De markt van Anderlecht: walhalla voor foodies en leefloners

Onder de gigantische overkapping van de oude veemarkt staat een kraam met bonte stoffen bedrukt met fantasierijke prints. Afrikaanse vrouwen in uitbundige jurken zoeken hier textiel om een nieuwe outfit van te maken. De verkoopster draagt een simpele grijze joggingbroek met een trui.

“Thuis draag ik altijd traditionele zelfgemaakte kleding in deze stof. Maar op de markt moet het praktisch zijn en heb ik verschillende zakken nodig.” De duurste batiklappen, met oude blockprints, komen uit Nederland. Nieuwe prints en stoffen worden geïmporteerd uit China, Pakistan en Afrika. Die kosten minder en verkopen daarom beter.

Halverwege de hal is er een brocante. Het lijkt alsof hier alles te koop is. Een oudere dame biedt haar haarspelden aan voor 25 cent per stuk. Ivo komt elke week vanuit Oostende om huisraad te verkopen. “Ik heb veel vaste klanten, die zijn altijd te spreken over de goede marchandise uit Vlaanderen. Soms geef ik ook gewoon iets als cadeautje, je moet iedereen te vriend houden.” Hij is met prepensioen gegaan en koestert het plan om over twee jaar naar Spanje te verhuizen. “In het noorden, tussen de boeren. Alles is daar veel goedkoper.”

Opmerkelijke vormen

De markt heeft de afgelopen jaren een ander gezicht gekregen. De levendige veehandel is niet meer en de tijd dat de karkassen in de open lucht verhandeld werden, is voorbij. Vis en vlees zijn ondergebracht in een nieuw gebouw met de veelbelovende naam Foodmet. Slagers en vishandelaren huren er een eigen winkel met koelcel. Enorme foto’s van vrolijke kippen, koeien in een weiland en vissersboten op zee moeten het beton van de stad doen vergeten.

In de centrale hal, waar daglicht via ramen in het plafond naar binnen valt, worden knalblauwe orchideëen geflankeerd door groenten en fruit in opmerkelijke vormen en kleuren. Liefhebbers van Aziatisch en Zuid-Amerikaans eten vinden hier wat ze zoeken. Een oranje bolletje met zachte sprietjes opent door erop te duwen. Er komt een transparante bol tevoorschijn, het lijkt op een kleine kwal. De ramboetan smaakt zoet, bijna naar afwasmiddel en is met niks aan een Belgische boom of struik te vergelijken. De bekende paarse aubergine heeft hier een Afrikaans zusje, zo groot als een ei, wit en zacht geel.

Mamiek Salah speurt naar groenten uit haar heimat Indonesië. Ze zoekt in een berg met vaal groene knollen zo groot als een vuist naar het beste exemplaar. “Ze moeten aan de onderkant goed gesloten zijn. Meestal is de prijs 3,50 euro per kilo, hier is het minder dan de helft.” De onbekende groente blijkt chayote te heten, zou naar courgette smaken en kan makkelijk in een Aziatisch gerecht verwerkt worden. “Je schilt ze om ze vervolgens in stukjes te snijden en dan aan te bakken in margarine met sjalotjes en knoflook. Bouillon erbij en scampi’s of stukjes kip.” Het exotische aanbod kent voor haar geen geheimen.

In een Aziatisch winkeltje liggen zure komkommers naast bijzondere paddenstoelen en sojascheuten verpakt in pedaalemmerzakken. “Die zijn voor in de soep.” Op een plank staan tientallen soorten soja- en oestersaus en ook hier ligt een variant van de aubergine. Hetzelfde formaat als de Afrikaanse, maar de Thaise is wit met groen.

Vissen en tomaten

Aan de buitenkant van de Foodmet wacht men geduldig op zijn beurt bij de bankautomaat. Alsof het een rij is bij een attractie in een pretpark. Een grote sticker op de gevel vertelt dat er een investering van achttien miljoen euro gedaan is (en maar één bankautomaat?) en dat de traditionele legging van de eerste steen werd vervangen door het planten van de eerste boom.

Op het dak huist de hypermoderne moestuin Urban Farm waar viskweek en tomatenteelt elkaar vinden. Van dit techologische hoogstandje is niets te merken op de markt, een ecologische levensvisie lijkt ver af te staan van de bezoekers. Hoewel er een inspanning gedaan is om het verbod op plastic zakjes te handhaven, worden ze nog veelvuldig uitgedeeld en aangenomen.

Eindeloos zijn de rijen kraampjes met levensmiddelen en non-food. Er is een onbeperkte keuze in gordijnen. Brusselse vuilniszakken zijn gestapeld als Jenga-torens. Een enorme collectie onderbroeken naast een kraam gespecialiseerd in pruiken. Afwasteiltjes, elektrische auto’s voor peuters en zelfs een gitaar en een scootmobiel.

Wie veel monden te voeden heeft, maar geen dikke portemonnee en zich niet kan vinden in het klassieke aanbod in de supermarkt, kan hier naar hartenlust een caddy vullen. De prijzen zijn laag en zakken waar je bij staat. Een vijf wordt met een stift bijgewerkt tot een zes: meer maïskolven voor evenveel geld.