Zo groot de liefde tussen wielrennen en televisie, zo klein de liefde tussen wielrennen en cinema. Maar af en toe is er een flandrien die zich daar niets van aantrekt.
Na Koen Mortier met Engel, waagt nu ook Kenneth Mercken zich aan een wielrennersfilm. Hij weet waar hij over heeft: begin deze eeuw flirtte Mercken kortstondig met een profcarrière. In zijn semiautobiografische debuutfilm volgt hij een wielerbelofte die op het punt staat om de droom van zijn fanatieke vader waar te maken en hem zo eindelijk te overtreffen: profwielrenner worden. Hij krijgt een contract bij een Italiaanse ploeg, maar botst met een dodelijke snelheid tegen ijskoude concurrentie, losgeslagen dopinggebruik, gezondheidsproblemen en zijn opgefokte geldingsdrang aan.
Voor wielerromantiek moet u bij wielerverslaggevers zijn, voor sentiment in een andere bioscoopzaal. Mercken legt de duistere kanten bloot in een sobere, verzorgde stijl en waakt over de authenticiteit. Iets meer fictie of een duidelijker kernverhaal en iets vlottere vertolkingen zouden geen kwaad hebben gekund. Coureur rijdt geen podiumplaats, maar wel een goeie koers.
Lees meer over: Brussel , Film , Kenneth Mercken , coureur , debuutfilm
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.