Maandag begint het nieuwe schooljaar. De reclameblaadjes staan vol met nieuwe kleren en rugzakken, trolleys, pennen … Maar heeft er ook iemand aan eten gedacht, of steekt u gewoon een zak chips in de rugzak van uw scholier?
© Nick Trachet
| Koekjes.
Column
Culinair ontdekt: koekjes
Lees ook: Culinair ontdekt: Belle Hélène
Doorgaans konden kinderen op school eten, maar dat schijnt steeds minder voor te komen. Ouders vertrouwen de koks van de school niet, iedereen heeft speciale noden en het ergste: er is ’s middags nauwelijks nog tijd om te eten! Omdat de lesgevers en administratievelingen allemaal zo snel mogelijk naar huis willen, is de lunchpauze voor de kinderen op dramatische wijze ingekort.
Het is behelpen. Thuis op voorhand koken is een mogelijkheid. Maar dan krijg je uiteraard een koude lunch, al zien kinderen vaak geen straf in gemengde slaatjes, boterhammen met omelet of gebakken visballetjes. Hartige pannenkoeken en - waarom niet - iets met rijst. Er is keuze genoeg, maar wees creatief: ‘Zeester met koffie.’ En vergeet het fruit niet!
Ook een vieruurtje is noodzakelijk, want na de les volgt vaak nog de opvang en de weg naar huis. Vaak is dat een koek uit de winkel. Maar we kunnen dat even goed zelf maken.
Koekjes. Wie is er ooit op het idee gekomen? We hadden het nu over schoolgaande kinderen, maar ook volwassenen houden van koekjes.
"In de Brusselse horeca is het ondenkbaar om een koffie te drinken zonder dat er een koekje bij komt"
Het is niet omdat de mensen groter zijn, dat de koekjes dat ook moeten zijn. Het is eerder omgekeerd: kleine kinderen houden van grote koeken. Kleine koekjes zijn gedistingeerd. Je zou zelfs kunnen stellen: hoe kleiner het koekje, hoe meer waarde het heeft. Kijk maar eens rond op de Zavel. Ook is het in de Brusselse horeca ondenkbaar om een koffie te drinken zonder dat er een koekje bij komt. Ook al heb je alle suikerdingen afgezworen. Koekjes zijn venijnige verleiders.
Klop 130 gram griessuiker en 120 gram boter met een mooie snuif zout tot een romig geheel. Voeg een ei toe en meng nog verder homogeen. In een andere kom meng je droog 190 gram boekweitmeel met 20 gram amandelpoeder. Doe daar ook nog een halve eetlepel bakpoeder tussen.
Voeg het boter/suikermengsel dan toe en meng snel dooreen. Rol het bekomen deeg op tot een worst van zo’n 3 cm diameter, verpak het in folie en leg in de koelkast voor minstens twee uur.
Verwarm de oven op 170 °C. Schik een blad bakpapier op een ovenplaat. Neem de worst (staaf) deeg en snij hiervan zoveel schijven af als je koekjes wil. Schik ze op de plaat met genoeg ruimte tussen en bak de koekjes tot de zijkanten beginnen te kleuren. Laat ze afkoelen en steek ze weg in een goed sluitende koekjesdoos tot je ze nodig hebt.
Maar nu komt ‘den astuce’, zoals ze in Brussel zeggen. Het overblijvende deeg kan weer de ijskast in en daar nog dagen blijven tot je weer trek hebt om koekjes te bakken. Je kan een veelvoud van deeg maken en staven bewaren in de diepvries! Gemakkelijk om in één keer te maken en altijd verse koekjes. De Amerikanen spreken van icebox cookies. Altijd bij de hand.
Daarenboven zijn er best variaties mogelijk. Het deeg blijft (indien in folie gerold) goed handelbaar. Je mengt door een stuk deeg enkele lepels cacaopoeder, een ander wentel je in de amandelschilfers. Je maakt twee helften in twee verschillende kleuren (bijvoorbeeld cacao/kurkuma, geplette braambessen).
Je kan het zo gek niet bedenken. O, en maak dit samen met de kinderen. Hoe meer ze betrokken worden bij koken, hoe meer ze hun eten ook gaan waarderen. Smakelijk.
Culinair Ontdekt met Nick Trachet
Nick Trachet weet wat lekker is en is niet te beroerd die kennis te delen. Van appel tot zeemonster, wekelijks.
Lees meer over: Brussel , Column , Culinair Ontdekt met Nick Trachet , Nick Trachet , koekjes
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.