Kunstenaars in quarantaine 5: Froze

Waar haal je je culturele kicks in tijden van corona en quarantaine? Welke krochten van het wereldwijde web herbergen het antidotum tegen van verveling aan elkaar hangende uren, dagen en weken? Wij vroegen aan een resem Brusselse kunstenaars hoe zij de tijd een beetje (of genadeloos) wegklikken, -lezen, -luisteren en -leven. Aflevering 5: Froze.

“Het helpt een heel klein beetje als ge zegt dat het wel zal overwaaien,” zong Fritz Tavernier alias Froze in ‘Witte wolke’, de radiohit waarmee hij eind vorig jaar zijn neus (opnieuw) aan het venster stak. De tekstregels klinken vandaag wat gekker dan goed voor ons is. Zeker op die zonnige dag waarop ik hem spreek via een coronavrije telefoonverbinding. “Heb je al naar de lucht gekeken? Die is blauwer dan ooit, nu er zo weinig vliegtuigen door klieven.”

De Brusselse rapper met Gentse roots tuurt uit het grote raam van zijn Elsense appartement aan de Generaal Jacqueslaan. “Het ziet er daarbuiten allemaal heel vredig uit. Buiten het feit dat ik bezorgd ben over mijn familie en vrienden, vind ik die quarantaineperiode eigenlijk wel zalig. Op zich verandert er niet zoveel aan mijn dagelijkse leven. Ik zit sowieso vaak binnen in mijn eentje te schrijven. Nu sympathiseert de buitenwereld gewoon iets meer met mijn situatie.”

Normaal gezien werkt Tavernier drie dagen per week voor vzw Jong, een jeugdwelzijnsorganisatie die zich bekommert om maatschappelijk kwetsbare jongeren in de Gentse Dampoort. “De groepswerking is stilgelegd, we proberen die gasten nu te sensibiliseren via sociale media. Voor jongeren wier vader drinkt of die met vijf in een klein appartement zitten, is binnenblijven niet makkelijk. Tijdens de eerste dagen van de lockdown heb ik een nummer gemaakt, ‘Blijf binnen’, en dat was vooral ook voor hen.”

Is er dan niets veranderd in je eigen leven?
Fritz Tavernier: Ik probeer elke dag te gaan joggen. En ik neem koude douches.

Je bedoelt dat letterlijk, neem ik aan.
Tavernier: Ja. Om weerstand op te bouwen. Ik doe dat in combinatie met ademhalingsoefeningen. Zo stroomt er genoeg zuurstof naar mijn hersenen. (Lacht)

Welke ademhalingsoefeningen doe je?
Tavernier: De Wim Hof-methode. Wim Hof is een Nederlander die een revolutionaire techniek heeft ontwikkeld. Je vindt die op het internet. Kort gezegd komt het erop neer dat je meer zuurstof in- dan uitademt, waardoor je lichtjes begint te zweven. Het zorgt er ook voor dat er veel slechte stoffen uit je lichaam worden gebannen. Als je daarna een koude douche neemt, voel je je on top of the world. Ik geef mezelf ook punten.

Je geeft jezelf een score?
Tavernier: Wel ja, I’m dedicated. (Lacht) Als ik niets doe, heb ik nul punten. Doe ik alleen ademhalingsoefeningen, heb ik een 1. Het klinkt megastom, maar ik heb wat research gedaan over het veranderen van je gedragspatronen, en dat puntensysteem werkt. Op het einde van de dag ben je blij als je goed gescoord hebt. Maar goed, do whatever works for you, en voor mij werkt dat.

Wat werkt er nog voor jou om de verveling tegen te gaan?
Tavernier: Eigenlijk ben ik gewoon non-stop aan het schrijven. Ik heb een album klaar dat normaal gezien in mei zal verschijnen, maar ik ben al veel aan nieuwe nummers bezig. Het geeft me ook ruimte om wat dieper te gaan. Normaal zit ik twee tot drie dagen aan één nummer, nu kunnen dat er vijf zijn. Gisteren heb ik acht uur over vier zinnen gedaan. Dat was wel een dieptepunt. (Lacht) Ik stop eigenlijk enkel om te gaan joggen of om koffie te zetten. Dat is voor mij misschien het enige problematische aan deze quarantaine, dat ik te veel koffie drink.

Je dropt ook elke dag ‘Quarantaine Barz’ op je Facebook-pagina.
Tavernier: Daar ben ik tien dagen geleden mee begonnen. Het is een soort van overzicht van waarmee ik de laatste tijd ben bezig geweest, zowel oude als nieuwe stuff. Ik rap die bars ook a capella, om ze puur te houden. Tot 4 april ga ik dat minstens volhouden. Op 6 april komt er een nieuwe single uit, ‘Jungle’, een nummer over mijn verhuis naar Brussel. Over de clip die we daarvoor gemaakt hebben, ben ik supertevreden. Ik rap daarin naar de lucht, naar een soort van dreigende kracht. Ik krijg er kippenvel van als ik er nu naar kijk, gezien onze huidige situatie.

Over je verhuis van Gent naar Brussel heb je de videoreeks Brieven uit Brussel gemaakt. Is die intussen afgelopen?
Tavernier: Ja, op 10 maart heb ik mijn laatste brief gepost. Ik had er tien geschreven en daar de vier beste uitgepikt. Eigenlijk wilde ik nog één special doen, samen met Marc Didden. Ik had hem een vijfde tekst laten uitkiezen om voor te lezen, maar dat project staat nu jammer genoeg on hold.

Wat doe je nog buiten met je eigen werk bezig zijn?
Tavernier: Qua muziek herontdek ik veel oude shit. Suzanne Vega onder meer, naar haar nummer ‘Gypsy’ kan ik blijven luisteren. Ze maakt haar liedjes poppy en toegankelijk, maar ze laat ook genoeg ruimte voor mysterie. Naar dat evenwicht streef ik zelf ook. Ik hou het poppy, maar ik vind wel dat elk woord goed moet zijn uitgedacht. Alles moet kloppen. Er moet niet te veel gezegd worden, maar ook niet te weinig. Ook over de back catalogue van Paul Simon blijf ik mij verbazen. ‘50 ways to leave your lover’, hoe goed is dat? Het begint heel triestig, maar dan maakt het ineens een switch naar een lalala-liedje. Geniaal.

Je schrijfambities stop je niet weg. Wie lees je graag zelf?
Tavernier: Ik ben nu bezig in Zolang er sneeuw ligt van Herman De Coninck, een fantastische dichtbundel over hoop. De Coninck is gewoon... de koning. Ik ben ook Things the grandchildren should know van Eels aan het herlezen. Een flinterdun boek, maar fenomenaal geschreven. Eigenlijk zou elke teksten schrijvende muzikant dat moeten lezen. Mark Everett heeft veel donkerte doorploeterd, maar hij heeft nooit compromissen gesloten, omdat zijn muziek het enige is wat ze hem niet zullen afpakken op het einde van zijn leven. Dat vond ik enorm motiverend en hartverwarmend. Op Vimeo vind je trouwens een mooie documentaire, Parallel worlds, parallel lives, waarin hij probeert uit te zoeken wie zijn vader was, een natuurkundige die hij als jonge knul verloor maar die hij niet goed kende. In de docu gaat Everett praten met de collega’s van zijn vader en probeert hij uit te vissen wat diens veelwereldeninterpretatie van de kwantummechanica nu precies betekende, en probeert hij ook te weten te komen wie zijn vader eigenlijk was. Superontroerend.

Waar surf jij nog zoal naartoe op het wereldwijde web?
Tavernier: Een serie die ik heb herontdekt in de krochten van het internet, is It’s always sunny in Philadelphia. Een reeks uit begin jaren 2000 die gaat over vier gasten en een meisje die een niet zo succesvolle Ierse pub runnen in Philadelphia. Eigenlijk zijn het klootzakken die gene fok om elkaar geven. De humor is absurd, en zo heb ik hem graag.

Absurde humor is een goed tegengif in coronatijden. Wat hoop je dat we uit deze periode halen?
Tavernier: Ik zou het zot wijs vinden als we allemaal dankbaarheid herwaarderen. Voor wat we allemaal hebben en hoe snel het kan keren. Dit is een wake-upcall.
Voorts bekijk ik deze periode vooral als een creatieve boost. Ik bouw veel ruimte in om na te denken en concepten uit te werken die nog in mijn hoofd zitten.

Loop je als artiest nu niet veel kansen mis?
Tavernier: In de zomer van 2019 ben ik, na een lange tijd van stilte, opnieuw muziek beginnen uit te brengen. Het eerste doel dat ik mij toen gesteld had, was om deze zomer op een groot festival te spelen. Ik heb dat daarna ook zoveel mogelijk van de daken geschreeuwd. (Lacht) Een soort van get it out there, en uiteindelijk is dat ook gelukt. Voor de zomer liggen een stuk of zeven festivals vast, waaronder Dranouter. Ik heb daar een jaar lang naartoe gewerkt en geleefd, de pay-off gingen de optredens zijn. Als dat allemaal in het water valt, breekt mijn hart. Volgend jaar zullen die festivals wellicht op veilig spelen en zullen minder bekende namen uit de boot vallen. Maar anderzijds, en dat is misschien nog positief aan deze quarantaine, zijn er in de geschiedenis van het internet nog nooit zoveel mensen tegelijkertijd online geweest. Als je muziek wilt uitbrengen, het is de periode ervoor.