesachtig gebakje met jam van (jaffa)appelsien. Het verschil tussen cake en koekje is in het Verenigd Koninkrijk cruciaal.
Op cake wordt er namelijk geen btw geheven, op koekjes (biscuits) wel. Nu claimden Hare Majesteits accijnzendiensten dat jaffacakes geen cakes waren, maar koekjes, en dat er dus 17,5 procent btw op diende te worden betaald. De zaak kwam in 1991 voor de rechter die na rijp beraad oordeelde dat jaffacakes wel degelijk btw-vrije cakejes zijn.
"Een significant verschil tussen cake en koek is dat cake uitdroogt, terwijl een koekje week wordt""
Eén van de voornaamste argumenten: een significant verschil tussen cake en koek is dat cake uitdroogt, terwijl een koekje integendeel week wordt. Verder is het deeg van cake slap, van koekjes stevig. Een gebakken cake heeft bovendien een vochtgehalte hoger dan 12 procent, waardoor het ook in Ierland een goedkoper btw-tarief krijgt. Zo, nu weten we dat.
Ik wil eraan toevoegen dat cake in de regel wordt gemaakt met bakpoeder in plaats van met gist. Bakpoeder is een mengsel van natriumbicarbonaat en een droog zuur (meestal tartraat, wijnsteenzuur) dat in contact met water en hitte begint te bruisen en het deeg dus doet rijzen. Vandaag zit dat bakpoeder al kant en klaar in zogenaamd ‘zelfrijzende bloem’.
Dat is goed voor de verkoop en om onze keukenkasten te vullen. Het succes van cake bakken is dan ook bijna zeker verbonden met de aankomst van die zelfrijzende bloem in onze winkels. Men wou dat aan de man brengen, maar iedereen dacht hier: “Wie heeft zoiets nu nodig?” Dus gaven de grote bloemmerken er meteen een recept bij.
In heel wat huishoudens is cake trouwens het enige waar zelfrijzende bloem voor dient! De bloemverkopers verkochten ons de oplossing voor een probleem dat we nog niet hadden. En sindsdien bakt heel Europa cake, zelfs de Fransen.
Hier is het handgeschreven recept overgeleverd in ons huishouden:
250 gram zelfrijzende bloem, 150 gram suiker, 1 pakje vanillesuiker, een snuifje zout, 150 gram boter (in het oude recept staat er margarine), 3 eieren, 150 gram andere dingen zoals rozijnen, chocolade, gekonfijt fruit, stukjes appel …
Warm de oven op en laat de boter smelten in de cakevorm, dan is die alvast ingevet. Kluts in een kom de eieren, meng de suiker en vanillesuiker erdoor, vervolgens de gesmolten boter en daarin dan de bloem met de andere ingrediënten. Snel en goed mengen en in de cakevorm storten. In de oven bij 160 graden zetten gedurende ongeveer een uur. Testen door er een priem in te steken, als er nog deeg aan plakt, is de cake nog niet gaar. Laten afkoelen. Te droog? Overgiet met rum en steek aan met een vuurtje. Nog zo lekker. Smakelijk.
Culinair Ontdekt met Nick Trachet
Lees meer over: Brussel , Column , Culinair Ontdekt met Nick Trachet , Nick Trachet , cake
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.