Brussel tramstad

Naar aanleiding van de inhuldiging van tram 9 blikken we terug op de bewogen tramgeschiedenis van Brussel. De expansie stokte na Expo 58 en in de jaren tachtig leek het einde nabij, maar daarna volgde een bescheiden revival.

De paardentram doet in 1869 zijn intrede tussen de Naamsepoort en het Ter Kamerenbos. Vanaf 1894 verschijnen elektrische trams tussen het Stefaniaplein en Ukkel.

Het stedelijk tramnet kent stelselmatig uitbreidingen tot aan Expo 58. In de jaren zestig groeit een consensus dat de technologie achterhaald is. Vanaf dan worden heel wat lijnen ontmanteld en vervangen door meer flexibele bussen. Op drukke trajecten duiken trams ondergronds (de premetro) om vanaf de jaren zeventig plaats te ruimen voor een volwaardige metro.

In 1983 besliste de overheid om het tramnet helemaal op te doeken, maar dat gebeurde uiteindelijk niet omdat er hevig protest was. Vanaf de jaren negentig komt er een herwaardering van de tram, na de oprichting van het Hoofdstedelijk Gewest en de komst van de eerste modellen met lage vloer.

Dat verhindert niet dat nog lijnen geschrapt worden, zoals tram 58 naar Vilvoorde. Met tram 9 erbij komt Brussel aan achttien lijnen, op ruim 140 kilometer sporen. De meer dan driehonderd stellen zijn jaarlijks goed voor zowat 150 miljoen ritten. Daarmee zit Brussel in de Europese subtop van tramsteden.