Mijn Brutopia

Dit wordt het laatste stuk dat ik op deze plek schrijf. Mag ik u iets voorstellen? Laten we in de toekomst kijken. De toekomst kun je nooit zien, dus zo’n vooruitblik is altijd comfortabel. Hier krijgt u de contouren van mijn ideale Brussel, waar mijn kleinkinderen misschien zullen leven, ooit. Waarschijnlijk nooit. Dit is mijn hoogstpersoonlijke Brutopia.

Ten eerste, iedereen heeft werk. Honderd procent werkgelegenheid. De EU zal slechts een afwijking van een half procent dulden. Ja, de EU kan streng zijn.

Ik heb daar een paar lekker rechtse argumenten voor.

Als bij toverslag zullen hangjongeren verdwijnen van straathoeken en uit metrostations. Zij zullen geen tijd hebben om zich te misdragen, ze zijn aan de slag in fabrieken, kantoren, werkplaatsen.

De Brusselse politie zal stevig bemand en bevrouwd zijn. Veel blauw op straat. Geen tekort meer aan agenten in Molenbeek of Anderlecht, ze zullen toestromen, ha ja, iedereen moet werken.

Hoe je dat allemaal betaalt? Simpel. Je hoeft geen cent meer uit te geven aan werklozensteun. Een gigantische besparing. Da's nog een rechts stokpaardje. Nu een links argument. Het is veel beter geld uit te geven om mensen werk te geven dan om banken te redden.

Bovendien, als iedereen werkt, zal het schrijnende probleem van de armoe in Brussel verdwijnen of ten minste sterk inkrimpen. Idem dito het krottenprobleem. O ja, in Brutopia zal het percentage sociale woningen verdubbelen. Geef toe, mijn utopie blijft bescheiden.

Eén gemeente
Ten tweede. Brussel is één gemeente. Met één parkeerbeleid. Eén beleid ruimtelijke ordening. Eén economisch beleid. Eén afvalbeleid (dertig containerparken). En ga zo maar door. Die gemeente maakt deel uit van de ruimere regio die zich uitstrekt over Vlaams- en Waals-Brabant, misschien nog verder. De economische, sociale en verkeerskundige samenwerking is intens. Ieder onderdeel behoudt zijn taalregime.

Ten derde. De taalwet in het verenigde Brussel zelf wordt streng toegepast. Geen foefjes meer met gemeentelijke vzw's, de gemeenten zijn immers opgegaan in het grotere geheel. De loketambtenaar die het waagt te mummelen chcomprenpa, wordt ogenblikkelijk verwijderd. Brussel is F-NL, voluit.

Het Nederlandstalig onderwijs neemt een hoge vlucht. Meer dan de helft van alle ketten en krotsjes in onze stad dreunt in het Nederlands de tafels van vermenigvuldiging op, legt in het Nederlands het verschil tussen Hoog- en Laag-België uit en vertelt in het Nederlands spannende verhalen over ons dappere leger aan de IJzer. Daarnaast leren ze allemaal Frans en andere talen, waaronder Brussels.

Dat laatste is onmisbaar, want het Brabantse Brussels wordt de informele lingua franca van de stad zoals het dat tien eeuwen geweest is. Ook volwassenen leren het massaal. Berberse bakkers en Finse eurocraten delen broederlijk en zusterlijk de schoolbank in de talloze avondlessen die Brussel gratis verstrekt.

Nachtnet en stadslandbouw
Ten vierde. Metro, tram en bus rijden de hele nacht door. Je moet nooit langer dan vijf minuten wachten, zelfs niet om vier uur 's morgens. Personeel en veiligheid zijn geen probleem, zie punt een. Trams krijgen absolute voorrang op auto's. Op de plekken waar men jaren geleden heilloze winkelcentra wilde bouwen, bevinden zich nu randparkings met vlotte aansluiting op openbaar vervoer, frequentie om de twee minuten.

Ten vijfde. Brussel is de kampioen van de stadslandbouw. De zo gesmade volkstuintjes zijn helemaal terug, je ziet ze overal langs de treinsporen en elders waar een stuk grond braak ligt. Iedere Brusselaar wil weer 'ne mansardenboor zijn.

Ten zesde en ten laatste. Brussel is het wereldcentrum voor de kringloopeconomie, ook wel bekend als C2C (cradle to cradle, van wieg tot wieg). Wetenschappers van VUB en ULB hebben geniale productiemethodes ontwikkeld die het gebruik van grondstoffen en energiebronnen doen dalen met 90 procent. Uit de hele wereld komen delegaties naar Brussel om bij ons de knepen van de kringloopeconomie aan te leren.

Tot zover mijn Brutopia.