Culinair ontdekt: perzik

We lopen langs een restaurantje dat schaamteloos pêche au thon aanbiedt als voorgerecht. Wat een vreemde concoctie is dat toch, perzik met tonijn? Nu, ik heb er ook wel gegeten, en eerlijk, er is niets mis mee (behalve wel erg veel suiker). Maar wie bedacht het ooit om perzik uit blik op te dienen met een vulsel van tonijn uit blik?

Perzik gevuld met tonijn is een erg 'plebejische' bereiding. Ik denk niet dat Comme chez Soi er ooit aan zou denken om deze culinaire grap op de kaart te zetten. Integendeel, gevulde perzik heeft een klank van vakantiekolonies, koude plat en familiefeestjes. Iets wat grootmoeders klaarmaken voor hun oogappeltjes. Ik heb mensen rondom mij gevraagd wanneer dat recept is opgedoken in Ons Kookboek, maar niemand vond het terug voor 1980. Dat is stof voor een universitair onderzoek.

Verschillende bronnen beweren dat perzik-tonijn typisch Belgisch is. Daar heb ik nooit bij stilgestaan. Zo gaat dat: wat typisch is voor een bepaalde groep mensen, wordt sneller opgemerkt door buitenstaanders dan door de groep zelf. Wist u bijvoorbeeld dat buiten Europa de 'trekker' onbekend is? Op andere continenten is de mop koning, zo'n bundel textielrepen aan een stok in plaats van een dweil en trekker. Ook een washandje is een endemisch product, in andere landen gebruiken ze doekjes maar geen washandjes.

Goed, perziken met tonijn zijn dus geen lokale specialiteit? Laten we er één van maken.
Het recept schrijft halve perziken op stroop voor. Die komen in lichte stroop en in … zware stroop voor, met méér suiker dus. Kies best voor de lichte. We kunnen ook perziken van hier gebruiken. Je zou haast vergeten dat perziken ook in onze stad groeien, en tegen een zonnig muurtje doen ze het behoorlijk goed. Brusselse perziken zijn niet zo zoet, maar net daarom gaan ze beter in een hartige bereiding.

Belgen zijn traditioneel geen tonijneters. Tot niet zo lang geleden vond je vooral Amerikaanse zalm in blik, maar de tonijn – zeer populair in Amerika – heeft de wilde zalm verdrongen van het blikkenschap. Zalm werd immers ingeblikt met vel en graten, en dat willen de viesneuzen van vandaag niet meer.

De tonijn van hier heet makreel. Die kun je in blik kopen, maar evengoed zelf garen in de oven of stomen op het vuur. Zodra het gaar is, kun je het vlees van de graten halen en prakken, met wat kruiden, en een lik mayonaise, wat gehakte peterselie en pijpajuin, en daarmee de halve perziken vullen. Zo hebben we dan toch nog een streekproduct.