Vergeet niet te leven. Het is de warme aanbeveling van Living, een even droevige als fijne film over een ambtenaar die pas ontwaakt na zijn doodsvonnis.
Review
'Living': reanimatie van een ambtenaar
In het Londen van de jaren vijftig verneemt een pijnlijke verbureaucratiseerde ambtenaar dat zijn dagen op aarde geteld zijn. Het verleidt de minzame, volledig uit routine en plichtsbesef opgetrokken man niet om het maatpak van zich af te scheuren en zijn bolhoed ritueel uit frustratie in de fik te steken. Ingetogen waardigheid en kostbare discretie staan hem beeldig. Maar het zet hem wel aan het denken. Wat laat hij na behalve stapels papierwerk? Kan hij zijn grijs bestaan alsnog een beetje kleur geven, bijvoorbeeld door iets van betekenis te doen voor de samenleving?
De Britse schrijver Kazuo Ishiguro, bekend van The Remains of the day en Never let me go, baseerde het scenario op Ikiru, een aangrijpend melodrama van de Japanse grootmeester Akira Kurosawa. Voor de regie werd Oliver Hermanus ingehuurd. Met Skoonheid en Moffie draaide hij twee persoonlijke, oorspronkelijke prachtfilms die een véél groter publiek verdienden. Hier houdt de Zuid-Afrikaanse auteur zich in en laat het bij een verzorgde, gepolijste stijl zonder experimenten. Een begrijpelijke keuze.
Bill Nighy krijgt zo alle ruimte om je warm te maken voor de man die vergat te leven en doet dat met verve. De oer-Engelse acteur die zo vaak opviel in bijrollen (Pirates of the Caribbean, Love Actually, Emma.) munt uit in de rol van zijn leven. Zo blaast Living de donkerte uit de weken zonder veel licht.
*Vanaf 28 december in de bioscoop
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.