'Super Fourchette': het oor wil ook wat

Super Fourchette duikt in de Brusselse foodscene en drukt er meteen een heel eigen stempel op: het is tegelijk een duurzame kantine en een vitrine voor onafhankelijke platenlabels. Cool!

Op het moment dat vrijwel iedereen vreest voor de restaurants in het stadscentrum, bewijst een nieuw initiatief dat niet alles verloren is. Super Fourchette heeft wat van een teug zuivere lucht die wordt uitgeblazen in een scene die verstikkingsverschijnselen vertoont.

Het concept is behoorlijk briljant: een kantine die steunt op prima producenten – Ferme de Stée, Pintafish, Vert d’Iris… – vasthaken aan een platenzaak die zowat dezelfde visie huldigt: met hand en tand labels verdedigen die een alternatief willen bieden voor de dominante muziekproductie, zoals Burger Records en Et mon cul c’est du tofu? Dat idee wint nog aan overtuigingskracht doordat het wordt ontwikkeld in een lichtrijke, hoge ruimte.

Twee aansluitende kamers, die mooi uitkomen onder een op fabriekslampen geïnspireerd verlichtingssysteem, lopen uit in een open keuken in wit en groen. Het decor slaagt erin je thuis te laten voelen met een mooie toog, bekleed met blank hout. En er zijn ook een paar echte vondsten, zoals de ‘luistertafels’, die je toelaten om te lunchen en tegelijk met een hoofdtelefoon cassettes of vinylplaten te beluisteren.

Voedsel voor de smaakpapillen én de oren. Wat er dan in het bord verschijnt? Wel, Super Fourchette houdt van een keuken die het simpel houdt: je vindt er een ‘grilled cheese’ (een soort croque-monsieur), een soep, twee dagschotels (toen wij er waren: stoofvlees en een vegetarische optie met linzenkoekjes), en een ‘bol du Tigre’ met granen, dagverse groenten en verse kruiden.

Allemaal lekker en gemaakt met veel passie. Zoals de soep met butternut, wortel en gember (€5) bijvoorbeeld, die niet krenterig was met de gember. Of het geroosterde broodje, de ‘grilled cheese’, met kaas van kaasmakerij Stée (€8,50), waar een ultravers en verfijnd slaatje bij hoorde – met geraspte biet, tuinkers, een blaadje rode sla… En dan mogen we het dessert niet vergeten: een huisgemaakte worteltaart (€4,50 om mee te nemen) die met haar kaneelsmaak, saus en textuur een verslaving in de hand werkte. Meer hadden we niet nodig om Super Fourchette van harte aan te bevelen.