Sundown geeft te denken

De films van Michel Franco zijn zo deprimerend als een energiefactuur in 2022. Maar je hebt er tenminste wat aan.

De films van Michel Franco hebben nog nooit een stormloop op de bioscopen veroorzaakt. Toch zijn het goeie formalistische films die in de prijzen vallen op de festivals van Cannes of Venetië. Je hebt er wat aan. Ze maken je ongemakkelijk, dagen uit, geven te denken.

De Mexicaanse regisseur deelt meer dan een voornaam met collega-provocateurs als filmregisseur Michael Haneke en schrijver Michel Houellebecq. In New order beeldde hij met martelingen, executies en verkrachtingen uit hoe een opstand van het Mexicaans proletariaat fout afloopt.

Deze keer weerspiegelt hij met minder expliciete gruwel, maar evenveel venijn de malaise en peilloze leegte van een steenrijke Brit op vakantie in een luxe-resort in Acapulco. Wanneer zijn moeder overlijdt, verzint hij een smoes om niet met zijn zus (Charlotte Gainsbourg) en neefjes halsoverkop terug te reizen. Hij neemt zijn intrek in een louche hotel in een ongure buurt.

Liever dan moeder te begraven in het miezerig vaderland zet hij op een zuipen in het broeierige en soms extreem gewelddadige Mexico. Niets anders interesseert hem nog. Zelfs rijkdom niet. Zijn harteloosheid en duistere zelfdestructie is verbijsterend. Mede omdat Tim Roth, een favoriet van Quentin Tarantino, wéér geweldig staat te acteren.

Sundown
Dir.: Michel Franco, act.: Tim Roth, Charlotte Gainsbourg