Plan trekke

En dat is volgens mij maar goed ook, waarde lezer. Want wat voor een saaie boel zou het niet worden moesten we nooit op onszelf aangewezen zijn! Mo het zou eive triestig zaain in het geval we nuut op eemand anders zoude kunnen reikene.

Laten we dus het fenomeen 'plan trekke' even nader bekijken en analyseren, er daarbij van uitgaand dat dat niet gemakkelijk is. Maar aangezien de Brusselaar graag uitpakt met de slogan "Probeire kost niks", zullen we het er toch maar op wagen.

We beginnen met de vraag: "Wannier hem ik de leste ki echt maaine plan moote trekke?" Sommige lezers zullen niet het minste probleem hebben om daarop een zinnig en sluitend antwoord te geven, niet zelden zelfs haast onmiddellijk. D'ander zulle ewa deeper in heule gedachte moote groeve. Maar wat minder voorkomt, zijn zij die nuut of jamais heule plan hemme moote trekke. Mij persoonlijk zou dat gegeven even sceptisch doen opkijken als de bewering "Ik trek altaaid maaine plan!", hoewel het niet uitgesloten is dat sommigen daar wel toe in staat zijn.
Veel, zo niet alles, hangt er uiteraard van af hoe men zaaine plan trekke in het algemeen of op persoonlijk vlak inschat, en welke dimensie men aan het fenomeen toekent. Die inschatting zal voor elk van ons afzonderlijk haast instinctief gebeuren. Daarbij wil ik er ook wel even op wijzen da we mier de situoese onthaave woe da we onze plan wél getrokke hemme as d'ander.

Ik had het hierboven over een analyse. Welnu, waarde lezer, laat mij als eerste element de stelling formuleren en verdedigen dat onze plan trekke in de ieste ploch mè creativitaait te moeke heit. Doortastend­heid en snel kunnen reageren op situaties kunnen in dat verband ook genoemd worden.

'Mijn stelling verdedigen,' zei ik net. Inderdaad, want bewijzen kan ik ze niet. Wat onze plan trekke betreft, valt het mij moeilijk - of is het mij zelfs onmogelijk - om in de plaats van de anderen te spreken. "Da's den oek ien van de waainige kiere..." hoor ik daar fluisteren. Dat kan wel zo zijn, waarde lezer, maar toch stel ik mij de vraag of dat er eemand van ons da wél kan doon. Alleen maar om te zeggen dat de voorbeelden die ik hierna zal aanhalen, eerder van persoonlijke aard zijn.

Ik begin daarbij met er eentje te geven waarin de taal een rol speelt. Da zal tenminste neemand van aaile verwondere, zou ik zo hardop durven te hopen. De taal dus, en meer bepaald die taal die gesproken wordt in een land waar we op reis zijn en die we amper of helemaal niet onder de knie hebben. Uiteraard kunnen we ons in dat geval soms behelpen met (bijvoorbeeld) het Engels. Welnu, als dat gebeurt, dan zal ik bij mijn terugkeer niet snel uitpakken met: "Awel, ni vè 't ien of 't ander, mo wa het ooitlegge betreft hem ik doe goo maaine plan getrokke." Dat zou ik wél zeggen als ik vooraf een paar woordjes of uitdrukkingen zou hebben ingestudeerd, om ze dan ter plaatse te gebruiken.

Voor de rest ben ik op dat gebied nogal optimistisch. Zeker door ervan uit te gaan dat elk van ons zich hoe en waar dan ook op de een of andere manier verstaanbaar kan maken. Vè de plezante ooit te hange, zou ik zegge da 'k in Holland ierder Vloms zou probeire as de geboeretoel. Maar laat dat maar gerust een ander verhaal zijn.
Een ander voorbeeld heeft te maken met de weg vroege. In tegenstelling tot sommige mensen die ik ken, beschouw ik dat laatste zeker niet als een vorm van onze plan ni kunnen trekke, ook al moeten we in dat geval een beroep doen op derden.

Maar laten we ons de voorbeelden van 'onze plan trekke' niet ophopen. Aan elk van ons om ons de tofste en plezantste situaties voor de geest te halen waarin we op een efficiënte manier onze plan getrokke hem­me.
Als besluit wou ik nog meegeven dat ik de uitroep "Trekt aan plan!" nooit als heel sympathiek ervaren heb. Het ligt tenslotte allien on ons aaige wannier en hoo we onze plan moote trekke. Veel geluk met dat laatste aan iedereen!