Culinair ontdekt: garnaalkroketten

September-oktober, het seizoen van de noordzee­garnaal. Nu moeten we ze eten, tot ze zich gaan verstoppen in de diepte wanneer het water koud wordt. Er zijn er veel dit jaar, en de restaurants zullen een voorraad aanleggen om de twee grote klassiekers van de Belgische keuken de krevetkroket en de tomatkrevet te kunnen blijven aanbieden. Diepgevroren, uiteraard. U kunt dat ook doen: kopen, pellen, inpakken en invriezen maar!

Vader Pierre Wynants zat de jury voor. Hoe gevoelig een en ander ligt, merk je omdat eerst vijfentwintig restaurants zich hadden ingeschreven, maar vier zich terugtrokken en één niet kwam opdagen. Ze moesten hun vulling meebrengen en ter plekke paneren en klaarmaken, kwestie van zeker te zijn dat het om zelfgemaakte kroketten ging. Hier zit al een eerste punt van kritiek. Goede garnaalkroketten worden niet noodzakelijk in onafhankelijke restaurants in elkaar geknutseld. Net zoals uw geliefde patissier niet noodzakelijk al zijn pateekes zelf maakt, zo bestaan er ook gespecialiseerde bedrijfjes, vaak viswinkels, die uitstekende garnaalkroketten maken en dan verkopen aan restaurants. Maar die mochten niet meedoen.

De twijfel bekroop me. Wie ben ik om vaklui te beoordelen op hun werk? Zou ik wel alle subtiele verschillen kunnen onderscheiden? Verder is het zoals wijn proeven: vooral niet doorslikken, wil je de eindmeet halen. Het bleek niet eens zo ingewikkeld. Bij de eerste twee kroketten bleef er nog twijfel. Bij de vijfde vonden we het allemaal een beetje teleurstellend. Ik had andere herinneringen aan echt lekkere garnaalkroketten. De één had met visbouillon gewerkt, wat de smaak verandert. De andere had garnalenbisque, compleet met cognac, in de kroketten gestoken.

Hoeft ook weer niet. Nog één wou origineel doen en had filodeeg gebruikt. Sorry, maar dat is niet wat je verwacht bij het woord kroket. En toen kwam nummer tien op tafel en plots ging er een opgelucht “aha!” door de jury. Dit was hem! En inderdaad, de tien volgende, ook al waren er schatjes bij, haalden dit niveau niet meer. Witte rook kwam uit het restaurant aan het Rouppeplein.

De winnaar werd, verwonderlijk genoeg, een absolute nieuwkomer die bijna niemand van het gezelschap al had bezocht: Fernand Obb Delicatessen in de Taminesstraat 26 in Sint-Gillis. Het is dus een winkel en (afhaal)restaurant zonder witte tafelkleden of kristallen wijnglazen. Daarenboven zijn ze nog maar een paar maanden open! De zaak wordt nu zo overspoeld met garnaalamateurs dat ze de verkoop moeten beperken. De andere kant van de roem.

Men zegt dat dit niet de laatste keer is. In de toekomst zullen we nog het label ‘beste garnaalkroket van Brussel’ mogen uitreiken. Persoonlijk hoop ik dat de echte garnaalkroketspecialisten dan ook mogen meedoen. Smakelijk.