Laptopia: Souvenirwinkels Boterstraat

In de juiste omstandigheden kan je brol slijten zonder naar valse verkoopargumenten te moeten zoeken. Die omstandigheden zijn er bijvoorbeeld op de rommelmarkt, aan de kermiskraam, in de hamburgertent, op MNM, in de Primark, en … in de souvenirwinkel.

WOENSDAG 9 MEI, 10u30

De waarheid ligt waarschijnlijk niet eens in het midden. Venetië, Brussel of Kuala Lumpur: wat hier in de rekken ligt, vindt altijd en overal wel aftrek bij armen van geest, grappenmakers, of vaders op zakenreis die hun langdurige afwezigheid thuis willen afkopen met een minimum aan inspanning en verbeelding.

Ik mag ook aannemen dat er niemand is die écht denkt dat deze koopwaar het product is van Brusselse ambachtslui met een lange staat van dienst. In veel gevallen gaat het om sjablonen waarop de naam van Brussel is ingevuld. T-shirts met de logo’s van niet zo erg Belgische iconen als Tommy Hilfiger, Heineken en Converse bijvoorbeeld.

Ook het T-shirt met als opschrift ‘Brussels biketown’ is een heel grappig item dat in de Amsterdamse of Kopenhaagse versie bijlange na niet zo’n subversieve bijklank heeft. Ronduit verwarrend zijn dan weer de postuurtjes van oude windmolens in Delfts blauw die naar onze vaderlandse voorgeschiedenis zouden moeten verwijzen. Maar hey! Wie heeft ooit gezegd dat souvenirs afkomstig zouden moeten zijn uit het land waar je ze koopt?

Naargelang de Chinese sweatshop waar de waar is geproduceerd, schijnt Brussels ‘established’ te zijn in 976 of in 1229. Los van de vraag of Brussels ooit echt established is geraakt, komt het wat geforceerd over om de stad als een trademark van een hippe multinational vermarkt te zien worden. Maar global brand ‘Brussels’ denkt wel local.

En dus is Manneken Pis hier aanwezig dans tous ses états. Je kan hem kopen naar je eigen evenbeeld: rijzig, goed gekapt en met een sixpack, of uitgezakt, kwabbig en met een vormeloze kop. Een klassieker zijn natuurlijk de Mannekens met een kurkentrekker op de plaats waar normaal hun plassende pielewielie zou moeten zitten. Zoveel creativiteit met een halve erectie is bewonderenswaardig. Je doet het hem niet na zonder je vreemde kwetsuren op de flessenhals te halen.

Alarmerender zijn de dozen chocolade die van hieruit worden geëxporteerd. Ze zijn wellicht niet in België geproduceerd, bevatten een minimum aan cacao, en zijn onhandig samen­gebonden in pakketten die je alleen op het bagagerek van je auto kwijt kan.

Nog in groten getale aanwezig: de stenen bierpullen waar de imaginaire Brusselse inboorling zogezegd zijn primitieve bieren uit drinkt. Omdat we die dingen al een paar eeuwen niet meer gebruiken, kunnen we de overschot uit de kelder evengoed verpatsen aan nietsvermoedende buitenlandse biersnobs. En naast bier en chocolade kunnen we inmiddels ook proberen wat gekonterfeite voetbalshirts van Kevin De Bruyne en Eden Hazard aan de man te brengen. Hier en daar koestert zelfs een grofgepixelde supporterssjaal van RSC Anderlecht de hoop om nog van eigenaar te veranderen.

In de rayon van de generische toeristische productjes zijn vooral de paraplu’s, valiezen en selfiesticks handig, terwijl je met het enorme assortiment sierborden een uniek en sensationeel lelijk servies zou kunnen samenstellen.

Toch zijn die beschilderde teloren nog lang niet zo lelijk als de bontgekleurde koelkastmagneten die de blikvanger vormen van elke zichzelf respecterende shop.

Tenslotte kan u hier ook terecht voor een nieuwe Brabantse leeuw als de uwe ontsnapt is, en en passant stickers met de vlaggen van Jemen of Soedan inslaan. Zodat u tenminste niet meer met uw caravan naar gindse souvenirshop moet rijden om te doen alsof u een globetrotter bent.