Met een digitale brochure maakte de KVS zijn programma van het nieuwe seizoen bekend. Tijdens de eerste twee maanden komen acteurs en dansers naar buiten onder de noemer 'KVS breekt uit'. Directeur Michael De Cock: “Dit seizoen onderzoeken we hoe de wereld van morgen eruit zal zien.”
Nadine Baboy neemt komend seizoen 'dancing in the street' letterlijk
ONTDEK HET SEIZOEN
Tickets kan je voorlopig alleen nog maar kopen voor het ‘KVS breekt uit’-programma van september en oktober. Tijdens die maanden zijn de zitplaatsen in de BOL en BOX herschikt rond een centraal speelvlak en wordt ook in de openlucht op het achterplein gespeeld. Zo wordt altijd anderhalve meter afstand gegarandeerd. Het eerste stuk in de openlucht is Jonathan van Bruno Vanden Broecke en Valentijn Dhaenens. Een week later brengt Jaouad Alloul zijn geprezen monoloog De meisje, en nog een week later is de Brusselse Nadine Baboy een van de dansers in een reeks van double bills die ‘dancing in the street’ letterlijk nemen. Het 24 uur durende The light that never goes out nodigt telkens kleine groepjes toeschouwers uit in de BOL voor een voorstelling van 15 minuten. Moya Michael brengt Coloured swan 3 dan weer voor een zichzelf regelmatig vernieuwend publiek in de BOX. Andere creaties in die eerste twee maanden komen van de muzikanten achter Malcolm X, Lisbeth Gruwezen Claire Chevallier, Maaike Neuville en Roy Aernouts, en danseres Bahar Temiz. Heb je door corona schade ondervonden, dan kan je korting krijgen. Tegen september wil de KVS ook onderzoeken of streaming mogelijk is.
De rest van het seizoensprogramma, na oktober, is nog onder voorbehoud. Er wachten adaptaties van Mrs Dalloway, Madame Bovary en Ovidius’ Metamorphoses. Vertrouwde namen zijn Peeping Tom, Wim Vandekeybus en Olympique Dramatique. Mesut Arslan en Tom Lanoye tonen allebei nog hun versie van Who’s afraid of Virginia Woolf? Uitkijken is het ook naar Yassin Mrabtifi, het openluchtproject Birds van Seppe Baeyens, en Ouragan van Ilyas Mettioui over Abdeslam de fietskoerier.
De seizoensbrochure 2020-2021 van de KVS is een digitale krant geworden, die toeliet om nog tot op het laatst kort op de bal te blijven spelen en het oorspronkelijke programma om te gooien. Directeur Michael De Cock pleitte er weken geleden al voor om snel werk te maken van corona-proof theater. Dat betekent vooralsnog dat de voorstellingen in september en oktober in de openlucht of voor beperkte zalen zullen worden gespeeld (zie kader).
Maar wat zou de insteek van het volgende KVS-seizoen geweest zijn zonder corona? De Cock: “Transformatie zou sowieso een belangrijk thema geweest zijn, en is dat nu dus nog altijd. De laatste jaren hebben we de nadruk gelegd op burgerschap en activisme, nu vragen we ons af hoe die wereld van morgen eruit kan zien. Die vraag zit zoals altijd ingebed in een stedelijk en dus ook internationaal discours, in dialoog met makers uit Brussel, Zuid-Amerika en de rest van de wereld.”
De besparingen en corona hebben ons heel erg doen inzetten op jong werk
Het thema van transformatie, transitie en fluïditeit zit op alle mogelijke manieren in stukken als Metamorphoses, Mrs Dalloway en Geel hesje, maar ook Jonathan van Bruno Vanden Broecke en Valentijn Dhaenens, Fire will become ashes, but not now van Pitcho Womba Konga, of Vlaemsch van Sidi Larbi Cherkaoui. Het zit ook in de flexibele omgang met het geplande seizoensprogramma, en in de manier waarop kunstenaars worden geëngageerd. De Cock: “De besparingen en corona hebben ons heel erg doen inzetten op jong werk. ‘KVS breekt uit’ en de open calls naar kunstenaars zijn manieren om boven op de netwerken van onze stadsdramaturgen en onze partnerschappen voor een nieuwe instroom en zuurstof voor de theaterwereld te zorgen. We proberen artiesten te empoweren die vaak hybride podiumtalen voor morgen creëren.”
VUUR
Bij wijze van voorschot leggen we al eens even ons oor te luisteren bij drie KVS-gezichten die dit seizoen nieuw werk presenteren. Eerst Pitcho Womba Konga, die zijn voorstelling van vorig seizoen verplaatst zag naar het volgende. Pas in februari kan hij uitpakken met Fire will become ashes, but not now, dat net voor de eerder geplande première een van de eerste coronaslachtoffers werd.
“We gaan niet klagen,” zegt Pitcho daar vandaag over, “maar ik heb er wel een tijdje over gedaan om het te verwerken. Het was een bruuske onderbreking van het maakproces en daarna volgde nog een tijd van onzekerheid. Uiteindelijk heb ik geleerd om niet te ver vooruit te kijken, al hoop ik dat we snel weer meer mogelijkheden krijgen om elkaar te ontmoeten. Je mag de kracht van lichamelijk contact niet onderschatten. Of het nu op de scène is, of op straat waar een onbekende je zijn verhaal vertelt. De angst mag niet zo groot worden dat we ons nog verder van elkaar verwijderen.”
Ik hoop dat we snel opnieuw meer mogelijkheden krijgen om elkaar te ontmoeten
Fire will become ashes, but not now wordt een multidisciplinaire voorstelling die inspiratie haalt uit en eer betoont aan het werk van de Amerikaanse schrijver James Baldwin (1924-1987). “Zijn werk draag ik al mee sinds ik in 2006- 2007 theater begon te maken. Toen ik zijn essay The fire next time opnieuw las ten tijde van de aanslagen, is hij pas echt bij me binnengekomen. Ook al is zijn werk grotendeels in de jaren 1950, ’60 en ’70 geschreven, het is vandaag van een enorme actualiteit in onze steden. Nu nog meer, na de dood van George Floyd, Adil, Mehdi en de anderen. Baldwin vertelt over het lijden van het zwarte volk in de VS, zonder het af te zetten tegen eender welke andere gemeenschap. Hij schrijft ook dat als de situatie ooit verandert, dat alleen met de steun van de andere gemeenschappen zal gebeuren. Dat het een probleem is dat iedereen aanbelangt, is iets wat nu met #BlackLivesMatter eindelijk weer wordt uitgesproken. We zijn er nog lang niet, maar sociale media hebben er wel een mondiale zaak van gemaakt.”
Pitcho regisseert daarnaast dit seizoen ook nog het stuk The one (et demi) man show met de Molenbeekse groep Ras El Hanout over mannen, vrouwen, mysoginie en fysiek geweld. Hij is ook de programmator van het festival Congolisation, dat elk jaar kunst uit de Afrikaanse diaspora op de voorgrond plaatst.
THEATER OP EEN BANKJE
Een nieuw KVS-gezicht is de Brusselse actrice Maaike Neuville. De meeste mensen zullen haar kennen van film en tv (Clan, De dag, De twaalf), maar ze is nooit opgehouden te schrijven voor of te acteren in het theater (Hanneke Paauwe, tg STAN, Compagnie Marius). Neuville toonde zich geëngageerd toen de culturele wereld de jongste maanden afzag door de besparingen en de coronacrisis, maar de lockdown heeft ook haar creativiteit aangescherpt. “Ik ben vooral beginnen te schrijven, maar toen ik met Michael ging praten, omdat ik later op het seizoen Emma Bovary zal spelen in Madame Bovary, kwamen we op een tekst die ik al een paar jaar klaar heb en die perfect past binnen het opzet dat hij in gedachten had voor het nieuwe seizoen. Want Op een bankje, op een dag is effectief bedoeld om op een bankje te spelen.”
“In de openlucht geef je je meer over aan de omstandigheden dan in een theaterbox”
Het stuk gaat over twee mensen die op hun twintigste besloten om elkaar twintig jaar lang niet te zien, om elkaar dan op dat bankje opnieuw te ontmoeten. “Het stuk gaat over een intieme vriendschap, over de vergankelijkheid van het leven, maar ook over de angst om in relatie te treden met iemand anders en zo de controle over je leven te verliezen. Met zo’n beslissing om elkaar los te laten en je niet te binden, sluit je ook heel wat uit en verlies je veel geluk en schoonheid.”
Theater in de openlucht is voor Neuville overigens geen primeur. “Ik deed het al een paar keer met Compagnie Marius en dat is heerlijk om te doen. Zowel bij het publiek als bij de spelers heerst er dan een soort openheid om samen iets unieks te beleven. Je geeft je ook meer over aan de omstandigheden dan in een zwarte theaterbox. Dat past bij deze voorstelling, die over controle en overgave gaat. Om dezelfde reden nodigen we ook elke avond een andere muzikant uit die we wel kennen, maar van wie we niet weten wat hij gaat spelen.”
MENS WORDT MACHINE
Een van de eerste stukken die in de openlucht zullen worden gespeeld, is Jonathan van het verbaal hoogbegaafde duo Valentijn Dhaenens en Bruno Vanden Broecke – de twee woordkunstenaars die de laatste jaren veel monologen hebben gespeeld, maar nu nog eens samen op het podium staan. De Jonathan uit de titel blijkt een robot te zijn, al kent Vanden Broecke ook een echte mens die zo heet.
“Een onwaarschijnlijk interessante man die als wetenschapper in de voorhoede van de ontwikkeling van artificiële intelligentie zit. Hij is dus bezig met algoritmes en systemen die aan self-learning doen, zodat ze zichzelf voortdurend verbeteren. Dat vind ik onwaarschijnlijk interessante materie. Het stuk van Valentijn en mezelf wordt een gesprek tussen een mens en een humanoïde zorgrobot die vol zit met zelflerende software. Robots in de zorgsector bestaan trouwens al echt in een meer rudimentaire vorm. In het theater kan het nog iets futuristischer om te kunnen reflecteren over wat er allemaal al kan en nog zal kunnen met artificiële intelligentie. En met de kwantumcomputer gaan de mogelijkheden helemaal exploderen.”
In de openlucht spelen is niet essentieel voor dit stuk, maar dat het gaat om een zorgrobot in een woonzorgcentrum die nooit besmet kan raken, is qua actualiteitswaarde meegenomen. Verder stelt het stuk in deze woelige tijden dus ook vragen over de transitie die mens en maatschappij hoe dan ook nog zullen doormaken. Dhaenens en Vanden Broecke outen zich daarbij als vooruitgangsoptimisten.
“Mensen zijn altijd bang voor nieuwigheden, en in dit geval zijn er ook redenen om ongerust te zijn, omdat de voorhoede van artificiële intelligentie in handen is van de grote technologische privébedrijven. Die hebben er het geld voor, maar zijn ook meer bezig met eigen voordelen dan met moraliteit, rechtvaardigheid of democratie. Theater is dan geschikt om met een zekere lichtheid mensen aan het denken te zetten.”
Alle info: www.kvs.be
Lees meer over: Podium , KVS , Michaël De Cock
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.