You may also like: Wanthanee

Elke week spot onze radar nieuw talent aan het firmament. Zoals Wanthanee, een West-Vlaamse singer-songwriter met een engelenstem. Of was het een nachtegaal?

“De Nachtegaal van de Panne” werd Wanthanee Wadngam genoemd toen ze vijf jaar geleden een van de drie laureaten werd van De Nieuwe Lichting, het popconcours van Studio Brussel. Die klus klaarde ze met ‘Only shadows remain’, de eerste song die ze ooit had geschreven, nadat het uit was geraakt met haar vriend. Tot dan speelde Wanthanee covers, van Vanessa Carlton en Kate Nash. Op school of op haar kamer. “Dan sloot ik mijn ogen en droomde ik dat ik een groot applaus kreeg,” vertelt ze.

Dat applaus kan haar nu te beurt vallen met haar knappe, titelloze debuutplaat, waarop ze haar folky popsongs en haar veelzijdige stem tentoonspreidt. Net als Hannah Reid van het Britse poptrio London Grammar, met wie Wanthanee niet geheel onterecht vergeleken wordt, kan ze zowel diep als hoog ontroeren.

Het fraaiste voorbeeld daarvan is ‘Taipei’, een intieme folkriedel die aan het einde zijn vleugels wijd openslaat als een Chinese opera. Met dank aan de erhu, een tweesnarige Chinese viool met een zingende klank, en de stem van Wanthanee, die sierlijk de hoogte in schiet.

De melodie voor die song pikte Wanthanee op tijdens een trip naar Taiwan, om er de familie te bezoeken van haar wederhelft Orson Wouters alias de producer Transistorcake, die vandaag het elektronicaduo Aili vormt met Aili Maruyama. “Taiwan was zalig. Ik hoorde er allerlei quirky geluidjes. Zoals in de metro, die telkens wordt aangekondigd met een melodietje. Eentje daarvan, een cute deuntje met belletjes en een pianootje, heb ik opgenomen met mijn gsm. Dat is de basis geworden voor ‘Taipei’.”

DISNEY
“I’m not what you think,” herhaalt Wanthanee aan het einde van dat nummer als een mantra. “Dat is des mensen, dat we een label op iedereen willen plakken. Maar ik vind dat stresserend, want dat betekent dat je ook gaat handelen volgens een bepaalde verwachting. Dit is mijn schreeuw aan de wereld: gasten, plak niet altijd zulke stickers op mij!”

Ooit wilde ze zich loswrikken van haar Aziatische roots, zegt ze, tijdens haar middelbareschooltijd werd ze er dagelijks mee gepest. Wanthanee werd geboren in Thailand, maar verhuisde op haar anderhalf met haar Thaise moeder en haar Belgische (niet-biologische) vader naar Veurne.

Nadat haar ouders uit elkaar gingen, groeide ze op bij haar grootouders in De Panne. Toen ze in Gent ging studeren, vond ze een nieuwe openheid. “Ik kon er eindelijk mezelf zijn.” Dat zette de deur open om aan te knopen met haar verleden. Ze vond haar biologische vader op Facebook en studeert intussen Thais. “Ik wil hem ontmoeten, maar dan moeten we wel kunnen communiceren.”

Haar Belgische vader speelde ooit gitaar in een punkband, haar grootmoeder troonde haar mee naar klassieke concerten en ze volgde als kind vioolles, maar de reden waarom Wanthanee begon te zingen moeten we bij Disney zoeken. “Ik was zot op Disney-prinsessen en hoe ze telkens begonnen te zingen bij grote gevoelens. Eigenlijk doe ik hetzelfde. Op het moment dat de emotie groot is, zing ik ze naar buiten.”

WANTHANEE
9/11, 19.00, Ancienne Belgique, www.abconcerts.be